Dream

Wapenkamer

'Een oorlogsplan?' Lucy kijkt Daniël aan. 'Het kan niet anders. Ik bedoel... Ze traint jullie en laat deze kleren maken. Ze laat gangen maken die niet lijken te eindigen en waar we niet van weten waar ze heen leiden.. klinkt dat voor jou ook niet alsof ze iets gruwelijks van plan is?' 'Nou gruwelijk... Niet meteen gruwelijk,' zegt Lucy. Daniël schudt zijn hoofd en denkt diep na. Hij wrijft met zijn hand over zijn voorhoofd en door zijn haar. 'Misschien kan ik je maar beter weer terug naar je kamer brengen...' Lucy is diep beledigd. 'Meen je dat nou?' vraagt Lucy. Hij kijkt haar recht aan. 'Lucy, ik ga dit onderzoeken en als jij daar niets mee te maken wil hebben dan ga ik je ook niet dwingen om met me mee te gaan,' zegt hij. 'Je bent gewoon bang dat ik belangrijke informatie doorvertel,' zegt Lucy. 'Dat is het, toch?' 'Nee helemaal niet! Denk nou niet dat ik je niet vertrouw...' 'Nou daar zo komt het anders wel over.' Ze prikt met haar vinger op zijn borst. 'Daniël, ik weet niet wat jij van plan bent maar ik ga met je mee. Of je dat nou wil of niet.' Daniël is even stil. Dan verschijnt er een glimlach rond zijn mond. 'Ik wist wel dat je dat zou zeggen,' zegt hij.Ze kijkt hem verbouwereerd aan. 'Wat?' vraag Lucy. 'Was dit een test of zo?' Hij grinnikt. 'Nee. Ik meende wat ik zei, maar ik was wel benieuwd wat je zou zeggen.' Nu lacht Lucy ook een beetje. 'Nou nu weet je het, ik wordt boos en begin te schreeuwen.' Hij knikt. 'Ja dat had ik door.'

'Nou wat wil je doen?' vraagt Lucy. Daniël en zij lopen door de gangen. Daniël kijkt op de plattegrond. Hij wijst iets aan. 'Hier gaan we heen,' zegt hij. Ze kijkt naar waar hij zijn vinger heeft neergezet. Dan knikt ze. 'Oké.' Ze lopen stil verder. Lucy ziet dat ze dat Daniël op sommige plaatsen kleine aantekeningen heeft gemaakt op de plattegrond. 'Wat is dat?' vraagt ze. Daniël kijkt weer naar de plattegrond. 'Oh, ik heb er even neergezet wat er in die kamers te vinden is.' Lucy snapt het. 'Oké,' zegt ze weer. Na een tijdje gaat Daniël weer een deur door. 'Hier is het,' zegt hij. Hij knipt het licht aan. Lucy kijkt om zich heen. De kamer is niet groot. Langs de randen van de kamer staan allemaal kasten. Met wapens. Lucy ziet pistolen en messen in allerlei verschillende soorten en maten. Sommige soorten heeft Lucy nog nooit eerder gezien. 'De wapenkamer,' zegt Daniël. 'Gek dat die gewoon open is.' 'Waarschijnlijk verwachten ze gewoon niet dat we hier komen midden in de nacht,' zegt Lucy. Ze laat haar vinger langs een van de messen glijden. Dat deed ze vroeger ook altijd als ze voor Lily moest koken. Ze keek of de messen scherp waren voordat ze het vlees of de groenten ging snijden. Ze voelt nauwelijks iets maar als Lucy haar vinger terugtrekt druipt er een straaltje bloed langs haar vinger naar beneden. 'Flink scherp,' merkt ze op. Ze kijkt Daniël aan en trekt haar wenkbrauwen op. 'Wat nu?' vraagt ze. Hij haalt zijn schouders op. 'We wachten af wat ze ermee gaan doen, misschien kunnen we later iets verzinnen.' Lucy is het met hem eens. Ze veegt haar vinger af aan haar broek. 'Goed. Laten we gaan.' Ze gaat hem voor naar buiten.