17- Özel Kuvvetler Prensipleri

42.1K 2.5K 609
                                    

Merhaba♥️

Bu mini bir balkon konuşmasıdır;

10 bin olmasına az kaldığı için şimdiden okuyan bütünnn herkese teşekkür eder, gözlerinizden çokça öperim ♥️

Sadece bir iki bölüme oy verenlere çok minik bir şekilde kırılmış olabilirim ama olsundu... Tüm hepsini oylarsanız, onaracağım ben🤭😂

Taze hikayeme destek olan başta Rümeysa ve Ayşe'ye sonrasında hepinize buradan kocaman kalpler♥️♥️🕊️🕊️

-Balkon konuşması bitmiştir..-

Tüm şehit çocuklarına Mevlamdan sabır niyaz ettikten sonra;

Keyifli Okumalar🇹🇷♥️

****

Elimde tuttuğum çerçevenin sineme saplandığı acının boyunu ölçmek istiyordum.

Ne kadar acıtabilirdi çerçeveye sığdırılan anılar?

Çerçevenin gizli ve kilitli kapısından içeri bir daha giremeyecek olmak mı daha acıydı yoksa o gizli kapının arkasında yaşanan anıları özlemek mi?

Gözümden düşen tek damla yaş babamın toprağında nevşünema buldu. Bir elimde babamın bedenini kendine saklayan toprak, diğer elimde ise onun kucağında tatlı tatlı durduğum bir fotoğraf.

"Bana hep 'vatanına göz dikeni ez kızım' derdin. Ne anlatmak istediğini hiç anlamazdım ki. Ne zaman seni göremez oldum ve ruhunun uçmağa vardığını anladım işte o zaman bir şeyleri idrak etmeye başladım be babam."

Yüreğimin sızısı göz yaşımdan akıyordu. Avucumun içinde sıkı sıkı tuttuğum toprağına sarılmamak için kendimi zor tutuyordum. Feryat ederek ağlamak, en güçlü yumruklarımı göğsüme vurmak istiyordum.

"Babam, canımın özü babam. Hatırlıyor musun, benden habersizken göreve gitmişsin. Anlatırdın bana, görev zamanlarında vakit buldukça gözlerin ister istemez kapanır, o güzel düşlerinde melekler beni kucağına koyarmış."

Gözlerimin netliği kaybolunca, yaşları temizlemeye çalıştım ama durmuyorlardı. Biri bitmeden diğeri firar ediyordu.

Canımın cananı adamın benden kopuşunu hiç yedirememiş, atlatamamıştım. Üzerini örter, sanki yaşıyormuş gibi hissettirirdim kendime ama ne zaman ki bu mezarın başına gelir, al bayrağın arasında ismini gönül gözüm görürdü, işte o zaman en kuvvetli fırtınalara ev sahipliği yapardı benliğim.

"İki gözüm, tek kalbim babam! Ben sana kavuşacağım günü beklerim. Şehitler kıyafetleri ile yıkanmadan gömülürlermiş zamanında bilirsin. Hep bu istek vardı içimde, hep. Ama düşünüyorum da; eşini, aşkını kaybetmiş bir kadın, evlat acısına nasıl dayanır be babam?"

Bedenimi eğerek toprağını öptüm.

Gönül tahtımın yegane sahibi babam!

Âh benim vatanına aşık babam!

Âh benim vatanına kanını döken babam!

İçim içime sığmıyordu. Avazım çıktığı kadar bağırarak istiyordum. Ama sadece sustum. Feryatlarım göz yaşıma karışarak toprağa bir bir düştü. Elimde ki çerçeveye sıkı sıkı tutundum. Bir kaç anımızdan biriydi sadece. En mutlu olduğum zamanlardı işte.

KURT NEFESİ Where stories live. Discover now