SANTRA

4-|GERÇEKLER|

Sadece koşuyordum. Nefes alış verişlerim kontrolsüzleşmeye başlamıştı. Tan vakti doğan güneş ışığının gözlerimde gezmesiyle ağacın arkasına geçip soluklanmaya başlamıştım. Peşimde koşanın kim olduğunu bilmiyordum ama içimdeki korku tarifsizdi, kalbimde bütün kötü duygularla harmanlanmış bir his gözümde acı sesimde korku. Ağacın arkasından yavaşça bakmaya çalıştım, peşimdeki görünmüyordu. Bir nebzede olsa rahatlamıştım.

Kafamı çevirmemle birlikte karşımda duran o şey hayır hayır ! Elleriyle boğazımı kelepçe gibi sarmaya başladı. Çaresizce çırpınmaya başladım.

"Bırak beni"

Kısık bir sesle sadece bunu söyleyebilmiştim. Bırakmıyordu iyice sıkıyordu boğazımı, yapabileceğim hiç bir şey olmadığını anlayınca direnmeyi bıraktım göz kapaklarım yavaş yavaş inmeye başlamıştı karanlıkta duyduğum tek şey;

"18. De halloldu."

" HAAYIR!"

Büyük bir çığlıkla yatağımdan fırladım. İstemsizce gözlerimden yaş akmaya başlamıştı, durduramıyordum. Bu gördüğüm saçma sapan şey de neydi? Nefes alış verişlerim düzensizken Nedenini bilmediğim bir şekilde hala ağlıyordum. Odaya annemin girmesiyle kafamı kaldırmam bir oldu

" Kızım ne oldu neyin var , niye bağırdın? "

Gözyaşlarımı silerek

" Önemli bi' şey yok anne kâbus gördüm. "

Annem sadece sarılarak karşılık verdi. Sarılırken duvardaki saate gözüm kaymıştı. Ne! çok geç kaldım.

" Anne saat 10 olmuş neden uyandırmadın? Ben gidip sarmaları ısıtayım."

Odamdan çıkmak icin terliklerimi aldığımda annem kolumdan tutup

"Isıttım kızım gel. Sen dün çok yoruldun kahvaltı yapta öyle git ."

Terliklerimi giyerken

"Yok anne yolda yerim bir şeyler."

Kalkıp dislerimi fırçaladıktan sonra, sarı siyah baskılı t-şhortüm ve siyah boyfriend pantolonumu üzerime geçirdim. Sarı uzun çoraplarım ve başıma bağladığım sarı, üzerinde siyah kuru kafa deseni olan bandanamla hazırdım.

siyah ayakkabılarımı giydikten sonra, kapıyı açmamla Efsun ablanın telaşlı yüz ifadesiyle buluşmam bir olmuştu

"zeliha nerde? "

Nefes nefeseyken sarfettiği cünlelerden sonra,

"Mutfakta Efsun abla. Hayrola neden bu kadar telaşlısın bir şey mi oldu?"

Ayakkabısını çıkartırken

"Yok kızım, önemli bir sey yok annenle konuşucam biraz."

"Anladım. Annem mutfakta"

Efsun abla annemin çocukluk arkadasıydı. Siyah boynuna kadar olan saçları, inci gibi dişleri onu çekici gösterirken Her zaman giyimine özen gösteren ve her daim bakımlı bir kadın olmasıda bi hayli havalı kılıyordu. Büyük bir oteli tek başına yöneten güçlü bir kadındı. bu güne kadar Annemle aralarında tek bir tartışma bile olduğunu görmedim. Garip. Ne söyleyecekti acaba?

"ZELİHA ER'DEN"

Mutfakta çayımı yudumlarken bir yandan da gazetemi okuyordum.