Ο συγγραφέας μου

Μείνε

- Ποια είναι η αγάπημενη σου γεύση παγωτό;

Δεν ξέρω γιατί μου κόλλησε απλά έπρεπε να το μάθω.
Τον βλέπω να με κοιτάει και ξεσπάει στα γέλια.

Η μελωδία του γέλιου του κάνει την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα.
Τα μάτια του δημιουργούν δύο χαμόγελα και το υπέροχο χαμόγελο του κάνει ξανά την εμφάνιση του.

Ωστόσο όταν συνειδητοποιω ότι γελάει στην ερώτηση μου έρχομαι σε λιγο άβολη θέση.

Το σώμα μου κουνιέται αγχωμενα στην καρέκλα συνέχεια χωρίς να το θέλω.
Το θέαμα μπροστά μου όμως είναι τόσο υπέροχο που με μαγνητίζει.

Μετά από λίγο με κοιτάει και τα σμαράγδι μάτια του λάμπουν ενιγματικα μέσα στο σκοτάδι.

Με κοιτάει και μου κόβεται η ανάσα...αυτός θα με πεθάνει.

-Δεν έχω φάει ποτέ παγωτό...
Απαντάει τελικά.
Γουρλωνω τα μάτια και τον κοιτάω εντυπωσιασμένη.
Πώς γίνεται να μην έχει φάει παγωτό ποτέ;

Στην αντίδραση μου άλλο ένα του χαμόγελο στολίζει το πρόσωπο του και για μερικά δευτερόλεπτα κολλάω εκεί
Η καρδιά μου θα σπάσει ημέρα.

Ένας ηλεκτρισμός διαπερνάει το κορμί μου

-Δεν μιλάς σοβαρά!! Πώς γίνεται να μην έχει φάει κάποιος παγωτό;!
Το παγωτό είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στον άνθρωπο!.

Λέω προσβεβλημένη .
Αρχίσει πάλι να γελάει με την έκφραση μου .

Ειι τι ειπα;
Σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος μου και το γέλιο του γίνεται πιο δυνατό.

-Τιιιιι ;
Γκρινιάζω παραπονεμένα και τον κοιτάω σαν μωρό.
Μμ τώρα θα ήθελα παγωτό.

...τι ωραία που με κοιτάει...
Αρχίζει να ήρεμει και με κοιτάει στα μάτια με ένα χαμόγελο.

Αχ αυτό το χαμόγελο.
Από τότε που έμαθε να χαμογελά φωτίστηκε ο κόσμος μου.

Είναι αυτός ο Άρθουρ;...

Αν αυτό βγήκε από το να περιμένω άξιζε τόσο πολύ όλη του αυτή η συμπεριφορά.

Είναι τόσο όμορφος...
Και τόσο κοντά μου που φοβάμαι ότι θα ακούσει την καρδια μου.
Δεν έχω όμως τη δύναμη να φύγω από κοντά του.

Η ανάσα του χτυπάει στο λαιμό μου σαν φλογα.

Είναι σαν να με μαγνητίζει η ύπαρξη του.

-Σειρα μου.
Λέει παιχνιδιάρικα και χάνω ένα χτύπο καθώς ο δείκτης του ακουμπάει φευγαλέα τη μύτη μου
Όλο μου το σώμα ανατριχιαζει έτσι απότομα το πήρα πισω.