Violet • ObiRin

ᴋ

Beraber bahçeye geldiklerinde güneş yeni doğmuştu. Çok hoş görünüyordu, üstelik bahçenin güzelliği ile birleşince cennetten bir parça gibiydi burası.

Rin, çimenlerin üstüne oturdu ve Obito'ya oturması için eliyle yanını işaret etti. Obito yanına geçince bakışlarını aydınlanmakta olan gökyüzüne çevirdi.

"Bulutlar çok hoş, değil mi?"

"Evet, güneş ışığı vurduğunda daha güzel oluyorlar."

Rin güldü.

"Haklısın."

"Ayrıca-"

"Ayrıca burası sessizken daha iyi."

Tanımadıkları bir ses ile irkildiler. Obito arkasına baktı. Onların yaşında, gri saçlara ve biri yaralı olan iki siyah göze sahip bir çocuk duruyordu karşısında. Ayağa kalktı.

"Sen de kimsin!?"

"Söylemek zorunda mıyım?"

"Evet, sabahın köründe gelip bir anda aramıza d-"

"İlk olarak, sabahın köründe burada olmamın bir sebebi var. İkinci olarak, ben Hatake Kakashi. Ve siz-?"

"Meh, Uchiha Obito."

Rin gülümseyerek Kakashi'yi cevapladı.

"Nohara Rin, memnun oldum."

"Tamam, tanıştık artık gidebilirsiniz."

"Neden biz gidiyormuşuz?!"

Obito, Kakashi'den pek hoşlanmamıştı. Çok gıcık ve sinsi biri gibi görünmüştü ona. Dolayısıyla ona Rin gibi iyi davranmak istemiyordu. Kakashi için de aynısı geçerliydi. Rin ise bir kavga çıkmasından korkuyordu.

"Çünkü burası bana ait!"

"Yani... Bu bahçe, senin mi?"

"Evet, her gün gelip izin almadan bahçeme giriyorsun ve üstüne üstlük birini daha getiriyorsun, Nohara! Bu ne cüret?!"

Rin kırılmış olsada gülümsedi.

"Üzgünüm, burasının birine ait olduğunu bilmiyordum..."

"Ama artık biliyorsun!"

"Hey! Geri dur Hatake! Onu kırmaya hakkın yok!"