Kamp LGBT (gxg) || Wattys

35

Met het ontbijt zitten we weer met een grote groep aan een tafel. Dorian en Noah zitten naast me. Dorian probeert het gesprek nog een beetje op gang te houden terwijl Noah zijn croissantjes naar binnen schrokt. Ik zit nog steeds met de woorden van Vaia in mijn hoofd. Ook al spoorde ze me aan om plezier te hebben, voelt het ook wel alsof ik haar verraad. Wat als zij geen plezier heeft. Het zou dan niet goed voelen om zelf wel het leuk te hebben.

"Aryah?"

ik schrik op uit mijn gedachten. Zei Dorian wat?

"Ik vroeg of je zo meteen mee wilt naar hut 7."

Hut 7? Als het goed is, is dat de hut van gisteren. De hut van... Ik weet zijn naam niet meer. Waarom vergeet ik dat soort dingen altijd?

"Is goed. Dan wil ik wel jullie verhalen horen."

Dorian lacht. "Dat hadden we toch ook beloofd?"

In de hut gaan we weer rond de tafel zitten. Dit keer is Ava ook hier. Dan ben ik blij dat ik mijn verhaal al heb verteld. Dorian begint met zijn verhaal. Blijkbaar was hij eens verliefd geweest op een of andere beroemdheid en had op die manier gemerkt dat hij bi is. Zijn ouders vonden het niet zo een fijn idee dat hij ook op jongens valt en stuurde hem hier heen. Gelukkig na een jaar accepteerden ze hem al meer en vertelde hij ze wat dit kamp doet en wat een leuke tijd hij heeft gehad. Dat was voor hun ouders de reden om te zeggen dat hij dan dit jaar weer mag gaan.

Dorian klinkt zo luchtig terwijl hij zijn verhaal verteld. Waarschijnlijk was het veel erger in het begin. Het moet voor hem ook veel pijn gedaan hebben dat zijn ouders hem in het begin niet accepteerden. Gelukkig doen ze dat nu wel. Ik hoop dat mijn ouders dat ook ooit doen. Of het slim is om dat te hopen weet ik niet. Maar toch doe ik het.

Dan is Noah aan de beurt. Tijdens het verhaal van Dorian is hij al stiller geworden. Het lijkt er op dat zijn verhaal ook niet veel beter is. Maar dat is bij waarschijnlijk bijna iedereen hier zo. Anders zouden ze hier ook niet zijn. Ook al voelt het heel erg als een normaal zomerkamp, is het voor onze ouders een conversie kamp.

"Ik ga wel eerst." Tomi legt zijn hand op Noah's schouder en Noah zucht zacht van de opluchting. Het moet wel iets ergs zijn zo. Of hij moet zich niet fijn voelen met het delen van zijn verhaal met iedereen die hier is.

Deze hut lijkt wel een ontmoetingsplaats voor iedereen. Het kan ook wel goed zijn dat dat zo is, maar het verbaast me dat ik dat nog niet door had. Maar met alle tijd die ik met Vaia heb doorgebracht is het misschien toch wel logisch.

"Mijn verhaal is niet zo heel erg interessant," begint Tomi.

Dorian kijkt hem schuin aan. Is zijn het wel een interessant verhaal?

"Oke, misschien wel. Maar ik vind van niet," geeft hij toe.

Dorian kijkt tevreden. Mission accomplished.

"Mijn verhaal is niet zo erg zielig. Ik heb ook geen onbeantwoorde liefde ofzo." Een blik naar Dorian toe. "En mijn ouders wisten al van de echte bedoeling van dit kamp. En Dorian ging ook, dus vonden ze het een goed idee om me hier heen te sturen. Voor een leuke zomervakantie onder gelijksoortige mensen. Dorian en ik zaten bij elkaar in de klas en hij vertelde me opeens wat er gebeurt was. Op dat moment had ik besloten er voor hem erbij te zijn. Dat was vorig jaar." Weer kijkt hij naar Dorian.

Dorian zucht. "Hij laat de leukste deeltjes natuurlijk uit. Maar als hij ze niet vertelt doe ik dat wel voor hem."

Noah kijkt hem waarschuwend aan, maar Dorian gaat gewoon verder.

"Hoe hij wist dat hij op jongens valt bijvoorbeeld. Zoals hij al zei zaten we bij elkaar in de klas. Hij hoorde mij met anderen praten over hoe ik een beroemdheid leuk vond en toen raakten we aan de praat. Vooral over jongens en mijn gevoelens. Een half jaar later kwam hij er opeens mee dat hij op jongens valt. Eerlijk gezegd was ik niet echt verbaast. Ik bedoel, je stelt niet voor niets zo veel vragen over hoe het is om een jongen te zoenen."

Tomi bloost, maar zegt niets.

"Een paar weken daarna waren we in een park. We hadden afgesproken en hij zei dat hij wat belangrijks moest vertellen. Ik had al een beetje het vermoeden wat het kon zijn."

"Ja, ik had het beter anders kunnen verwoorden."

Dorian lacht om zijn reactie. "Hij zei dat hij mij leuk vindt. Ik was niet zo erg verbaast. Ik had het al zien aankomen. En ik vind hem ook leuk, dus dat zei ik dan ook meteen. En toen kusten we. En toen werd hij boos op me. Omdat ik hem verkeerd zou hebben ingelicht over hoe het is om een jongen te kussen." Dorian wordt steeds enthousiaster met het vertellen.

"Ja, het was ook heel anders dan dat je zei. Veel beter." Tomi bloost nu nog meer.

"Sinds dien zijn we een stel." En dat was dat. Dat is zijn of eigenlijk hun verhaal.

Het is een veel mooier verhaal dan verwacht. En inderdaad interessant.

Er komen een paar vragen van een aantal anderen in de hut. Vooral vragen over hun relatie. Je ziet Tomi duidelijk steeds meer blozen, terwijl Dorian trots alle vragen beantwoord.

Na een tijdje kijken we Noah aan. Nu is het zijn beurt. Maar er wordt omgeroepen dat het tijd is voor de lunch. Weer lijkt Noah opgelucht zijn adem uit te blazen. Hoe erg is zijn verhaal dan wel niet?

Hoi lieve lezers,

Hier weer een nieuw hoofdstukje. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden, laat het dan ook vooral weten in de comments. Er komen nu meer verhalen van de mensen op het kamp. Dus ik hoop dat jullie dat leuk vinden!!

~Bianca