Red and Wine V2

Chapter 1: PURE LOVE

Watchout for Homophobuc
a baby reminder please bare with my typos and error

2 years later

Nasa baba ako ng isang malaking puno habang tinataw ang magandang tanawin sa di kalayuan.

Naramdaman ko ang yakap sa akin ng malamig na hangin kasabay ng pagtulo nang aking mga luha.

Dahan dahan ko itong pinunas gamit ang nanginginig kung mga kamay.

It was 2 yeats later pero nandito parin ako sa mundo kung saan hinhintay siya.

I am willing to wait no matter what happened, basta maghihintay ako sa pagbabalik nito.

Yumoko ako at niyakap ang sarili habang iniisip ang mga masasaya naming ala alang magkasama.

Pero diko rin nakaya kaya tumingala ako na nagbabakasakali na hindi umagos ang aking mga luha. Subalit sadyang mapait ang panahon at tadhana kaya umagos parin ito kahit pigilan koman. Na tila ba may sarili itong buhay para na tanging pag agos lang ang paraan para kahit papano ay mawala ang sakit na dinulot ng nakaraan.

Tumayo ako at kinuha ang cellphone na nasa bulsa kolang. Kinalikot ko ito at may tinawagang nilalang.

"Kumosta, nahanap niyo na ba siya?" bungad ko na tanong sa kausap

"What ang tagal na ng dalawang taon pero ni isang bakas ay wala kayong mahanap, wag niyong sayangin ang pera ko sa walang silbi niyong report" galit na turan ko at binabaan ang kausap.

"Mahahanap din kita!" sabi ko sa sarili bago lisanin ang lugar na tinatapakan ko.

2 years Ago

"No it can't be, my son peter no!" nagpupuyos na iyak ni carlos ng madatnan ang anak na sunog ang katawang naka lagay sa morgue.

Nakayuko lang si troy habang hindi rin maiwasan ang umiyak, kahit si Arjay ay pinag sasapak ang pader habang si Timothy naman ay naka-upong umiiyak habang tiniting nan ang wala ng buhay na si peter.

"How did this happen, sino may gawa nito sa kanya!" patuloy parin na sabi ni carlos habang umiiyak sa harapan ng anak.

Ayaw naman umimik ni troy dahil walang salitang gustong lumabas sa kanyang mga bibig, he is in pain and loss. His mind is nowhere to be find para bang kusa itong nagtago at tinigil ang pag-iisip.

"T-troy" tawag sa kanya ng pamilyar na boses at umiiyak din ito.

Napalingon si Troy sa babaeng tumawag sa pangalan niya at walang sabi sabing niyakap niya ito ng mahigpit , pagkatapos ay umiyak siya na parang bata habang tinititigan ang katawan ni peter.

"Hindi siya to!" ani ni arjay na ikinatigil niya, I know masakit na malaman ang katotohanang patay na si Peter.

"He is pregnant, hindi siya to buntis ang kapatid ko" ani nito naguhulohan din sa mga sinasabi nito kahit si mama at sir carlos tanging si Timothy lang at si Arjay ang nagkakaintindihan.

"Good evening maam and sir pwedi po bang lumabas na kayo kasi sisimulan na namin ang attopsy at imbalsamo" ani ng lalaki na pumasok na ikinaputol ng sinasabi ni Arjay kanina lamang.

Present

"How is he?" a woman ask to the doctor as he enter to the room.

" He is okay but still unconscious" the doctor said before going out.

The woman just smile saddly as her answer to the doctors said.

"How are you my nephew" she said while whipping the hair.

Alam niya hindi ito sasagot pero umaasa parin siya na sana magising na ito. maraming bagay itong dapat na malaman at alam ng babae na ikakasaya ito ng pamangkin niya.

Narinig niya ang pagbukas ng pintuan at sabay na iluwal nito ang yaya niya na dala ang dalawang malusog na batang lalaki.

"Kumosta na kayo baby Ae and Au" ani nito sa mga baby na ngumiti lang sa kanya dahil hindi panaman ito nakakapagsalita. at tanging dada, mama at yaya lang ang alam.

"Kumain na ba sila,? tanong ko sa mga yaya habang inaayos ang kumot ng pamangkin ko.

"opo senyora" tugon ng isa kaya napangiti nalang ako sa kanila

"Lumabas na kayo at susunod nalang ako sa inyo" utos ko sa kanila at nauna nga itong lumabas!"

"Hey my dear babalik ako bukas, hihibtayin ko ang paggising mo!" sabi ko sa kanya at umalis sa silid ng pamangkin ko.

Sa di kalayuan ay tanaw ko ang dalawang yaya na karga karga ang mga anak ng pamangkin ko habang may mga body guard na naka abang dito. Napangiti nalang ako habang naglalakad papalabas ng hospital.

Subalit hindi kopa ng naabot ang labasan ay napahinto ako sa paglalakad dahil sa may isang tao na tumawag sa akin.

Napalingon ako sa kanya at nagugulohang napatingin.

"Mrs. Sandoval He is awake!" ani nito at para akong binuhosan ng malamig na tubigat dali daling tinawag ang yaya ng mga bata at nagmamadaling pumonta sa kwarto ni Peter.

Mr_Nobody
Y.Y

Masakit ulo ni author ngayon pero lalabn para sa economoiya..