01

5.4K 426 59
                                    

_

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

_

Bir insan olarak ne günah işledik bilmiyorum. Ne yaptık bilmiyorum ama tanrı bize çok kızgındı. Etrafımızda insan yiyen yaratıklar ve artık eskisi kadar mavi aynı zamanda pekte iç açıcı olmayan, insanın baktığından rahatlatan değil, bulutlu bir gökyüzü vardı. Her ne yaptıysak insan oğlundan nefret ediyor olmalıydı.

Artık fazlasıyla acı çekiyordum. Bazen acı vücudumu o kadar çok sarsıyordu ki nefes almayı unuttuğum oluyordu. Ellerim, vücudumun her bir noktası titriyor, doğru düzgün düşünemiyordum. Artık her yediğimi kusuyordum. Çünkü aklıma günler önce gözümün önünde yediden daha fazla parçaya ayrılan küçük kız çocuğu geliyordu.

Soruyordum tanrıya,

Onun ne suçu vardı?

Karşılığını ise üzerime saldıran bir zombi veriyordu. Kendimi avunduruyordum bazen. Buraya kadar canlı gelmişim, ölmemişim. Ama bazende tanrının bunu bilerek yaptığını düşünüyordum. Çünkü lanet olsun, ölenlerden daha fazla acı çekiyordum.

Her bir insanın ölüşünü izlemek, her ağzıma koyduğum lokmada onu tekrardan çıkarmak zorunda kalmam, her adımımda üzerime atlayacak ve dakikalar içinde bir insanı parçalara ayıracak olan zombilerlerin olduğunu bilmek  tüylerimi ürpertiyordu. Bu duyguları hazmedemiyordum. Bazen ise bütün savaşma isteğimi kaybediyor, kendimi karanlığa teslim ediyordum.

Ya da artık sevgilimin güven vermeyen kollarına.

Çünkü her an etrafımızı saran yaratıklar resmen adımızı kara deftere yazmış gibi davranıyorlardı. Bizi öldürmek için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlardı. Bazen kafalarını parçalıyor, bazen de elimizdeki silahları görerek üzerimize geliyorlardı. 

Onları öldürüyorduk.

Ama her seferinde çoğalıyor ve bize adımızı unutturacak kadar yaklaşıyorlardı.

Yok oluyorduk.

Ve sanki tanrı bundan mutluluk duyuyordu.

_

Battle of Bangtan Z¹ × TaeKook✔Where stories live. Discover now