ALAZ (KİTAP OLDU)

9.Bölüm - Yıldızlardan Düşen Melek

Öncelikle Merhaba

Bu bölümde sizden çok fazla satır arası yorum bekliyorum. Ve lütfen iki saniye ayırıp oy vermeyi unutmayın. Bakıyorum bölümü okuyan 100-200, oy veren 10-15 kişi oluyor. Emek için sizden sadece bunun istiyorum. Hepinize keyifli okumalar.

...

"song : Bende Kalsın - Pınar Süer"

Bir zamanlar gökteki amansız yıldızlarda oturan ölümsüz bir melek varmış.

Yeşil gözleri ışıldar, beyaz saçları dalgalanırmış. En parlak yıldız tahtında oturur öylece yeryüzünü izler ve dinler, insanların aşk dediği duyguyu hep merak edermiş.

Yine karanlığın gök kubbeye serildiği bir vakit, yıldızlarda otururken meleğin dikkatini ölümlü bir erkek çekmiş. Toprak rengi saçları, kederle göğe bakan, gün batımında oluşan halelere sahip bal rengi gözleri varmış.

Bu ölümlü erkek her gece yıldızlara bakıyor onlarla konuşuyor ve dilekler fısıldıyormuş.

Melek onun da diğer sıradan ölümlüler gibi kayan yıldızlara dilekler bağladığını düşünmüş. Ama gerçek öyle değilmiş. Ölümlünün hayatı dileklere pamuk ipliği ile bağlıymış. O yıldızlara yaralarını anlatıyormuş. Çünkü başka dinleyeni yokmuş.

Ölümlünün yıldızlara anlattıkları, acıları... Meleği öyle derin bir kedere sürüklemiş ki tanrının ona o hissi tatmaması için vermediği yüreği sızlamış. O ölümlüde bir ilki yaşamış melek. Ve ona aşık olmuş.

Ölümlü kederli bal rengi gözlerini ne zaman gece göğüne dikse, melek onun için parlamış. Ölümlü anlatmış, melek dinlemiş gökten.

Ama bir zaman soğuk bir gecede, ölümlü göğe bakarken ve melek onu dinlerken Tanrı'dan ölüm dilemiş.

Bir intihar...

Ve ölümlünün bu dileği meleğin en büyük hatasına sebep olmuş.

Bir hışım Tanrı katına, onun huzuruna uçmuş. Secdelere kapanmış.

"Ey Tanrım, yalvarıyorum buna engel ol."

Tanrı'nın sesi tüm katı sarsmış,

"Bedeli biliyorsun, ilk düşen."

Melek o zaman anlamış.

Kardeşleri ona engel olamadan can hıraş sırtındaki kanatlarını yolmuş.

Bir çığlık arşı doldurmuş.

O vakit düşmüş gökten Melek.

Yüreğini çalan, kederli ölümlüyü bulmuş.

Son kez...

Gözlerini arşa dikmiş ve son kez fısıldamış;

"Ey tanrım: Aşk için atan bu yürekleri neden yarattın? Cezası buysa gireceğim, zarif ateşlerin sardığı cehennem yansın."

...

ALAZ

Yeşilleri ile bana baktı, "Ben sana sarhoşum." dediğinde içimde kökünden sökülen duyguların tarifini yapmam imkansızdı. Ruhumu da ona teslim ediyordum sanki.

Kelimeler dudaklarımdan dökülemedi. Yanaklarım da ki bu acı, akan gözyaşlarımın kesik izleri miydi?

"Bana bak Alaz, ilk günlerinde seni izledim sürekli. Şuramda hissettim." dedi elini göğsüne bastırarak.