ဗီလိန္တစ္ေယာက္၏ ရွင္သန္ရာလမ္းစဥ္( ဗီလိန်တစ်ယောက်၏ ရှင်သန်ရာလမ်းစဉ်)

အပိုင္း(၃၃) မင္းႀကိဳက္သေလာက္ဆိုးစမ္းပါ.....

အပိုင္း(၃၃) မင္းႀကိဳက္သေလာက္ဆိုးစမ္းပါ, ဆက္ဆံေရးမတည္ေဆာက္ႏိုင္ရင္ ငါရႈံးၿပီလို႔မွတ္လိုက္မယ္

ေနာက္လိုက္မ်ားမပါ၊ ေဝါယာဥ္ေတာ္လည္းမရွိ။ နန္းေတာ္ေတာင္ဘက္မွသည္ ေျမာက္ဘက္သို႔ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ေျပလက္ေျပပင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိသည္။ နံနက္ခင္းေစာေစာပိုင္းေလာက္ကေန ေလွ်ာက္သြားေနရာ ေန႔ခင္းအခ်ိန္ေလာက္ပင္ေရာက္ေနေလၿပီ။အဆုံးမွာေတာ့ ေရွာင္းယြီအန္းတစ္ေယာက္ ေျခလွမ္းဆက္မလွမ္းေတာ့ဘဲ ရပ္တန္႔လိုက္ေလသည္။

ရန္႔ေဟာ္ခ်င္းက ေခါင္းေမာ့ကာ အေရွ႕သို႔လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မီးခိုးမႈိင္းပ်ပ်ႏွင့္အတူ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ရနံ႔တို႔သင္းပ်ံ႕ေနကာ က်ဥ္းလည္းမက်ဥ္းက်ယ္လည္းမက်ယ္သည့္အဆာင္ေရွ႕တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာစာလုံးသုံးလုံးကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရ၏။

"စားဖိုေဆာင္"

ရန္႔ေဟာ္ခ်င္းေခါင္းတစ္ခုလုံး ဗလာက်င္းသြားေလသည္။

"ဒီေနရာလား?"

႐ိုးသားေသာဖိုးသခြား႐ုပ္ေလးႏွင့္အတူ ၿပဳံးျပေသာေရွာင္းယြီအန္း__

"မဖုံးကြယ္တမ္းဆိုရရင္ ငါလမ္းမွားသြားၿပီ"

ရန္႔ေဟာ္ခ်င္း : "................"

"မင္းအဲ့လိုမ်က္ဝန္းႀကီးေတြနဲ႔ ငါ့ကိုမၾကည့္ပါနဲ႔ကြာ, ငါမွ ဒီနန္းေတာ္ကို မရင္းႏွီးတာ, မေန႔က ငါလမ္းေၾကာင္းေတြကို ေသခ်ာေတာ့ေမးထားပါတယ္, ဒါေပမဲ့ ဒီနန္းေတာ္က အရမ္းႀကီးတာကို, စႀကႍေတြ,ဥယ်ာဥ္ေတြကလည္းဒီေလာက္တူေနတာ , သြားရင္းသြားရင္းနဲ႔ လမ္းေပ်ာက္သြားၿပီ"

ေရွာင္းယြီအန္းက အျပစ္မရွိသည့္ပုံစံေလးႏွင့္ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖန္႔ကားကာေျပာ၏။

ရန္႔ေဟာ္ခ်င္းခမ်ာ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းႏွင့္ ေခါင္းေတာင္ခဲလာသလိုလို။

"ဒါဆိုရင္ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာတုန္း?"

ေရွာင္းယြီအန္းက ေလအၾကာႀကီးရႉသြင္းလိုက္ၿပီး တစ္ဖန္သက္ျပင္းတိုတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာ ဗိုက္ေလးကိုပြတ္လ်က္__