⌠ You Want Me ⌡

30

*

با شنیدن صدای نوتیفیکشن گوشیش، عینکش رو در آورد تا پیام رو چک کنه.

"امروز آخرین روزه... اگه قبوله بیا به این آدرس"

یک هفته از وقتی که ازش وقت خواسته بود گذشته بود و باید جوابش رو میداد.

به طرف کمد لباسش رفت و بعد از عوض کردن لباس‌هاش به اون آدرس رفت.

*

خونه خیلی بزرگی بود و فکر نمی‌کرد توی همچین جای دور از شهری، همچین خونه یا بهتر بگم، کاخی رو ببینه!

با ورود مونی به سالن باهم دست دادن.

+خوشحالم که قبول کردی... لطفا از این طرف.

به طبقه بالا رفتن... درهای زیادی اونجا بود و معلوم بود هر کدوم با کلی چیز میز پر شده.

جلوی یکی از درها ایستاد و درش رو باز کرد، کنار ایستاد تا جین اول داخل بشه.

انتظار بودن کسی رو توی اتاق نداشت مخصوصا با اون وضعیت!

دست‌هاش با طناب و زنجیر به تخت بسته شده بود و پوست دست و گردنش به خاطر تزریقات کبود بود.

بزاقش رو قورت داد و به طرف مونی برگشت.

مونی کاملا متوجه نگاه سوالیش شده بود و دستش و روی شونه جین گذاشت.

+درست فهمیدی... تو قراره دکتر این خانم بشی. بهتره زیاد اینجا نمونیم.

از اتاق خارج شدن و روی مبلمانی که اون طرف تر چیده شده بود نشستن.

-مونی‌شی... می‌تونم دلیل این که چرا از اول نگفتین قراره من چه کاری انجام بدم رو بدونم؟

سری تکون داد و ماگش رو ببین دست‌هاش گرفت.

+کسی از هویت این مکان خبر نداره و می‌خواستم بدونم چقدر میشه به شما اعتماد کرد... و مطمئن بودم اگه از اول بهتون می‌گفتم قبول نمی‌کردین برای همین این شکلی بهتون نزدیک شدم.

کمی از ماگش نوشید و با دقت به آلفای رو به روش گوش داد.

+اون خانم بیماری روانی داره و حتی بهترین دکترهای ایتالیا نتونستن درمانش کنن. تا اونجایی که متوجه شدیم دلیل این اختلال‌ها تزریق یک سری داروها به ایشون بوده. تنها امیدم به شماست... اون باید حتما درمان بشه؛ هر کاری می‌تونین انجام بدین. اگه بتونین سلامتیش رو برگردونین هرکاری بخواین براتون انجام میدم.

درسته جین بهترین پزشک کره بود ولی تا حالا روانپزشک کسی نبوده و توی این زمینه تجربه زیادی نداشته.

نگاهش رو به ماگش داد و جرعه‌ای ازش نوشید.

نمی‌تونست تجربه‌ی بدی باشه...!!

لب‌هاش رو با زبون تر کرد و لب زد:

-انجامش میدم... به مدارک پزشکیش نیاز دارم لطفا هرچی که مربوط به بیماریشونه رو بهم بدین.