Chongfei Manual(Myanmar Translation)

2

နောက်နေ့မှာတော့ အားလော် ဟောကိန်းထုတ်သည့်အတိုင်း နှစ်ပတ်လောက် ကြာရှည်မြင့်စွာ ရွာခဲ့သော မိုးသည် နောက်ဆုံးမှာတော့ အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပြီ။ကောင်းကင်ကလည်း ကြည်လင်လာခဲ့သည်။

နေရောင်ခြည်က မြို့စားယင်း အိမ်တော်၏ အိမ်မိုး အုတ်ကျွတ်ပြားကို ထိခတ်နေသည်။၎င်းသည် ဝင်းထဲတွင် ပုံရိပ်ကျနေပြီး သစ်ပင်များ၏ အရိပ်အပြောက် များသည်လည်း ထိုအပေါ်သို့ ကျရောက်နေသည်မှာ လှပသော ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကို ရေးဆွဲနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ထင်းရှူးဝင်း(စုန့်ယွမ်)၏ မိန်းမအစေခံများသည် သခင်များကို အလုပ်အကျွေးပြုပြီးတဲ့အခါ အရောင်စုံသော ခုန်ကြိုးများကို ယူ၍ ပန်းခြံထဲမှာ ကစားဖို့ရန် မစောင့်နိုင်ကြတော့လေဘူး။ပန်းရောင် အပေါ် အင်္ကျီ နှင့် မိုးပြာရောင် စကတ်များသည် ကြိုးများနှင့် အတူ အရှေ့အနောက် ယိမ်းနေကြလျက် ပန်းခြံတွင် ရယ်မောသံများနှင့် ပျော်ရွှင်နေကြသော အသံများဖြင့် ပြည့်နှက်နေလေ၏။မိန်းမအစေခံ တစ်ယောက်သည် ကြိုးခုန်ခြ​င်းနှင့် ကြက်တောင် ကန်​ြခင်း နှစ်ခုလုံး ကျွမ်းကျင်ပေသည်။သူမက လေထဲသို့ ကြက်တောင်ကို ကန်လိုက်ကာ ကြိုးခုန်၏ ထို့နောက်တွင် သူမ၏ရှည်လျားသော ခြေထောက် များကို တဖြည်းဖြည်း ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ထိုအရာကို ဖမ်းလိုက်လေသည်။

လူများက ညီညွတ်စွာ အားပေးကြ၏။မြို့စား၏ စံအိမ်တွင် အစေခံများကို စည်းကမ်းတင်းကြပ်ခြင်း မရှိပေ။သူတို့၏ အလုပ်များပြီးမြောက်သွားသည်ကို သူတို့ သခင်များက သိ၍ ခွင့်ပြုလျှင် သူတို့က ကစားနိုင်ကြသလို သူတို့ ကိစ္စများကိုလည်း ဂရုစိုက်နိုင်ကြသည်။

မိန်းမအစေခံများက ရွှင်ရွှင်ပြပြကစား နေကျအချိန်တွင် ကြောက်စရာကောင်းသည့် မျက်နှာဖုံး ဝတ်ထားသော မိန်းမငယ်လေးက အရိပ်ရ သစ်ပင်အောက် မှ ရုတ်တရက်ခုန်ထွက်လာကာ သူတို့ဆီသို့ လက်တွေ ဆန့်တန်းပြီး ပြေးလာလေ၏ "ဘူး...."

အစေခံတစ်ဦးချင်းစီလိုက် အငိုက် မိသွားကြပြီး သူမ အရူးလုပ်တာကို ခံလိုက်ရကြသည်။ကြောက်လန့်တတ်သော တစ်ယောက် မှာတော့ သူမ ဦးခေါင်းနှင့် ပြုတ်ကျသွားပြီး သူမမျက်နှာက ဝိဉာဉ်လို ဖြူလျော်နေခဲ့၏။