FERİDE {düzenleniyor}

1.Bölüm🔼"GİRİŞ"

"Benimle evleneceksin Feride."

"Bu asla olmayacak."

"Yoksa..."

"Yoksa ne? Tehdit mi ediyorsun beni?"

"Tehdit değil. Olacakları söylüyorum. Yoksa Yiğit ölür."

"Hayır bunu yapamazsın. Bu kadar da gaddar biri değilsin."

Genç kadın'ın boğazından bir hıçkırık koptu. Sevdiği adam'ın öldürülme ihtimali bile yakmıştı canını. Hayat ona iki yol vermişti. Ya sevdiği adamla yaşayıp onun ölümüne hazırlıklı olacak yada onunla ayrılıp yaşamasını sağlayacak. Bu iki yolda zordu, acımasızdı...

"Tamam, Yeter ki ona birşey yapma." dedi Feride.
Bilmiyordu, yiğit'le ayrılırsa bu yiğit'in yaşarken ölmesiydi...
Belki de bu yaptığı bencillikti. O, onun ölümüne dayanamıyacaktı. Ama bu sefer yiğit'i diri diri gömecekti. İstemeden bencillik yapmıştı feride.
Ertunç, dediğim dedik bir adamdı. Öldürürüm dediyse öldürürdü.

"O halde hazırlan. Bu akşam ailenden istemeye geleceğiz."

"Bu kadar çabuk mu? Bu akşam olmaz."

"Geleceğiz dedim. Gelebilirmiyiz? demedim."

"Bana biraz zaman ver."

"Yeterince zaman kaybettim. Bu akşam isteriz. Bir hafta içindede evleniriz."

"Hayır."

"Ne dedin sen?"

"Hayır dedim. Bu akşam ne isteme olacak, ne de bir hafta içinde düğün."

"Peki o halde yarın. Daha da zaman vermem."

"Utanıyorum, Senin gibi bir caniyi ailemin karşısına almaktan. Seninle evlenmekten."

"Bir gün mutluluk duyacaksın benimle evlendiğine. O günü sabırsızlıkla bekliyorum."

"Asla olmayacak böyle bir şey!"

"Olacak Feride'm."

"Bana feride'm demeyi kes. Adımı senin ağzından duyunca tiksiniyorum. Zorla yaptığın bu evlilikten pişman olucaksın."

"Olmam ben."

"Gidiyorum ben." deyip sırtını döndü Feride.

"Nereye?"

"Eve."

"Ben bırakırım."

"İstemez."

Hızlı adımlarla feride yürüdü. Sivri uçlu topuğunun yerlere vurulunca çıkardığı ses, tıpkı içindeki çığlıklar gibiydi. "Nerden bulaştım bu belaya? Yiğit'e nasıl açıklarım bu durumu?" diye geçiriyordu içinden. nihayet evi gözükmüştü. Kapıya vardığında hiddetle çantasından anahtarı çıkardı. Sinirden kapıyı bile açamıyordu. Bir kaç denemenin ardından sonunda açabildi. Koşarak merdivenleri çıkıp odasına gitti. Evleri, istanbul'un sıradan bir mahallesinde iki katlı ahşaptan bir evdi. Evin dışından belli oluyordu eski bir ev olduğu. Babasını daha iki yaşındayken kaybetmişlerdi. Annesiyle zar zor geçinirlerdi. Yiğit'in eviyle aralarında bir kaç ev vardı. Çocukluktan beri severlerdi birbirilerini. Feride cesur, güçlü bir kızdı. Hiç bir zaman ezdirmezdi kendilerini. Üniversiteyi birincilikle bitirmişti. Ertunç'la da bu sayede tanışmışlardı. Okuduğu üniversiteye her yıl burs dağıtıyordu. Çok varlıklı bir ailenin tek varisiydi. Aralarında 10 yaş vardı. Ama yine de Ertunç, kendini kaptırmıştı feride'nin büyüsüne. Hoş zaten feride her erkeğin isteyeceği bir kadındı.