Walking The Wire (In het Nederlands)

[6]

"Een gasmonster met een constante temperatuur heeft een volume van 250 ml bij 3,50 atm. Welk volume zal het monster hebben als de druk verandert naar 1,55 atm?" overhoort Eloise, opkijkend van haar werkblad naar Elena.

Ze raakt met haar houten potlood het papier aan, maar verder dan dat gaat ze niet.

"Hoe gebruik je de formule nu ook alweer?"

Eloise legt haar de stappen uit zodat ze heht volume kan berekenen. Ze vult de formule in met de juiste informatie en probeert het probleem op te lossen.

Eloise leunt tegen haar stoel en scant de bibliotheek. Het is bijna middernacht en de enige mensen in de bib zijn Eloise, Elena en een enkele bibliothecaresse. Dat is, tot de deur open gaat en Eloise's buurjongen Peter binnen stapt. Hij draagt een trui met de kap over zijn hoofd, zijn handen in zijn zakken en oortjes in zijn oren. Hij merkt Eloise niet op terwijl hij naar de achterkant gaat waar de strips staan.

Eloise kijkt naar hem op een niet-enge manier als hij door de strips bladert.

Ze staat op van haar plek en duwt haar stoel achteruit. Elena kijkt kortweg naar haar op en gaat dan terug naar het oplossen van het probleem.

"Ik ben subiet terug."

Eloise stapt stil langs boekenrekken tot ze een halve meter van Peter verwijdert is. Met zijn kap op en oortjes in, is het duidelijk dat hij haar niet opmerkt.

Ze tikt op zijn schouder.

Hij draait zich om. Wanneer zijn ogen de hare ontmoeten, haalt hij zijn oortjes uit zijn oren en doet hij zijn kap af.

"Eloise." Hij haalt zijn hand door zijn slodderige haar. "Hi."

Ze glimlacht. "Hey, Peter."

Hij zet zijn handen onhandig op zijn zij, kruist ze dan voor zijn borst en leunt tegen het boekenrek, hij gooit het bijna omver. In de laatste seconde, vangt hij het, samen met een enkele strip die van het rek valt. Hij plukt het uit de lucht en plaatst het terug.

Eloise haalt haar wenkbrouw op, onder de indruk. "Goede reflexen."

Hij zet zijn hand bovenop het rek, zijn andere op zijn heup, en kruist zijn enkels. Het zou cool geweest zijn moest hij niet zo nerveus en onrustig zijn.

"Oh, um, dankje."

Eloise weet niet goed wat ze daaran moet doen, of waarom ze zelfs naar hem toeging, dus vraagt ze, "Wat doe je hier zo laat nog?"

 Hij verwijst naar de strips en laat zijn hand dan tegen zijn dij vallen. "Ik heb gewoon nog wat leesmateriaal nodig." Hij steekt zijn handen in zijn voorzakken. "En jij dan?"

Eloise wijst over haar schouder naar Elena. "Laatste-minuut studeren met een vriendin."

Peter blikt over haar schouder naar de schoonheid die Eloise's vriendin is.

"Welk vak?"

"Chemie", antwoordt ze, maar schaamt zich dan omdat Peter naar Midtown gaat, wat betekent dat hij chemie waarschijnlijk een paar jaar geleden had.

Peter zegt er niks over en en glimlacht. "Chemie is een leuk vak."

Eloise haalt haar schouders op. "Als je dat soort dingen tof vindt."

Hij kijkt haar vragend aan. "Wat vind jij tof?"

"Ik weet het niet", zegt ze al denkend. "Ik heb Engels altijd al tof gevonden. Schrijven is zoals, ik weet niet, hoe je je gedachten kan zeggen in verschillende talen en manieren enzo. Iedereens gedachten zijn prachtig, en ik denk dat schrijven en woorden die pracht goed toont."