Seductress Portait

Ikalabing-dalawang Kabanata

Collect

I went home late that night. Pagkatapos na hinatid si Yves ay dumiretso agad ako sa bahay.

It has been a tiring day for me. Maraming nangyari ngayong araw. And I couldn't believe I have faced it fiercely even if I'm halfly scared of the possible outcomes.

Habang papasok ng bahay ay nakasalubong ko sa paglalakad si Kuya Achim. Napatigil ako.

He was holding a glass of wine while staring at me intently. He was a bit new now. Wala na iyong nakakatakot na mga ekspresiyon niya at mga mannerisms.

"Wala pa sila?" tanong ni Kuya Achim habang lumilinga sa likod ko.

Tumango ako. There's still this fear against him.

He sipped his wine. I really want to exit but his presence is just bold, blocking the way.

"A-are you okay now, Kuya?" napatigil siya sa pag-inom. Napaisip siya at napatulala.

Hindi ko alam pero nagiging emosiyonal ako na makita si Kuya Achim na dumaranas ng unos sa isip niya. The cruel life he has experienced was a game changer of his supposed good life.

May mga pagkakataon na napapaisip ako kung bakit sa kaniya pa ito nangyari. He was supposed to be my armor on those trying times. When being isolated and alone, he should be the one to comfort me and atleast alleviate my sadness. But no! He was missing in action. He was busy fighting on his addiction while I'm hopelessly finding his presence as a brother. Those are the things that I missed from him. And I hope this time he could fulfill it.

Ang mga naranasan niya sa sarili niya at pagdurusa sa pinagraanan niya ay isa sa mga bagay na kailanman ay sana naging panaginip nalang.

I bit my lower lips, stopping the tears in my eyes.

Napaangat siya ng tingin habang hawak ang glass wine. Mariin lamang na pinagmasdan ko ang reaksiyon niya.

"Magiging maayos din ang lahat Pastel." tsaka uminom ulit.

"I miss you Kuya." hindi na napigilang napatulo ang luha ko. Mabuti na lamang ay medyo madilim na sa parteng ito. Ang tanging naaninag na lamang ay ang ilaw ng side bulb sa gilid.

There was a sudden awkwardness. Hindi siya nakapagsalita. He then shifted his gaze to other directions. At umalis siya ng walang pasubaling.

Naiwan akong mag-isa sa kinatatayuan ko. I know he's not that fully recovered and undergoing interventions right now. Kaya naiintindihan ko.

Napabuntong hininga na lamang ako.

I really did my best to finish the painting for tommorow. Kaso lang inatake ako ng antok at pagod. May nasimulan naman ako kaso napagdesisyunan ko nalang na ipagpabukas na.

Morning came. Pagdating sa school ay dumiretso agad ako sa Art Club at namalagi ng ilang oras para tapusin ang painting. I spent most of my time making the artwork more aesthetic and clear with its message and less colorful.

Thoughts of yesterday suddenly bugged me. I have promised to lie low my attraction with Yves. Sana naman mapanindigan ko ang mga sinabi ko.

Nagulat sa biglaang pagpasok ni Piettro sa kalagitnaan ng pagpipinta ko. Nang dumapo ang tingin niya sa akin ay umaliwalas bigla ang mukha niya.

"Wala ka bang pasok?" biglaang tanong niya at naupo sa tabi ko. I'm currently working on the floor kaya naman medyo makalat ang mga gamit ko.

"Sabi sa akin wala raw. Isang class lang ata pero nagleave kasi yung proffesor namin sa PE."