34

314 14 7
                                    

Ik word wakker doordat iemand op mijn deur klopt. Het is zaterdag en ik heb pas in de avond mijn activiteit, dus ik heb geen idee waarom iemand voor de deur zou staan. Ik roep naar de deur dat ik me even omkleed en dan naar diegene toe kom. Snel doe ik Vaia's shirt aan en een spijker korte broek.

Ik doe de deur open, zie Ava staan en gooi de deur meteen weer dicht. Heb ik hier wel zin in?

"Ik hoorde dat Vaia weg is."

Tuurlijk moet ze daarover beginnen. Ik geef geen antwoord in de hoop dat ze dan weg zal gaan, maar ik weet eigenlijk al dat dat niet gaat gebeuren.

"Oh, kom op. Je kan toch nog wel antwoorden. Ik weet dat je binnen bent. Je deed net zelf de deur open."

Ik zucht. Ik heb hier echt geen zin in, maar ze heeft wel gelijk. Ik haat het wanneer mensen zo vaak gelijk hebben.

Ik open de deur, maar laat haar niet binnen.

Ze bekijkt me van top tot teen en ik heb het gevoel dat ze meteen opmerkt dat dit Vaia's shirt is. Gelukkig zegt ze er nog niets over.

"Dus je bent nu alleen?" Terwijl ze het vraagt kijkt ze over mijn schouder naar binnen toe. Waarschijnlijk om te zien of ik niet iemand verborgen hou.

Ik knik lichtjes en probeer haar niet aan te kijken. Snapt ze dan niet dat ik het vervelend vind dat Vaia weg is?

Achter haar zie ik Dorian deze kant op komen. Hij trekt een wenkbrauw naar me op, maar ik beantwoord zijn vraag niet.

"Nou, ik weet hoe je dan niet meer alleen bent. Laat me binnen, dan zijn we samen."

"Ik ben liever alleen." Ik fluister haast.

De blik in haar ogen veranderd. Daarnet leek het nog een beetje vriendelijk, maar nu kijkt ze me best wel boos aan. "Waarom doe je dan zo moeilijk. Je vindt het vervelend dat je alleen bent, maar als ik dan vraag of ik naar binnen zal komen om je gezelschap te houden, dan wil je dat ook niet."

"Dat komt omdat ze al gezelschap heeft." Dorian staat achter Ava, die hem niet aan had horen komen. Ook Noah is er, alleen houdt hij nog iets afstand.

"Oh," komt er als enige uit Ava's mond, voordat ze weg loopt.

"Gaat het met je?" Dorian legt een hand op mijn schouder en kijkt me recht in de ogen aan. Zijn ijsblauwe ogen lijken de antwoorden zo op mijn gezicht te kunnen lezen.

"Het gaat," begin ik zachtjes. "Ik ben blij dat jullie kwamen, want ik had echt geen zin om met haar te praten." Ik gebaar ze naar binnen te lopen en doe de deur achter ze dicht.

"Geen probleem," zegt Dorian, die op een stoel is gaan zitten. Noah gaat op de stoel naast hem zitten en ik neem plaats op mijn bed.

"Is dat haar shirt?" vraagt Noah enthousiast.

Ik grinnik en knik. "Ze heeft hem aan me gegeven. Soort van."

"Soort van?" vraagt Dorian.

"Mark heeft namens haar me een pakje gegeven met dit shirt erin."

"Oh," is het enige dat Dorian zegt.

Noah wijst enthousiast naar zijn shirt. "Ik heb deze gemaakt."

Op zijn shirt staat een voetbal met de blauwe en witte kleuren van de nieuwe mannelijke gay vlag.

"Hij is mooi," zeg ik en ik zie Noah nog enthousiaster worden.

Dorian schudt zijn hoofd. "Nu gaat hij straks nog meer stuiteren."

Ik haal mijn schouders op. "Gezellig toch?"

Hij haalt zijn schouders op. "Zolang je niet zegt dat ik je niet gewaarschuwd heb."

Hoi lieve lezers,

Hier weer een nieuw hoofdstukje!! Ik heb in het vorige hoofdstuk gevraagd of jullie een Q&A willen, maar heb daar niets over gehoord, dus ik ga er vanuit dat jullie dat niet willen.
Dus, als je het wel wilt, moet je het nog even doorgeven. Ben benieuwd wat jullie van dit hoofdstuk vonden. Laat dat vooral weten in de comments. En ik heb genoeg hoofdstukken geschreven voor dit jaar!!! Dus dat is voor mij wel een feestje waard!!

Tot het volgende hoofdstuk (26 oktober)!! 

~Bianca

Kamp LGBT (gxg) || WattysWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu