Taming My Innocent Boyfriend | ✔︎

CHAPTER FOURTEEN

WriterAtHeart

CHAPTER FOURTEEN

Minslet Kyo POV'

It’s been 1 week since ng gumaling na si Ian at nag start na siya ulit mag work. Napakarami niyang pasyente kaya hindi na kami madalas magsama at busy rin naman ako sa pag aaral ko at sa pagplaplano ng lahat.

I’m on my way sa ospital ni Ian. I’m just wearing a ripped jeans black and spaghetti strap black crop top odi ba hakdog.

Nakarating na ako sa parking lot natagalan lang ako sa paghahanap ng space because kitang kita mo talaga at malalaman mo na ang daming pasyente. Nakapasok na ako sa entrance it’s only 7pm in the evening napakarami paring mga tao dito.
Pinuntahan ko naman yung head nurse ng makilala ko ito.

“Mrs. Head Nurse? Excuse me?” Tawag ko dito tinignan naman niya ako bago ito ngumiti.

“Good evening Ms. Rhymson.” Sabi nito sabay yuko ng ulo.

“Pwede kobang malaman kung nasaan ngayon si Ia- I mean si Dr. Ice?” Tanong ko naman dito. Muntik ko na tuloy sabihin tawag ko kay Ian. Gusto ko ako lang tatawag sa kanya nun.

“Ms. Rhymson nasa operating room po ito. Sunod sunod po kasi ang mga ooperahan niya dahil ngarin po sa nangyari kay Doc. Ice.” Sabi naman nito sa akin ng kami lang ang nakakarinig.

“Ahh ganun ba. Thank you Mrs. Head Nurse.” Sabi ko rito sabay yuko at umalis na.

I’m on my way sa opisina ni Ian. Nang makapasok ako ay kitang kita ko kung gaano kakalat ito. Andaming papeles bayun and files sa table nito at mga libro den na mga nakakalat sa upuan at lamesa.

Dahil wala parin naman si Ian nilinis ko ito. Alam ko naman kung anong magkakasama dito because alam niyo na hakdog.

Few Minutes Later.

Natapos kona ito nakakapagod nga lang. Napaghiwalay kona lahat ng magkakasama. Nalinis kona rin naman ng konting vacuum vacuum yung sahig at napunas punasan konarin yung mga dapat punasan. When I looked at my watch it’s already 8:30pm watdapak seriously. Wala parin si Ian ano bayan.
Nakaramdam ako ng gutom kaya naman lumabas muna ako at dumiretso sa convenience store.

Nang makapasok ako doon ay bumili lang ako ng cup noodles and water and beer naren para inumin ko habang pabalik sa ospital ng nasa cashier ako bumili na rin ako ng BCCF at nilagay ito sa bulsa ko at baka makita pa ito ni Ian.

Nakalabas nako sa convenience store malapit lang naman ito sa ospital nila Ian. Mabagal lang akong naglakad pabalik sa ospital habang iniinom ko yung beer na binili ko. Naubos ko ito ng malapit na ako sa ospital. Kaya kumuha ako ule ng bago pangalawa kona ito.

Pagkarating ko sa ospital konti narin ang mga sasakyan at tao dahil oras naren at hanggang 9pm lang ang pagbisita dito sa ospital. Nakarating ako sa opisina ni Ian ng nakalahati kona yung beer. Nang makapasok ako rito binuksan ko yung ilaw habang tungga tungga yung beer.

Binuksan ko naman yung cup noodles na dalawa at nilagyan ko ng hot water.
Naupo ako sa sahig at nakapatong sa tuhod ko yung ulo ko a habang tinititigan yung cup noodles at beer. Napatingin ako sa pinto ng bumukas ito.

“Oh Ms. Kyo you’re here.” Sabi naman sa akin ni Dr. Peter ng makita ako nito.

“Yeah Dr. Peter.” Sabi ko rito sabay tayo at kuha nung beer sa lamesa at kuha din nung tubig na binili ko.

Inabot ko naman ito kay Dr. Peter umiling iling lang naman niya itong tinanggap.

“You know I can’t understand you. Nung nasa parking lot tawag mo sakin Peter ngayon naman nasa ospital Dr. Peter.” Sabi naman nito sabay upo sa tabi.

Sumandal naman ako sa sofa at pinatong ang paa ko sa lamesa doon it’s just small.

“Yeah you will know the difference naman nasa labas at loob ng ospital right? Dr. Peter pag nasa ospital and Peter if nasa labas tayo.” Paliwanag ko naman dito sabay tungga ng beer.

Inagaw naman saakin ni Peter yung beer sa akin. Aba't ininom ito.

“Hey! That’s mine buy yours.” Inagaw ko sa kanya uli yung beer pero inagaw niya ulit ito at nagsimula na akong pagtripan. Ako naman to si ano nainis. Hinabol ko ito hanggang sa lumabas ito ng opisina ni Ian.

“You Ass give me that! That’s mine!” Sigaw ko sa kanya doon. I don’t care if I’m loud. Konti nalang yun kinuha kuha pa kasi eh. Nakaisip naman ako ng paraan.

“Ouch! Nahihilo ako!” Malakas kong sigaw sabay upo ko sa sahig at hawak sa ulo.

“Peter! Help me!” Sigaw ko na naman dito. Rinig mo naman na kumaripas ng takbo dito si Peter at sabay hinubad yung coat niya at nilagay sa likod ko.

“Are you okay?” Nag aalalang taning niya sakin. Umiling lang naman ako. Tinulungan niya akong tumayo.
Ng matulungan niya ako tsaka ko inagaw yung beer at hinagis iyon.

Hinawakan ko naman yung ulo niya at inipit sa siko ko sa binatuk batukan ko ito hahaha.

“Ano aangal kapa ha? Sa susunod wag ka kasing mangaagaw ng akin.” Sabi ko naman sa kanya. Sabay sunod sunod na batok. Nagulat ako ng bigla niya ako kalitiin.

“H-hey s-stop I-can’t breath!” Sigaw ko dito pero patuloy parin siya sa ginagawa niya.

“HAHAHAHAH” Sabi niya na ikinainis ko. Hinawakan ko siya at kinaliti kona ren. Sabay kaming nagkakalitian ngayon at tawa ng tawa.

Natigil kami ng may narinig kaming tumunog. Nagkatinginan kami ni Peter at sabay na tinignan yung tunog. Yung beer tinapakan. Nang mag angat ako ng tingin I know na parehas kaming nagulat ni Peter.

Si Ian yung tumapak nung beer or natapakan. And kasama niya yung ibang doctors and nurses. Sabay kaming napalunok ni Peter kasi nakatingin lahat sila saamin. Lalong lalo na si Ian na parang mangangain. Nagkatinginan kami ni Peter pero imbis na matakot ako natawa ako sa itsura ni Peter parang tubol.

“HAHAHAHAHHAHAHAHA.” Sabi ko kay Peter sabay tawa narin ni Peter sa akin.

Maiiyak nako sa tawa ayaw niya parin tumigil kakatawa. Hanggang sa makaalis siya. Nag bow lang naman siya sa mga Doctors and Nurses doon at dire-diretsong umalis.

Kinuha ko naman yung coat ni Peter sabay nag bow sa kanila at bumalik papunta sa opisina ni Ian.

Awkward shit.

×××

Thank you for reading! Have a nice day!

Kindly vote for my stories and follow me <'3

×××

Twitter: @ghostified_me
Instagram: @ghostified_me