Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Yaşamak için ölmek gerekir bazen."
❛GİRİŞ❛
Ait olmadığımız hayatların içerisindeyiz her birimiz. Ait olmadığımız yerlerin tutsaklarıyız. Özgür değiliz. Yaşamıyoruz. Başkalarının kuklası olmaya mahkumuz. Biz biz değiliz. Biz asla biz olamıyoruz.
Hayat çok vefasız. Çok acımasız. Bir gün gelir ve o gün alır ellerinden en değer verdiklerini, sevdiklerini. Çat kapı bir gün gelir ve avuçların arasında sımsıkı tuttuğun mutluluğunu alır senden. Seni çıplak bırakır. Yalnız başına karanlığa sürükler. Yalnızca soğuğu hissedersin.
Soğuk. Şuan bile tek hissettiğim bu. Karanlık. Tek gördüğüm şey bu.
Hissettiğim soğuk karşısında hırkamın kapișonunu başıma geçirip etraftaki zifiri karanlıktan kurtulmak için elimdeki el fenerini yaktıktan sonra boş ve ürkütücü koridorda ağır adımlar ata ata ilerledim dış kapıya doğru. Sağıma soluma ve arkama ara ara kaçak bakışlar atıp etrafı kolaçan ettikten sonra daha emin adımlarla çıkışa ulaştım. Dışarı çıktığımda kapıyı ardımdan kapatıp derin bir nefes alıp soğuk ama bir o kadar da huzur verici havayı içime çektikten sonra nefesimi bırakıp elimdeki el fenerini söndürdüm ve cepime sokușturdum. Ellerimi ceplerime yerleştirip adımlarımı sıklaştırdım. Çıkışa vardığımda son bir kez etrafımı kontrol edip kapıya uzandım.
"Siktir!"
Yurdun en dış kapısı kilitliydi ama bir an önce buradan çıkmam gerekiyordu. Kapıyı biraz zorladım açılması için ama açılmayınca son çare olarak yurdun bahçesindeki demirliklere tırmandım. Kimseye görünmemek için hızla karşı tarafa ayağımı attığım esnada yere çakıldım. Bir küfür daha mırıldandım öfkeyle bir süre olduğum yerden kalkmayıp.
Neden kalkmıyorsun Masal? Hala birilerinin gelip elinden tutmasını ve seni ayağa kaldırmasını mı bekliyorsun?
Hayattan hep bir beklenti içerisindeyiz. Hep birilerinin bize yardım etmesini çaresizce diliyoruz. Birilerinin ellerimizden tutmasını, bizi ayağa kaldırmasını, ağladığımızda gözyaşlarımızı silip ağlamamamız gerektiğini söylemesini bekliyoruz. Hayat sana elbet bir gün bir dönüm noktası sunar. Sana sen olma fırsatı tanır. Hayat, sevdiklerini kaybettikten sonra sana bir şeyler öğretmeye başlar. Tek başına her şeyle mücadele etmeyi, güçlü olmayı, hep dik durmayı ve pes etmemeyi öğretir sana. Hayat sana kaybettiklerinin yanı sıra sana seni verir. Bunca zamana kadar her şeye gözü kapalı bakan sana gözlerini açtırır ve seni körlükten kurtarır. Hayata olan bakış açını değiştirir. Her şeye yalnızca sen olarak bakmanı sağlar.
