Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
✭Human✭
•Crimson Von Soleil's POV•
I'm just laying down on my bed habang may mga makakapal na kadena na nakapulupot sa'king katawan na ngayo'y sumusunog sa'king balat dahil my kakaibang metal ito na parang nagbabaga. Pakiramdam ko ay para nakong magiging abo anumang oras dahil damang-dama ko ang matinding lapnos at pagdurugo na buo kong katawan pero imbes na umiyak at mag makaawa ay hindi ko ginawa.
I'm just ignoring the unbearable pain like always since I'm used to it.
For those who are wondering what's going on, the explanation is dahil ito ang parusa ko mula sa ibang pinuno. A peace treaty leaders from Immortals and other beings na nagsisigurado sa kaligtasan ng bawat panig.
I just assaulted one of the highest leader at ito ang parusa dahil sa pananakit sa kanilang pinakamamahal na reyna at dahil sa iba pa na nadamay. Kayang-kaya ko naman silang labanan at makaalis sa pagkakadena ngunit hindi ko na ginawa dahil kasalanan ko naman. Kasalan ko na mas pinairal ko ang init ang ulo ko. Kasalanan ko na nilabanan ko galit ni Alexa matapos akalaing nang biktima na naman ako ng walang dahilan matapos kong patayin mga balak manggahasa sa'kin.
I just hate explaining myself... bakit pa eh masama na rin naman tingin sa'kin ng lahat noon pa? Why waste time when no one will ever listen no matter what I say? I'd rather save myself from disappointment and accept this kind of punishment that will heal as if nothing ever happened.
My body can regenerate anyway and heal faster than anyone but it doesn't mean that I won't get hurt from any kind of pain pero dahil nasanay nakong walang handang tumulong ay mas sinanay ko pa sarili kong manahimik nalang kesa umasa sa iba na kahit pag putol-putolin pa katawan ko at tag-iisa sila ng bitbit para maka sigurado na hindi ako mangbibiktima nalang basta ay wala na'kong pakialam. But then... nakakatawa lang dahil sa batas nila, hindi nila kayang makitang masaktan ang reyna pero sa lagay ko bilang emperatris? Ako na ata ang pinakamalas dahil delubyo raw ako sa lahat na dapat ng mawala sa mundo.
Agad akong lumingon sa pinto ng maramdaman kong may presensyang paparating na kilalang kilala ko.
"What are you doing here?" I asked in low tone to Alexa habang nakatingin na muli sa kisame at ninanamnam ang nalalapnos kong balat na amoy na amoy at rinig na rinig ko na mistulang sinisigaan.
Hindi sya sumagot at tahimik lang akong pinagmamasdan kaya lumingon nako sa kanya. Her expression shows as if she's also in pain but didn't dare to say a word and remained her gazed on me.
"Enjoying the view, My queen?" I asked. Agad syang nag iwas ng tingin.
"You're the one who put yourself into this. You're not a beast Empress Crimson so please stop.. Stop acting like one.." She mumbled na kinangisi ko lang bahagya.
"I'm not a beast.. Tama ka dahil alam mo, alam nyo ng mga nasasakupan ko na hindi ako gaya ng iniisip ng lahat pero sino nga bang handang maniwala pa sa gaya ko?" Sinalubong ko muli ang tingin ni Alexa. "Sa tingin mo ba ginusto kong katakutan ako ng lahat? Na katakutan maski ng nag iisang kadugo ko?"
