Change Of Heart: (Buenaventura Series #1)

COH - Chapter 17

Chapter seventeen: Feelings

I woke up as we arrived in the Puerto Princesa International Airport. Ranzel grabbed my things away from me. Siya na kasi daw ang magdadala. He told me Russel already booked our hotel. We will be staying at Costa Palawan Resort.

Lunch time na ng makarating kami sa Costa. Iisang hotel na nmn po kami! Papatayin ko talaga yung buntis na yun jusko! Ranzel arrange our cloth. I looked at him intently. Halos mabuwal ako sa biglang pagtayo ng iangat ni Ranzel ang isang pulang bikini ko.

"Ano ba! Akin na nga yan!" Bulyaw ko sabay agaw nito sa kanya. As I glanced at him amusement glimpsed. "Umalis ka nga lang dito!" Patulak ko dito. He laughed mockingly before sitting on the bed.

"I like it!" He complained. I glared at him, he just shrugged smiling! "Faster baby. We need to eat our lunch." Aniya. I just remain silent. Halos mapamura ako ng mapagtantong puro bikini ang inihanda ni alyana sa akin. Apat na floral dress at halos lahat ay bikini. Mariin kung naipikit ang mga mata sa sobrang inis.

"Kskatayin talaga kita alyana." I mumbled.

Nang matapos kong ayusin ang mga gamit ko. Agad nanmn akong hinigit ni Ranzel palabas ng suite.

"Busog pa kasi ako!" Giit ko dito ng makapasok na kami sa elevator.

"Lagi ka nlng busog shalani! Yung breakfast na ginagawa ko sayo hindi mo mn lang nga kinain e! Tapos doon nmn sa airplane juice lang ininom mo!" Nagpupuyos nitong sabi habang higpit na higpit ang pagkakahawak nito sa kamay ko.

"Aray." Daing ko ng sobrang higpit na talga ang pakakahawak nito. He glanced at me and down to our hands. He sighed and loosen the grip.

"I'm sorry." Paghingi nito ng tawad. I bit my lower lip to stop myself from smiling. Gosh! Sa simpling sorry niya lang nagdidiwang ang puso ko.

Panay sorry nmn ito hanggang sa makarating kami sa restaurant na sakop lng ng Costa. Kita ang karagatan dito. Sa tirik ng araw ay marami paring naliligo sa dagat.

"Baby! Cm'n sorry." Pag hingi nito ng kapatawaran sabay upo sa aking tabi. Walang kahirap hirap nitong hinila ang bangkong kinauupuan ko. Halos tumili ako sa sobrang gulat.

"Ano ba Ranzel!" Inis na bulyaw ko dito. Habang abot ang tahip ng puso ko sa sobrang gulat.

"Pansinin mo na kasi ako. I already said sorry." Nakangusong sabi nito. Napakurap kurap ako sa inasta nito. Kung minsan ay sobrang seryoso kapag kuway sobrang loko at malambing. "Please baby." Masuyong sabi nito. Sabay angat ng kamay ko't dinampian ito ng isang masuyong halik.

I swallowed my lump as he did it. Damn! Sa simpling dampi lang nito sa kamay ko feeling ko agad sobrang init na ng katawan ko. Binawi ko nmn agad ang kamay ko dito. Nang-iinit agad ang katawan ko. Shyt!

"Mag order kana! Gutom na ako!" Iwas ang mga matang utos ko dito. I could feel his eyes narrowed on me.

I heard him chuckled and raised his hands to the server. He told the server about our foods without cutting his eyes on me. After he ordered he pull my chair closer to him. I turn my gaze on him and glare. He just  smile and snaked his hands on my waist pulling me closer to him. Halos wala nang distansiyang namamagitan sa amin.

"Ano ba Ranzel!" Tampal ko sa kamay nito. He just smiled while looking at me intently. Halos manuyo ang lalamunan ko sa inasta nito. I glanced at our place and I saw everyone's looking at us and some of them taking pictures from us. "Your fans will go wild after this Ranzel." Madiin kung sabi.

"You think so?" May mapang asar itong ngiti sa labi. I rolled my eyes, he laugh softly. parang henele nmn ang sarili ko sa tawang ginawa nito.

"Stop laughing!" Inis na bulong ko dito. He pulled me closer again as I distance myself from him. "Sobrang dikit mo Ranzel!" Reklamo ko dito.