Chapter 14

9 0 0
                                    

-MELODY-

I bid everyone good night before I went upstairs to sleep. This day has been tiring. Akala ko ay makakapagpahinga ako matapos yung pag-grocery namin ni Kris.

Pagdating namin kanina sa bahay ay bumungad sa amin ang mga magulong gamit. Akala ko nga nilooban kami. Yun pala ay sinubukan ni Symph yung imbensyon niya na makakapagpabalik sa amin sa Reocuria.

We had to clean the whole living room. Of course pinagbawalan ko silang gumamit ng magic. The windows were open and it would be dangerous if anyone sees us using magic.

And that's how I'm gonna have a good night's sleep.

Nagising ako sa isang lugar na alam na alam ko. I know this place very well. And I know that I am dreaming right now.

"Hello Melody." Napatingin ako sa nagsalita.

"Celestia?" Nagtataka kong tanong.

She just smiled and gave me a hug. Haayyys. Sana all hindi tumatanda.

"Why am I here?" Tanong ko sa kanya matapos bumitaw sa pagkakayakap.

"Melody, I am here to give you a prophecy." Celestia

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. A what? A prophecy? What for? At tungkol saan?

"Prophecy?" Naguguluhan kong tanong

"You are bound to reunite again with the ones you've left. And you will create history in Reocuria." Sabi niya saka tuluyang naglaho.

"Wait! Celestia!" Tawag ko sa kanya.

Napabangon ako at tumingin sa orasan. It's 12 midnight yet I'm here awake. I sighed deeply as I remembered what Celestia said.

I'm bound to reunite with the ones I left?

Bumaba ako sa kusina at naghanap ng tubig na maiinom. I opened the fridge to get some cold water at pagsara ko nun ay nakita kong nakatayo si Symph sa gilid.

I almost jumped when I saw her. Since when did she got here?

"Symph?"

"Eyy. Ba't gising ka pa?" Tanong niya.

Her voice sounded as if she didn't sleep. Is she planning an all-nighter?

"Celestia visited in my dreams." Sagot ko sabay inom ng tubig.

"What did she say?" Tanong niya.

"She said a prophecy. She told me I was bount to reunite the ones I left." Sabi ko.

Ngumiti siya saka binuksan yung ref. Kumuha siya ng wine na kinagulat ko. When did she bought that?!

"Bumili ka ng wine?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Yeah. I bought this when we are shopping the other day. Abala kasi kayo kaya bumili ako ng wine." Proud na sabi niya.

"You're unbelievable." Iiling-iling na sabi ko.

"I know. Tara dun sa veranda?" Aya niya.

Tumango lang ako. Pumunta kami dun sa veranda ng kwarto ko. The view wasn't pretty much amazing. Mga bahay lang kasi makikita mo. But the stars made the night beautiful.

"Mind telling what's bothering you about the prophecy?" Tanong niya at nilagyan ng wine yung glass ko.

"Yun nga. I'm bound to reunite the ones I left. Also, I'll make history in Reocuria." Sabi ko sabay inom ng kaunti ng wine.

"I think that's great. Bakit parang nagdadalawang-isip ka?" Symph

"I don't know how to face them. You know I can't just appear and show myself and tell them I'm alive." Iiling-iling kong sabi.

"Pero wala namang masama kung susubukan mo diba?" Symph

Bahagya akong natahimik sa tanong niya. I never thought of that. Ngunit natatakot ako.

"I'm scared Symph. What if they won't believe me?" Tanong ko

"They won't believe you at first because they would be shocked. Pero tatanggapin ka pa rin nila huli." Symph

"I hope so." Sabi ko sa kanya.

"They will Melsie. Alam kong mahirap ito sa parte mo pero kailangan mong gawin yun." Symph

"For what Symph? Dahil yun ang nakatadhana?" Tanong ko

Umiling lang si Symph saka umakbay sakin.

"Dahil yun ang nararapat."

Nararapat. I don't get her.

"Ano?"

"Yun ang nararapat Melsie. Ayaw mo nun? You will spend time with your family again. Mapupunan mo ang iyong pagkukulang bilang asawa at ina." Symph

Now that she mentioned it. I felt a sudden spark. I suddenly want to be with them. How can I be so selfish?

"I think you're right Symph. Nandito na tayo at hindi tayo sasaktan ng phantom king." Sabi ko

"That's right. You deserve to be with them. It's time for you to be happy as a mortal human." Symph

Natapos ang gabing yun na lasing kaming dalawa. We had a few shots until we got knocked out.

Kinabukasan ay sumakit ang ulo ko. Maybe I shouldn't have drank too much wine.

Pagkababa ko ay bumungad ang napakadilim na sala. The kitchen was also closed. Para kaming mga bampira.

"Hannah? What happened here?" Tanong ko sa kanya.

"Well since you weren't around, they decided na sila yung magluluto. Ang ending, eto tinakpan nila lahat ng bintana at pinto." Nakangiwing sabi ni Hannah na ikinatawa ko.

I turned the lights on at nakita yung pagkain na nakahanda doon. Maliban kay Hannah, wala nang pag-asa na maka-survive yung ibang members namin dito sa Earth.

"You mean they used magic. Did they?" Tanong ko na ikinatango niya.

"Nga pala ate Melody, late ka ata ng gising? That is so unusual." Hannah

"Napuyat lang ako. I was busy monitoring if we still have money. Alam mo na, baka mamaya ay wala na tayong makain." Sabi ko sa kanya.

Tumango lang si Hannah. She asked me about random stuffs like how the other things here in the house work. Kita ko namang interesado siya sa teknolohiya.

"Nakakamangha naman dito ate Melody. It's like Reocuria but with no magic." Ngiting sabi niya.

"Well you better make the most of it. I know some fun places na pwede nating puntahan." Sabi ko sa kanya.

"Talaga?"

"Yup. Pero bago yun, I want to see you all progress. We still have a dimension to save. Pag nakita kong nag-improve kayo, I can take you to the fun places I'm thinking." Sabi ko sa kanila.

"That sounds exciting." Napalingon kami dahil nakita ko ang Chaosbreakers na nasa likod ko.

"What's more exciting is to see you all surprise everyone when we return. Show them your skills and how much you improved." Sabi ko sa kanila.

At ayun, they were motivated to train more. Habang ako, mino-motivate yung sarili ko na harapin ang asawa at mga anak ko.

-END-

Mortal Quest (Chaosbreakers Trilogy Book 3)Where stories live. Discover now