Sebze Çorbası (Demi Lovato & Joe Jonas fan fic. )

Bölüm Yirmi Sekiz: Bayan Jonas

Selaam! Ben geldim, size yeni bölüm getirdim. Biraz kısa olabilir ve evet siz söylemeden ben söyleyeyim bölüm geç geldi. Ama inanın hiç vaktim olmadı zaten neredeyse bir hafta boyunca evimde değildim.  Bu bölümün belli bir kısmını bile düğünde yazmak zorunda kaldım öyle  düşünün bölümle çok uyumlu bir ortamdı vfhhf Neyse..

MM'da sözlerini, melodisini çok beğendiğim bir şarkı var.  (John Legend All Of Me) Hikaye içindeki çevirisini okursanız çok güzel olur bence.

Ve son olarak; birkaç bölüme final geliyor gençler.

Çok uzattım. Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar.. :*

"Sevgilim, hadi artık."

"Tamam, geliyorum!" Diye bağırdım kapıda ağaç olmuşcasına beni bekleyen Joe'ya. Kabul ediyorum hazırlanmam uzun sürüyor. Ama kadın olan benim, bizim görevimiz hazırlanmak, onlarınki ise bizi beklemektir. 

Bir yandan hafifçe makyaj yapmaya çalışırken  bir yandan da bugünün nasıl geçeceğini düşünüyordum. Düşümeye devam da ediyordum, ta ki sevgilimin sesi beni onlardan ayırana kadar.

" Makyaj yapmana gerek olmadığının ne zaman farkına varacaksın sorabilir miyim?"

"Genç bayanların odasına böyle dalınmaz seni ukala, belki üstümü değiştiriyordum? Hı? O zaman ne olacaktı?"

"Ben sana ne olacağını söyleyeyim sevgilim, sana yardım edecektim, hem de zevkle!" Dedi muzip gülümsemesi suratındayken. 

İlk bulduğum eşyayı ona fırlatıp konuştum;

"Beni utandırmaktan ne zaman vazgeçeceksin?"

Yanıma gelip bana sarıldıktan sonra konuştu.

"Sen utanmaktan vazgeçtiğinde." Bense kızaran yanaklarımı saklamak için kafamı boynuna gömdüm. Harika! Artık allık kullanmak gibi bir derdim olmayacaktı. Normalde böyle konulardan pek çekinmezdim sonuçta Joe ilk sevgilim değildi, demek istediğim ondan sonra da hayatıma giren insanlar olmuştu ama söz konusu o olduğunda ben bile ne tepki vereceğimi bilmiyordum. O farklıydı benim için, herkesten herşeyden daha farklı.

"Bundan neden utanıyorsun ki? Biz sevgiliyiz, ayrıca seni sevdiğimi söylememe gerek yok sanırım?"

Tam ona ne cevap verceğimi düşünüyorken konuşmaya başladı;

"Hey, onu hala saklıyor musun?"

Kafasıyla işaret ettiği yöne döndüğümde bay egoist'le  karşılaştım.

Ah evet bay egoist, Joe'nun bana aldığı ayıcık..

"Bay egoistten mi bahsediyorsun?" Dedim gülerek.

"Bay egoist?"

"Bay egoist... Bana seni hatırlatsın diye ona bu ismi verdim..." Dediğimde kahkaha attı.

"Onu attığını düşünüyordum."

"Hayır, tabi ki öyle bir şey yapmadım seni şapşal!"

"Onu saklamaya devam et, kim bilir? Belki bir gün çocuklarımızın oyuncağı olur?"

"Joe daha evli bile değiliz, farkında mısın?"

"Ama bir gün bu olacak öyle değil mi? Ve ben bu yakın bir zamanda olsun istiyorum. Bir an önce!"

Düşüncelerinin gerçek olmasını istiyordum, ben anlam veremediğim bir şekilde o hep yanımda olsun istiyordum. Ne kadar itiraf edemesem de sanırım artık Bayan Jonas olmalıydım.