DELİLER HASTANESİ

SES

Elif'i hastaneye getirdikten sonra ailemin yanına gittim.Beni merak etmişlerdir.Nerdeydin diye sorduklarında bir bahane ile geçiştirdim.Çünkü onlara söyleyemezdim.Yoksa bu işi yapmamıza izin vermezlerdi.Telefonum çaldı.Elif'in annesi arıyordu. "Alo!" "Sinem Kazım Elif seni görmek istiyor." "Tamam hemen geliyorum." Hırkamı giyip evden çıktım.Hastaneye vardığımda Elif ayağa kalkmıştı bile.Annesinden izin alıp bizim eve gittik. "Elif,sen ne zaman iyi hissedersen o zaman Serkan'ı kurtarmaya gidelim." "Şimdi gidebiliriz." "Ama s-" Lafımı bitirmeden Elif üstüne hırkasını almış kapıda beni bekliyordu.Ben de hırkamı aldım ve hastaneye doğru yürüdük.
.
.
.
Hastaneye vardık.Elif'in halinden içeri girmek istemediği belliydi.Ve yine o ses konuştu.
"BAKIYORUM DA KİMLER GELMİŞ.HOŞ GELDİNİZ.ARKADAŞINIZ İÇERİDE SİZİ BEKLİYOR.ÇEKİNMEYİN ÇEKİNMEYİN GELİN."
"Sen kimsin?" Dedim yüksek bir sesle.Aslında sesi biraz tanıdık geliyordu ama çıkaramamıştım.
"BENİM KİM OLDUĞUMU MU ÖĞRENMEK İSTİYORSUN.ÇOK ZOR.AMA HADİ SİZE BİR İP UCU,BELKİ DAHA ÖNCE GÖRDÜNÜZ YA DA HİÇ GÖRMEDİNİZ.
"Peki senin kim olduğunu bulduk,sonra ne olacak?
"BEN YOK OLACAĞIM AMA SADECE BEN.BURADAKİ KORKULAR SÜRECEK.HAHA HAHA HA!!
Daha sonra ses kayıp olmuştu.Biz de içeri girdik.

İçeri girdiğimde aklıma bir şey geldi.
"SENİN KİM OLDUĞUNU BİLİYORUM!"
Ama ses yoktu.Kapı tam o anda kapandı.Dışarıdan da bağıramayacaktım.Ayağıma bir not geldi.
"BENİ SADECE DIŞARIDA BULABİLİRSİN ARTIK.HA HA HAA!!"
Bu neydi şimdi?Resmen bizimle oynuyordu.Ben bunlara dalmışken Elif'i unutmuştum.Yazık o da bir köşeye çömelmiş korkarak bekliyordu.Onu da alıp üst kata doğru çıkmaya başaladım.