Red and Wine V2

Chapter 9: One Step Forward

Third Persons POV

NAGISING si troy dahil sa isang panaginip na di niya alam kung ikatutuwa ba niya , ikalulungkot o ikatatakot.
Dahan dahan niyang hinihilot ang noo dahil kumikirot ito at inisip ang napanaginipan.

"Troy mahal gising na, mahal anu ba"
Napangiti na tiningnan ni troy ang maamong mukha ni Peter at hinaplos ito.

"Anu ba troy ang aga ah" ani nito hinawakan din ang mukha ni Troy.

"Akala ko ay hindi na kita makikita" sabi ni troy sa kalagitnaan ng kanilang ginagawa.

"Ehh bakit saan ba ako pumonta?" ani nito na ikinakunot ng kanyang noo.

"Ak-

"Dada papa li na kayo" tawag ng isang batang lalaki na masayang pumatong kay troy.

Nakangiti naman si Peter sa kanya. at kasabay non ang pag-iba ng paligid ang peter na nakangiti ay ngayon nababalutan na ng dugo ang buo nitong katawan at humihingi ito ng tulong at nagmamaka-awa na wag patayin. Sa pagkakataong iyon ay nagising si Troy na may luha sa mga mata."

"Hiast!" napabuga nalamang si Troy ng hangin habang dahan dahang tumayo subalit bigla siyang napatigil ng mapansing iba ang bahay na kanyang kinaroroonan.

"Ohh?!! nagising kana pala" bungad sa kanya ng lalaki na pumasok sa kwarta.

"Dam what the hell I am doing here?" nagugulohang tanong ni Troy sa pumasok na lalaki na pinangalanan nitong Dam

"Ask yourself dude, baka nakalimutan mong nawalan ka ng malay kahapon?" ani nito at may inilapag na pagkain sa mesang nasa gilid lang.

Napatitig naman si troy kay dam at nagugulohan parin sa mga nangyayari.

"Kain ka mona, usap tayo later" at umalis ito at iniwan siyang nakatingin sa pagkain. Nakaramdam si Troy ng pagkalam nang sikmura kaya kumain nalang siya kaysa mag inarte.

Troy

Pagkatapos kung kumain ay ka agad kung dinala sa labas ang pinagkainan ko para hugasan ito sa kusina.

Sa di sinasadya ay naabutan ko si Dam na mukhang seryoso itong may kausap sa telepono. Kaya hindi nito napansin ang paglapit ko sa kanya.

"Yes bukas mona simulan " ani nito at yon na ang huli nitong sinabi at pinatay agad ang tawag ng mapansing paparating ako..

"Hey dude kanina kapa ba diyan?" ani nito na mukhang kinakabahan pero pinagwalang bahala konalang ito.

"Nope kararating kolang din" sabay lapag ng pinagkainan at hinugasan ito.

"Kumosta kana pala?" ani nito at tiningnan ko ito at naka upo na ito habang seryosong kinakalikot ang laptop nito na diko napansin kanina pagpasok ko.

"I Thnik I'm fine" tugon ko rito at inilagay sa lalagyan ng mga plato ang pinagkainan ko. Kasabay ay umopo ako sa harapan nito.

"Edi mabuti kung ganon, sorry dinala kita dito sa bahay ko. Ang bigat mo since nasa taas lang naman ng restuarant ko ang bahay ko ay dito nalang kita dinala" ani nito at di parin binabasag ang tingin sa laptop.

"Pasensiya na dude" sabi ko rito at napatingin ito sa akin ng nakataas ang kilay.

"Tsk, lumayas kana dito at baka nakakalimutan mo ang publishing house mo, at alam na ni tita na dito kita dinala galing nga siya dito kahapon at sinabi konalang hayaan ka mona mag pahinga, at okay lang dude" sabi nito na ang gulo gulo ng tinuran pero syempre na intindihan ko.

"Oh siya aalis na ako" nakangiti kung sabi rito.

"Hep, tika lang!"

"Bakit?"

"Yown dude ngiti kalang gwapo mo panaman"

"Tsk, sabihin molang kung nababakla kana sa akin."

"Eww, nga pala si Alex at Jero nagyaya inom daw tayo bukas sabi ko OO, kasi kailangan mo"

"Sige parang kailangan ko na din asikasohin ang sarili ko" sabi ko rito at nagpa alam sa kanya pagkatapos.

KASALUKOYAN ako ngayon nasa harap ng salamin dito sa sarili kung condo unit. Gusto ko sanang sa bahay mona namin umowe pero kailangan kung hanapin ang sarili at maging matatag dahil alam ko nabuhay pa siya at hindi pweding pati ako ay panghinaan dahil ako mismo ang maghahanap sa kanya at sa taong gustong pumatay sa kanya.

"Laban lang Troy, You need to do this dahil para din ito sa kanya" at dahan dahang shinave ang medyong may kakapalan konang balabas at bigote, nakalimutan ko nang alagaan ang sarili ko dahil nasa paghahanap lang kay Peter ang attention ko.

Napabuga ako ng hangin kasabay ng pagtalo nang huling butil ng luha na sa oras na ito ay siya ng huli para sa laban ng paghahanap ko sa kanya.

Clarise

Ng umalis ang doctor ay nanatili akong nakatingin sa kinahihigaan ni Peter, dahil nakabukas ito ay kita ko ang mahimbing nitong tulog. Oo hindi pa siya patay at hindi kami pinanghihinaan ng loob kahit mahirap na ang kalagayan niya ay alam naming lumaban parin ito.

"Clarise aalis mona ako papapuntahin konalang dito si Trexie para samahan ka parang hindi pwedi ang anak mo busy daw siya" ani ni Lakshmana at tanging pagtango lang ang naging tugon ko.

Kasabay ng pag-alis nang kapatid ko ay siya ding pagtayo ko sa aking kinauupoan at dahan dahang naglakad papasok sa kwarto ni Peter at pagkatapos sinara ito.

"Hey, maraming salamat dahil lumalaban kaparin" pag- kausap ko rito dahil sabi ng Doctor kapag nasa comma daw ang isang tao tanging pandinig lang ang hindi tumitigil rito kaya maaaring naririnig niya kami kaya, kung pwedi palagi ito naming kausapin.

Napabuga nalang ako ng hangin at inayos ang mga nagkalat na hibla ng buhok nito na nagkalat sa mukha nito.

At napahinto ako ng makita ko ang mumunting butil ng luha na umaagos sa pisngi nito.

"Peter, lumaban ka dahil gusto ka namin makasama at makilala pa ng lubos" sabi ko rito at pinunasan ang mga luha nito kasabay ng saya dahil nakikita ko na lumalaban ang pamangkin ko.

Mr_Nobody
Y.Y

Guys salamat sa bawat votes niyo huhuhu. Sana may comment din charr.. Basta salamat ng marami🤗🤗🤗

Check niyo ang Book cover ng Book 3: nilabas kona siya pero walang laman hahaha. BAka kasi makalimutan ko na may book 3 pa ahahhaaaaa.
Yown lang dami kung tawa mukha akong abnoy.