I Mᴀʟʟᴋᴜᴀʀ Nɢᴀ Tɪ

17-(Na ishte nje her e nje kohe...)

Po qendrontr aty para te gjitheve ku ndjen nje dore ta terheq duke e cuar ne pjesene pasme te asaj dhome balloje. Shikon drejt personit qe doli te ishte Derek.
Hyri ne nje dhome duke e terhequr edhe Keiren me vete. E ktheu perball me veten duke e mbeshtetur per muri duke ju sulur buzeve te saja.

E kishte marre malli per te, kishte menduar me te keqijat kur nuk ishte gjetur por kurre nuk i kishte humbur shpresat se ajo kishte vdekur. E tani qe e kishte pare ketu ishte kunturuar aq shume sa gjeja e pare qe beri ishte ta merrte me vete e te flisnin ne ate lloj gjuhe qe vetem ata e kuptonin.

Ishte nje puthje e zjarrte edhe pasionante te cilen Keira ja ktheu me te paren. E kishte marre malli per puthjet edhe buzet e tija, e kishte marr malli per te.

Ishin perfshire ne ate puthje ku ndaluan vetem kur pane nevojen e te marrit fryme. Ishte nje puthje e cila te linte pa fryme. Ne duart e tij te belin e saj dhe duart e saj ne qafen e tij.
Mbeshteti ballin tek ajo dhe qendronte me sy mbyllur.

- Me ne fund me bere merak si dreqi. Me ne fund je ktu djallushja ime, edhe je mire

- Mos u shqeteso aq shume per Mua Derek

- Ku ishe Keir? Cfare te ndodhi? Te lendoi njeri sepse te betohem qe e vras...- Zjarri i inatit qe qendronte ne syte e tij ishte i dukshem duke ber keshtu qe ne fytyren e Keires te shfaqej nje buzeqeshje e mrekullueshme por edhe djallzore njekohsisht.

Shtrengoj me shume belin e saj edhe afroj trupin me pra me te tijin. Njeren dore e mbante akoma aty ndersa tjetren e mbante ne qafen e saj.

- Me thuaj cfare ndodh me ty Keir cfare me fsheh?

- Do i zbulosh te gjitha sonte i dashur Derek

- Keir fol me mua tani me thuaj cdo gje sepse kto zhdukje edhe kto shfaqejet e tua keshtu po me ngaterrohen mendimet me thuaj cfare po ndodh me ty.

- Do e marresh vesh tani se cfare po ndodh... por bashk me te gjith.

- Keir tani thash...

- Harroje tani jo nuk te them asgje

- Pse dreqin ben keshtu a nuk ndihesh njesoj si un edhe ti?

- Nuk duhen ndjenjat ne kete jete Derek.

Ju largua shtrengimit te tij edhe u jthye me kurriz nga ai duke krijuar nje distane te vogel midis tyre.

Nuk e kuptonte kete vajze. Nuk dinte cfare te mendonte. E donte si i cmendur por nuk e dinte nese ajo mund te ndjente njesoj per te. Te pakten nje prove sa me te vogel ti jepte por nuk e bente. I thonte qe ska lidhje me ndjenjat por veprimet e saja flisnin ndryshe.
Do e zbulonte cfare ajo ka edhe te kuptonte nje her e mire se si do te shkonte kjo jeta e tyre.

- Te urrej e din?-U kthye duke e pare ate me ata dy sy blu duke sfidur keshtu ate blu e syve te saj.

- Po e di shume mire.-Ju pergjigj e qet edhe pa asnje pike emocioni ne ze

- Po arsyen e di?-Ju kthye me nje buzeqeshje djallzore ne fytyr

- Jo

- Sepse jam i mallkuar nga ti- nxori ato fjale nga buzet e tij duke cuar njeren dore ne faqen e saj

- Une ste kam mallkuar- i tha perseri e qet pa u ndikuar nga ai

- Dashuria per ty eshte mallkim per mua- prap nuk hoqi dore

- Por ti e din qe dashuria jone eshte e pamundur...- ju pergjigj edhe nje her ftoht me ate ze pa emocione

U lumturua sa me ska kur edhe ajo e pranoi qe mes tyr kishte nje "e jona" dashuria e tyre... pra edhe ajo ndjente nesoj edhe nuk do hiqte kurre dore pjes saj.