(Zawgyi)
2nd Dec, 1971
ဒီႏွစ္ရဲ႕ေဆာင္းက အရင္ႏွစ္ေတြထက္စာရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေအးပိုတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္မိတယ္....။ အခုလဲၾကည့္ေလ... ေန႔ခင္းဘက္သို႔ခ်ဥ္းႏွင္းဝင္ေရာက္လာၿပီမို႔ ဆီးႏွင္းေတြကက်ဲပါးသြားရမယ့္အစား ပိုမိုၿပီးက်ဆင္းေနတယ္...။
ေနေရာင္ျခည္ဆိုတာခုထိမျမင္ရေသး...။
ခပ္လွမ္းလွမ္းရြာထဲမွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔လိုအပ္ေသာပစၥည္းေတြ လာဝယ္မိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ ခုမွေနာင္တရမိတယ္...။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္လာပါတယ္....။ အခုေတာ့ ေျခအိတ္ထူထူနဲ႔ လည္ရွည္ဖိနပ္ဝတ္ထားတာေတာင္မွ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြထိ ေအးစိမ့္မႈက ပိုေနခဲ့တယ္...။
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း ၃လက္မေလာက္ရိွတဲ့ ဆီးႏွင္းထုေတြၾကား ေျခရာေတြနစ္က်န္ခဲ့တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ေနရာက သစ္ေတာအုပ္ထဲမွာမို႔ အေအးဓာတ္ကပိုတယ္...။ ၿမိဳ႕ထဲမွာလို ႏွင္းရွင္းေပးတဲ့ကားလဲမရိွ...။ ယုတ္စြအဆံုး အိမ္ေရွ႕နားကႏွင္းထုကို ေဂၚျပားနဲ႔ေကာ္ထို္းေပးမယ့္သူေတာင္မရိွ...။
ဟုတ္တယ္... ကြၽန္ေတာ္ကတစ္ကိုယ္တည္းသမား...။
ေတာထဲမွာေနတဲ့အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္ေတာ္က သစ္ေတာအုပ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ...။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔သာေဝးတဲ့ ရြာေလးရဲ႕အစြန္က ေတာစပ္နားမွာ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ရိွတယ္...။
ေဟာ.. ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ပင္ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ေလးကို လွမ္းျမင္ေနရေလျပီ...။ ခပ္ေသးေသးအိမ္ငယ္ေလးက တဖြဲဖြဲက်ဆင္းေနတဲ့ ဆီးႏွင္းေတြၾကားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးနီးပင္....။ ကြၽန္ေတာ့္ေျခလွမ္းေတြကို ပိုမိုၿပီးအရိွန္တင္လိုက္တယ္...။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
