ALAZ (KİTAP OLDU)

6.Bölüm - Yalanlar

Herkese Merhaba

Yıldıza dokunmayı unutmayın

Keyifli okumalar

...

Zihnimde büyük sancılarla doğan, daha bağını kesmeden herkese kendini inandıran yalanlarım ses tellerimden kayarak, dilime emekliyordu. Aralanan dudaklarımdan sızsa o doğurduğum yalanlara karşımdaki inanır mıydı? Bu yalanlar tatlı yalanlardı, bu yalanlar küçük yalanlardı. Büyüyünce ya güzel olacaklar ya da can yakacaklardı. Ama bu sefer dudaklarım aralanmadı. Bu sefer saklanbaç oynattığım yalanlar ortaya çıkıp beni ebelemişti.

Bir Kardelene bir çalan telefona baktım. Saklamanın gereksiz olduğunu bilsem de söylememiştim. "En olmadık zamanda mı araman tuttu be kızım dedi" içimdeki büyümüş Alaz. Elimdeki çatalı bırakıp, derin bir nefes aldım. Kardelen'in sorgulayan gözleri üzerimdeydi. Yavaşça yutkundum.

"Öncelikle ver şu telefonu." diyerek telefonu elinden aldım.

"Açacak mısın?" dedi Kardelen. Açmayacaktım.

"Hayır." diyerek telefonu sessize aldım.

"Tamam sakin olun büyütecek bir şey yok. Sabah siz işimiz var deyince bende sahile inmiştim. Orada otururken yanıma geldi. "Merhaba" dedi. Orada küçük çaplı bir tanışma geçti. Sonra dostane bir şekilde beni kahve içmeye çağırdı."

Kardelen cevabımdan tatmin olmamıştı, gözlerini üzerimden çekmedi, "Hmm. Peki bizden neden saklıyorsun? Alt tarafı dostane bir şekilde oturduysanız."

"Kardelencim size söyleyecektim sonra ikizler öğrenecekti. Sonra sorguya çekilecektim şu an olduğu gibi, yanlış anlamanızı istemedim. Tamam Nurbanu gece bana karşı biraz garipti, benim ona karşı olduğum gibi. Ama işte kahve içtik ve bitti. Başlayan veya biten hiçbir şey yok, bundan emin olabilirsiniz."

Kardelen o an Baran'a kısa bir bakış attı. Baranın ona baktığı gibi.

"Nasıl bir gariplik peki?"

Düşündüm. Buna verecek ciddi bir cevabım olmalıydı. Gece uyumadan önce kovduğum düşünceler tekrar geldiler, usulca açtım kapıyı.

"Hala hazır olmadığım şeyler var. Nurbanu'nun davranışları yüzünden sizin bazı şeyleri bana karşı üsteleye bileceğinizi düşündüm."

"Alaz biz sana istemediğin hiçbir şeyi üstelemeyiz. Bize güvenmeyeceksen kime güveneceksin? Senin hala zaman ihtiyacın olduğunu biliyoruz. Ama bazı şeylerin değişmesi gerek. Geç olmadan."

Kardelen kafamı bulandırmaya devam ediyordu. Evet hala biraz zamana ihtiyacım vardı. Tabi biraz da güven duymaya. Biraz daha tanımaya.

Daldığımı biliyordu. Çatalı yüzüme doğru daldırışa geçirdiğinde, ani refleksle vücudumu geriye doğru çektim.

"Manyak karı, ne yapıyorsun?"

"Gebertirim seni, kendine gel. Hem karı ne?"

"Sen ne ara böyle yabani oldun canım benim." diyerek Baran'a döndü, sağ eliyle Baran'ın çenesinden tutup kafasını kendisine doğru çevirdi. "Bak benim Baran'ıma hiç öyle şeyler yapıyor mu."

Kardelenin ani hareketi karşısında neye uğradığına şaşıran Baran'ın şaşkın bakışlarına karşı balkonda haykırdım.

Bunun üzerine Kardelen den de yüksek sesli bir kahkaha koptu.