Her şeyin değişmesi için bazen bir gece yetiyordu. Süveyda Karayağız sadece bir gecede kimsesiz kaldığında tek kurtuluşu yeni bir başlangıç yapmaktı. Yeni bir şehre taşınıp çalışmaya başladığında yaşananları geride bırakıp yeni açtığı sayfasını pla...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•Sedef Sabüktekin Kayboluyorum
⛓
"Günaydın."
Elimdeki kitabı rafa yerleştirirken saçı karlarla kaplı olan Nazlı'ya kocaman bir gülümsemeyle baktım. Başını sallayarak saçlarındaki karı savururken "Günaydın," diye şakıdı. Kırmızı atkısını çıkarırken "Resmen kardan kadına döndüm," diye söylendi.
Sözleri üzerine kısık bir sesle kıkırdadım. Nazlı çok tatlı ve esprili biriydi. Bunu burada çalıştığım on günlük sürecin içinde öğrenmiştim. Açıkçası yıllar sonra hayatımın en iyi günlerini geçirmiştim çünkü Barış ve Nazlı, iyi insanlardı. Deneme sürecinden sonra işe alındığım için mutluydum, onlarla çalışmak gerçekten de keyifliydi. İkisi de bana karşı nazik ve sıcak davranıyorlardı. Burada kavga, içki kokusu, uyuşturucu illeti ya da pis bakışlar yoktu. Yıllardan beridir hasret kaldığım aile ortamı ve huzur vardı sadece.
"Sen nasılsın?"
"İyiyim, sabah birkaç kız kitap almaya geldi. Güne güzel başladık."
Beyaz kaşe kabanını çıkardıktan sonra gülümseyerek bana doğru döndü.
"Çok sevindim, işler bu ara iyi gidiyor."
Elimdeki son kitabı rafa yerleştirdim. "Evet, insanlar kışın kitap okumayı seviyor."
O sırada iki kişi içeri girdi. İstedikleri kitabı sorup bilgisayarda arattım. Son bir kitap kalmıştı. Kitabı onlara satınca Nazlı yazarın diğer kitaplarını getirmek için depoya gitti. Masanın üstündeki kitapları alıp yerlerine yerleştirmeye devam ettim. Yaptığım işe o kadar dalmıştım ki içeri giren adamı görmemiştim bile. Tüm dikkatim kitaplardaydı. Titiz bir şekilde boyutlarını kıyaslayıp hizaladım. Elimde kalan son kitabı yerleştirmeden önce durup kitabın kapağına baktım. O kadar zarif duruyordu ki yüzümde oluşan hayranlık dolu ifadeyle adını okudum.
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, adı da kapağı kadar güzeldi. Bu kitabı yakın zamanda okumayı aklıma not ettim.
"Ben yalnızca sana inanıyorum, yalnızca seni seviyorum ve yalnızca sende, biraz daha yaşamaya devam etmek istiyorum."
Aniden duyduğum, güçlü erkek sesi üzerine korkuyla irkildim ve kitabı düşürdüm. Şaşkınlık ve korkudan irileşmiş gözlerim, sesin sahibine döndü. Fakat yakınımda duran yabancı adam yere eğilmiş düşürdüğüm kitabı alıyordu. Bu yüzden sadece açık kestane rengi saçlarını görebildim.
Meraklı bakışlarım onun üstünde sabitlenirken adam, zarif bir şekilde doğruldu. İlk fark ettiğim şey, uzun boyu oldu. Gözlerim, adamın siyah botlarından başlayıp yavaşça siyah kotundan, geniş göğsünü sarmalayan siyah, boğazlı kazağına kadar tırmandı. Üstündeki siyah paltonun düğmeleri açıktı. Giyimi son derece hoştu ve boyu, o kadar uzundu ki yüzünü görebilmek için başımı geriye atmak zorunda kaldım. Yüzüne baktığım an, göz göze geldik.
