Zawgyi
ပူးတြဲဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ဆီကေန
လႈပ္႐ွားမႈအနည္းငယ္ေၾကာင့္ ခုတင္ေစာင္းေပၚ
ေခါင္းတင္ၿပီးေမွးေနတဲ့ ထယ္ေယာင္း ႏိုးလာသည္။
ေဂ်ာင္ကု သတိရလာျပီအမွတ္နဲ႔ ဝမ္းသာအားရ
ၾကည့္မိေပမယ့္ ေခြၽးေလး နည္းနည္း စို႔ေနတာကလြဲရင္
အိပ္ေပ်ာ္ေနစဲပါပဲ။
ေရစိုဝတ္နဲ႔ ေခြၽးေတြကို သုတ္ေပးရင္း နဖူးေပၚ ခပ္ဖြဖြနမ္းမိသည္။
လည္ပင္းနားကိုပါ သုတ္ေပးမိေတာ့
ညိဳမဲေနတဲ့ အရာႀကီးကိုျမင္ေတာ့
မ်က္ရည္ေတြက အတားအဆီးမရိွ က်လာျပန္သည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္~~ကိုယ့္အျပစ္ေတြပါ"
ေဂ်ာင္ကု သတိရလာရင္ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ မ်က္ႏွာျပရပါ့မလဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းေက်နပ္တဲ့အထိေတာင္းပန္ၿပီး
မင္းေပးမယ့္ အျပစ္ေတြလည္း ခံယူမွာမို႔အျမန္ဆံုး
သတိရလာေပးပါေတာ့။
"ထယ္ေယာင္း"
ကြၽန္ေတာ့္အသံေၾကာင့္ ဆိုဖာေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
နမ္ဂြၽန္းႏိုးသြားသည္ထင္သည္။
"ႏိုးသြားတာလား sorry ငါ...ငါ"
ေဂ်ာင္ကုဒီလိုျဖစ္ရတာက ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္သာမို႔
အကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ေဒါသထြက္ေပမယ့္
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ခုလိုပံုစံကို ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္း
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စိတ္မေကာင္းမိျပန္ဘူး။
သူ႔ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုဒီလိုျဖစ္ရတာပါဆိုၿပီး
ခုလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ႀကိတ္ငိုေနပံုပါပဲ။
လက္ပတ္နာရီမွ အခ်ိန္ကိုၾကည့္မိေတာ့
မနက္ေလးနာရီသာ ရိွေသးသည္။
ဒါေပမယ့္ ထယ္ေယာင္းမွာလည္း အလုပ္ရိွေသးသလို
ေနမေကာင္းတဲ့ အေမကလည္း ရိွေနေသးတာမို႔
ျပန္ခိုင္းရမည္။
"မင္းျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ေလ ငါလည္းႏိုးေနၿပီ "
"ရတယ္ ငါ ေဂ်ာင္ကုသတိရတဲ့အထိ ေစာင့္ၾကည္ခ်င္တယ္"
"မင္းမေန႔ကထဲက ဒီေရာက္ေနတာမလား
အလုပ္ကမသြားလဲျဖစ္တယ္ပဲထား
အိမ္ကမင္းအေမက ေနမေကာင္းဘူးမလား
ျပန္လိုက္အံုး ေဂ်ာင္ကုသတိရလာရင္
ငါဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္မယ္"
