ျမတ္နိုးရပါေသာ(Z+U)(completed)

ျမတ္နိုးရပါေသာ(အပိုင္း-၁၂)

လန္ဒန္ၿမိဳ႕၏ နံနက္ခင္း ရွုခင္းကို
တိုက္ထပ္အျမင့္တစ္ေနရာပၚမွ ျကည့္ေနသည့္ သံသာ။
"အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီ သံသာေရသြားရေအာင္"
"အင္း" ေက်ာခိုင္းလ်က္ပင္ေျဖလိုက္ေသာ သံသာ၏အသံ။
"သံသာ ခက္ကိုသတိရေနတုန္းလား"
"ဟုတ္တယ္ဝတ္ရည္"
"ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မွာပါဟ"
"အင္းပါ"
သံသာနွင့္ ဝတ္ရည္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္မည့္ေန႕။
ျမန္မာျပည္ကိုမေရာက္ျဖစ္သည္မွာ ခုနစ္နွစ္ေတာင္ရွိေနျပီျဖစ္သည္။
ဒီနွစ္အတြင္း သံသာနွင့္ ဝတ္ရည္တို႕၏ အေျခအေနသည္ ပို၍ပင္ေကာင္းလာပါသည္။
ျပန္ေရာက္သည္နွင့္ ရန္ကုန္တြင္ ကုမၸဏီခြဲတစ္ခုဖြင့္ရန္ စဥ္းစားထားျပီး အေျခက်သည္နွင့္ ဝတ္ရည္ကို လက္ထပ္ယူရန္မွာ သံသာ၏ အစီအအစဥ္ပင္။
ႏြယ္ကို ေတြ႕ျပီးေတာင္းပန္ရန္လဲအပါအဝင္ေပါ့။
သံသာက မန္းေလးသို႕သြားမည္ျဖစ္ျပီး
ဝတ္ရည္က ရန္ကုန္သို႕။
အဘြားနွင့္ အေဖကိုလဲရန္ကုန္တြင္ေျပာင္းေနရန္ ဖ်ားေယာင္းရမည္။
သို႔မွသာ ခ်စ္ရသူနွင့္ နီးနီးေလးတြင္ ရွိေနမည္မဟုတ္ပါလား။

………

မင္းခန္႕တစ္ေယာက္နိုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္ကတည္းက ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ကုမၸဏီခြဲတစ္ခုကိုဦးစီးေနရၿပီး
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္မေတြ႕ျဖစ္သည္မွာလဲ အေတာ္ျကာေနေပျပီ။
ဒီေန႕သည္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားေတြ႕ဆံုပြဲေန႕။
ေက်ာင္းတက္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းဟူ၍ မယ္မယ္ရရ မရွိခဲ့ေသာ္လည္း မင္းခန္႕တို႔အုပ္စုတြင္ မိန္းကေလးနွစ္ေယာက္နွင့္ ေယာက်္ားေလးသံုးေယာက္ေတာ့ရွိသည္။
"ေဟ့ မင္းခန္႕လာျပီလား"
"ေအး မေတြ႕ရတာေတာင္ျကာျပီ"
"မင္းကအလုပ္မ်ားေနတာကိုး"
"ေကာင္မေလးေရာေတြ႕ေနျပီလား"
ထိုစကားျကားလိုက္ခ်ိန္ မင္းခန္႔အေတြးထဲ ဘာရယ္မဟုတ္ ခန္႔ထည္ဝါဆိုေသာ ေကာင္ေလးအားေျပးျမင္မိပါသည္။
ဒီမနက္လဲ ခန္႔ထည္ဝါကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နွင့္ တြဲၿပီးေတြ႕လိုက္ရျခင္း။
"ဟူး" သက္ျပင္းတစ္ခုခ်လိုက္မိသည္ထင္ပါသည္။
"ဘာလဲ မင္းခန္႔ နင္တကယ္ေတြ႕ေနျပီလား" ရတနာမွေမးလိုက္ျခင္း။
"မေတြ႕ပါဘူးဟာ ဒါနဲ႔ေလ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ"
"ဟယ္ မင္းခန္႔နင့္အသက္ဘယ္နွနွစ္ရွိေနျပီလဲ"
"27 ေလဘာလို႕လဲ"
"ခြပ္!" ေခါင္း တစ္ခ်က္ေခါက္ခံလိုက္ရသည့္အသံ။
"အား!"
"ငါကရြဲ႕ေမးေနတာေလ နင့္အသက္မသိဘဲေနမလား"
"ေအးေလ ဒီအရြယ္ေရာက္ေနျပီ ခ်စ္တယ္ဆိုတာဘာလဲမသိဘူးလား"
"နင္တို႔ဟာေလ ငါ့ကိုဆိုေျပာဖို႕ခ်ည္းပဲ မသိလို႔ေပါ့ဟ"
"ငါခုနက ေကာင္မေလးရေနျပီလားဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႕အေျကာင္းေတြးလိုက္မိလဲ"
"ဟမ္"
"မွန္မွန္ေျပာ"
"တကယ္ေတာ့ေလ ငါနဲ႔နွစ္ခါေလာက္ပဲေတြ႕ဖူးတဲ့ေကာင္ေလး"
"ဟမ္!"
"ဘာလဲ တကၠသိုလ္မွာ kingျဖစ္ခဲ့တဲ့နင္ကေလ နင့္ကိုျကိုက္ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးေတြမွမေထာက္ဟာ"
"ဟာ ငါေျပာတာကျကိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး ေတြးမိတာကိုေျပာတာ သူကခ်စ္စရာေလး" ျပံဳးတံုးတံုးမ်က္နွာနွင့္ေျပာေနေသာမင္းခန္႕။
"ေအးမျကိုက္လို႕သာပဲေပါ့"
"သူ႔အေျကာင္းဘယ္ေလာက္သိျပီးျပီလဲ"
"နာမည္ပဲသိတာ ခန္႔ထည္ဝါတဲ့"
"OMG!!"
"ေဟ့ေရာင္ မင္းလဲေရြးတတ္တယ္ေနာ္"
"သူ႔ကိုသိတာလား မင္းတို႔က"
"လဒရယ္ သူကေဆးေက်ာင္းတက္ေနတာ ေနာက္ဆံုးနွစ္ေလ သူ႔အေဖကပရဟိတမွာ နာမည္ႀကီး ေဆးရံုေတြပါေထာင္ထားတာေလ တကၠသိုလ္မွာလဲ kingပဲ"
"မင္းတို႕ကလဲ နာမည္တူတာလဲ ျဖစ္နိုင္တာပဲေလ"
"ဒီတစ္ေယာက္မလား" ရုတ္တရက္ ဖုန္းဖြင့္ျပီး ျပလာေသာ ရတနာ။
"ေအး ဟုတ္တယ္ သူ႔ပံုကနင့္ဆီမွာဘယ္လိုရွိေနတာလဲ"
"နာမည္ႀကီးမို႕လို႔ေလ"
"ေအာ္" မင္းခန္႔တစ္ေယာက္ ေအာ္တစ္ခြန္းသာေျပာနိင္ေတာ့သည္။ တကယ္သြက္သည့္ သူငယ္ခ်င္းေလး။
"မဟာေက်ာင္းဆင္းပဲသူက"
မင္းခန္႔မ်က္နွာမွိုင္က်သြားသည္ကို သတိထားမိလိုက္ပါသည္။
"ခက္နဲ႕တူတူေလာက္ပဲေပါ့" မင္းခန္႔ဆီမွ ထြက္လာေသာစကား။ ေစာနကကဲ့သို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ားမရွိေတာ့ပါ။
"ေဟ့ေရာင္ အရမ္းေတြးမေနပါနဲ႕"
"နင့္အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး"
ခက္ဆံုးသြားကတည္းက အနားမွာမရွိေပးနိုင္ခဲ့သည္ကို ေနာင္တရေနေသးသည့္ မင္းခန္႔ပါပင္။
"ေအးပါဟာ ငါသိပါတယ္"
"နင္တကယ္အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"တကယ္ပါဟ ခုနကအေျကာင္းဆက္ေျပာမယ္
ဒီမနက္ေလငါသူ႕ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕"
"အဲ့ေတာ့ နင့္စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုေနလဲ"
"ငါလဲမေျပာတတ္ဘူး တစ္မ်ိဳးျကီးပဲ နွစ္ခါပဲေတြ႕ဖူးေသးတာကို ျကိုက္တယ္ဆိုတာျဖစ္နိုင္ပါ့မလား"
"ငါေျပာမယ္ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ျကိုက္တယ္ဆိုတာေတာ့ မရွိဘူး စိတ္ဝင္စားသြားတာပဲရွိတယ္ နင္သူ႕ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာ"
"ေအး ငါလဲအဲ့လိုပဲထင္တယ္"
"အဲ့ေတာ့ငါဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ မင္းတို႔စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးမျဖစ္ေနဘူးလား ငါစိတ္ဝင္စားတာက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကို"
"အမယ္ေလး မင္းခန္႕ရယ္ အဲ့လိုအတြဲေတြအမ်ားျကီးျမင္ဖူးပါတယ္ဟ ဘာမွမထူးဆန္းဘူး"
"ေအးေလ နင့္ကိုယ္နင္အရင္ဆန္းစစ္ျကည့္ နင္ျကိုက္တယ္ဆိုရင္ လိုက္ေတာ့"
"အင္း ငါလဲအဲ့လိုစဥ္းစားထားတယ္"