Love Never Stop

Prologue

Prologue
Guide me in your truth and instruct me, for you are my God, my savior; I hope I  you all day long.”
  - Psalm 26:5

Ang araw ay palubog na at ang kapaligiran aynababalot na ng dilim. Hanggang sa lamunin na ng dili ang parkeng iyon ngunit tila hindi natatatapos at wala ng katapusan  ang pagtatalo ng dalawang tao bukod tanging nasa ilalim ng punong narra sa tabi ng siso. Unti-unti na ring umaalis ang mga tao ngunit silang dalawa ay walang balak tapusin ang kanilang pag-uusap.
"Maghiwalay na tayo!"Puno ng tapang nasambit ng lalaki na parang walang pakialam sa mararamdaman ng babaeng kausap.Walang pagaalinlangan niya itong sinabi sa kanyang kasintahan.
Halos hindi alam ng babae ang kanyang gagawin ng marinig niya ang mga katagang iyon mula sa kanyang kasintahan. Tila tumigil sa pag-ikot ang mundo at tila siya ang nasa gitna nito at di mawari ang gagawin. Siya ay unti- unting nanghihina. Ang kanyang pakiramdam ay unti-unting nagiging manhid.
"Ano? Pakiulit nga."Halos lumuhod siya sa harapan ng lalaki dahil sa panghihina.
Nananalangin siya na sana mali ang kanyang narinig at guni-guni lamng iyon. Hindi na niya napigilan ang paglandas ng luha mula sa kanyang mga mata. Tuluyan ng tumulo ang kanyang luhang kanina pa niya pinipigilan ng marinig niya ang tugon ng kanyang kasintahan.
"Itigil na natin ang kalokohang ito. Hindi na ako masaya." May halong pagkainis sa boses ng lalaki tila ba ayaw niya ng paulit-ulit.
Hindi niya alam kung saan nakuha ng kanyang kasintahan Ang mga salitang binitiwan nito. Wala siyang matandaang bagay na pinag-awayan nila o kahit na pinagtalunan. Okey lang naman ang kanilang relasyon ngunit bakit ngayon ito ay nakikipaghiwalay. Hindi niya tuloy napigilan ang sariling magtaas ng boses. May karapatan siyang magtaas ng boses dahil hindi niya maintindihan ang lalaki.
"Anong kalokohan ang sinasabi mo.” Ngunit hindi sumagot ang lalaki.
“ Alin Ang kalokohan?” Pinaulit-ulit niya ito habang ang boses ay tumataas sa bawat pagbigkas niya ng bagong salita. Ngunit wala pa rin siyang nakuhang tugon sa kausap.
“Ah Alam ko na. Kung gayon kalokohan na pala ang magmahalan ngayon. Kalokohan ang mahalin ka. Ganon ba? Sumagot ka.” Lalo siyang naiinis sa hindi man lang pagsagot sa kanyan ng kasintahan.
“O come on. Sumagot ka. Tell me that was stupidity. Does love for you is stupid? Tell me!" Malakas man ang boses ng babae ay kontrolado pa rin. Hindi niya nais makaakit ng mga taong makikinig sa kanila.
"No. Off course not. Love could do many things. Love sometimes change everything." Sa wakas ay nakasagot rin ang kanyang kausap.
"Then, why? Baka naman, ikaw ang gumagawa ng kalokohan. May iba ka bang babae. May gusto ka bang ibang babae?" ito lang ang naiisip niyang maaring dahilan ng lalaki sa pakikipaghiwalay.
Nanatiling tahimik na naman ang lalaki na waring pinag-iisipan kung sasagutin niya ang tanong nito.
"Ano ba sagutin mo ako." Pero sa pangalawang pagkakataon ay wala siyang nakuhang kasagutan.
"Answer me. You jerk." Dito niya na di napigilang magtaas ng boses. Wala na rin namang tao sa parke kaya naglakas loob na siyang magtaas ng boses.
"Your words, Lea." May pagbabanta sa boses ng lalaki.
"Wala akong pakialam basta sagutin mo ako. At wang mo akong pagsabihan sa mga salitang gusto kung sabihin o gamitin." Lalong syang naiiinis dahil sa pagsaway sa kanya ng lalaki. Ito pa ang may ganang magmarunong samantalng ito ang di niya maintindihan sa mga nangyayari.
"Wala akong babae. Okey." He is honest in his words telling the girl she doesn't have another girl.
"Eh, kung wala kang babae.” Sandaling natahimik ang dalawa. Anag lalaki ay makikitaan ang mo ng pagkagustong may sabihin sa babae. Ang babae naman ay nag-iisip ng maaring dahilan.
“Now I know. Puwede rin naman na sa simula pa lang ay niloloko ko na ang sarili ko.Yong tipong sa simula pa lang ako lang ang nagmamahal. One-sided ang labas nito. Isang tanong isang sagot. Minahal mo ba ako?" She is desperate to know the truth.
"Off course minahal naman kita. Makakatagal ba tayo ng limang taong kung hindi."
"Minahal naman kita. So you are telling me hindi mo na ako mahal. Is that it? That's the reason you are breaking up with me"
"I am really sorry. I need to do this. I have no choice. I left with no choice in my hand." May pagsusumamo sa mga mata ng lalaki.
"Bakit? Ano ang dahilan? Tell me. I am willing to listen and understand yon."
"May fiance na ako." Walang pagdadalwang isip niya itong sinagot.
Nanlaki ang kanyang mata ng marinig ang dahilan ng kasintahan. Hindi maproseso ng kanyang isip ang dahilan ng kasintahan ngunit nakuha niya pa ring magtanong sa lalaki.
"Arrange marriage?"
"Yeah."
"That is not enough reason. Bakit bawal na bang tumanggi ngayon? Tell me. Hindi ka na ba puwedeng tumanggi sa kanila. Hindi ka na bata para sumunod sa mga nais ng mga magulang o kahit na sino man yan. Maiintindihan naman nila siguro kong sasabihin mong may kasintahan kana at ayaw mong magpakasal sa iba."
"I can't do that."
"What? You can't reason out on your parents. Hindi na rin naman na ako magtatakaKa. Kaya siguro hindi mo na rin ako maipakilala sa parents mo dahil may iba kang babaeng papakasalan." Ntahimik ulit ang babae.
"Bakit mahal mo ba?" Dagdag ng babae.
Hindi nagsalita ang lalaki dahil hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa kasintahan ang sitwasyong meron siya. Hindi niya ito gustong saktan.
" Silence means yes. Eh wala na pala itong patutunguhan.God bless na lang sa mariage mo and I wish you all the best. Baka gusto mo pang gawin akong maid of honor sa kasal niyo o puwede rin namang ninang ng magiging mga anak niyo. I am okey with that." Pero sa isip niya ay kabaliktaran ang sinasabi.  Ganon na lang kadali yon para sa kanyang bitiwan ako kaya luhaan siyang umalis sa kinatatayuan niya at nagmaneho ng napakabilis kaya hindi niya nakita na mababangga na siya sa isang puno.

Nabulabok niya ang mga taong nagmamaneho dahil sa ingay na nagawa ng pagbangga ng kotse niya sa puno. Nagtulong-tulong ang mga tao sa pagdala sa kanya sa ospital.

Until unti niyang iminulat ang kanyang mga mata. Hindi siya pamilyar sa ayos ng kuwarto pero batay sa mga puting kagamitan at kisame alam niyang nasa ospital siya.
Isang malambot na kamay ang humaplos sa kanyang kamay.
"Anak gising ka na. Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit pa ba sayo?" Mahinahon na tanong sa kanya ng kanyang ina.
"Wala po. Okey lang naman po ako."
"Ano ba ang nangyari? Bakit ka nagmamaneho ng umiiyak?" Isang masuyong kamay ang humaplos sa kanyang pisngi.
"Break na po kami. Nkaipaghiwalay na po siya sa akin. Pinigilan ko siya ma pero walng nangyari." Para siyang batang nagsusumbong sa nanay niya dahil inaway siya ng mga kalaro niya.
Hindi niya napigilan ang pagtulo ng luha niya. Bahagyang natigil ang pag-iyak niya ng pumasok ang doctor.

" Oh, bakit ka umiiyak? Baka makasama yan sayo. Ahmm. Batay sa resulta ng tests na ginawa ko. Okey lang naman siya. Di naman grabe ang natamo niya dahil saaksidente. At masayang-masaya rin po akong ipaalam sa inyo na nasa mabuting kalagayan din po ang batang kanyang dinadala. Incase that you don't know Ms. Lopez you are now one month pregnant. Wala naman masyadong masamang nangyari sayo kaya makakalabas ka na dito after 3 days. Take care of your health. And congratulations Ms. Lopez." Umalis rin ang doktor pagkasabi ng kalagayan niya.
Hindai niya alam ang kanyang mararamdamman sa mga balitang inihatid ng doctor. Ang kaninang luhang tumutulo sa kanyang pisngi ay naplitan ng mga ngiti sa labi.
Para sa babae ang araw na iyon ay araw na pinaghalong lungkot at saya. May tao mang iniwan siya pero pinalitan agad ito ng Diyos ng bagong taong magpapasaya sa kanya araw-araw. Ika nga sa Ingles " People come. People go."
"Ano ang gagawin mo ngayon anak?" Tanong sa kanya ng kanyang ina.

"Aalis po ako ma. Mangingibang bansa po ako. Doon na po siguro ako. Mas maganda po siguro na doon na kami tumira ng baby ko."
"Hindi mo ba sasabihin sa kanya."
"Hindi na po siguro. Baka makaabala lang kami sa kanya. Nakakahiya naman po."

"O Sige , Ikaw ang bahala. Basta tandaan mo nandito lang kami. Kami ang bahala sayo."
"Thanks ma."
"Hello, baby narinig mo ba ang sinabi ng lola mo. Hindi niya tayo pababayaan. Kaya kapit ka long baby. Mamahalin ka pa ni mommy." Pagkausap niya sa anak niya habang hinahaplos ang tiyan niya.
"I love you baby kahit hindi pa kita nakikita."