Ο συγγραφέας μου

Βολτα στη λιμνη

-Ασε με να βγω ρε Αρθουρ

Λέω  και κουρασμένη πια ρίχνω τα χέρια μου απο πανω του .

Ξεφυσαω και τα δενω κάτω απο το στήθος μου

-Οχι....θα κρυώσεις και  μετα θα πονάς περισσότερο...

Λέει ανυσηχα και στριφογυρίζω τα ματια μου

Δηλαδή εδώ μέσα θα με έχει;

Περίοδο έχω δεν είμαι άρρωστη! 

-Τριτη μέρα είμαι ηρέμησε....δεν μπορω άλλο να είμαι κλεισμένη εδώ μέσα θα σκασω!

Απκρινομαι και νιώθω το τα νεύρα μου σιγά σιγά σπάνε

Ξεφυσαει και με κοιτάει.

Βάζει τα χέρια του στη μέση του και μετα απο λιγο μιλαει

-Καλα....ντυσου να πάμε μια βόλτα.....αλλά ντυσου καλά!

Χτυπάω τα χέρια μου μεταξύ τους απο τον ενθουσιασμό και τρέχω εξω απο το δωμάτιο .

Τρεις μερες τώρα φοραω τις ιδιες υπερμεγέθες πιτζάμες και έχω σκάσει απο τη ζέστη .

Κάθομαι στο δωμάτιο του Αρθουρ και το "εξω" το βλέπω μονο απο το παράθυρο που σημειωτέον δεν ανοίγει ποτε.

Φοβήθηκε αρκετά και δεν ξέρω γιατί αλλά τώρα το αφήνω πίσω γιατί επιτέλους θα βγω .

Αυτός ο μικρός παράδεισος που έχουμε φτιαξει με γεμίζει ζωή ...

Ομως κάτι δεν κολλάει και δεν ξέρω τι..

Anyways

Βάζω μια φόρμα και μια πλέκτη κόκκινη μπλούζα απο πανω και αφου αφήσω τα μαλλια μου κάτω απο τον ακαταστατο κότσο μου βγαινω απο το δωμάτιο και πάω στο δωμάτιο του Αρθουρ που απο οτι φαίνεται δεν είναι εδώ οποτε φεύγω κάτω .

Τον βλέπω στο καθιστικό και όταν και εκείνος με βλέπει μου χαμογελάει και παει προς την πόρτα

Πάω και εγώ και αφού με τυλίξει με ενα μπουφάν και βάλει και αυτός το δικο του βγαινουμε εξω .

Περπατάμε για λίγο αλλά σε καποια στιγμη αφού δεν ειχαμε και που να παμε σταματησαμε να περπατάμε και κοιταζομασταν σαν τους μπουφους

-Πάμε στη λιμνούλα; ....

Λέω κάπως ενθουσιασμένη μετα απο λίγο  όμως εκείνος φαίνεται να σκοτεινιάζει .

-Καλυτερα όχι...

Αποκρίνεται κάπως παγωμενα και φεύγει μπροστά.