"ေသြးသစ္"
ထိုအသံေၾကာင့္ ေသြး ေျခလွမ္းေတြေတာက္တုန္ခနဲ
ျဖစ္တဲ့အထိထိတ္လန္႔သြားတယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး
(တကယ္ဆို ေမာင့္ဘဝမွာအမွားမွမလုပ္ထားခဲ့တာ
ေမာင္မလန္႔သင့္ဘူးထင္တယ္ မရယ္
ဒါေပမဲ့ မနဲ႔ခြဲရမွာ ေမာင္ေၾကာက္တယ္ မနဲ႔ခနေလးဆိုလဲ ခနေလးအတူေနခ်င္တယ္ မကိုေမာင္ေပ်ာ္ေအာင္
တစ္ဘဝလံုးထားခ်င္တဲဆႏၵေလးေတာ့မျပည့္နိုင္
ေတာ့ဘူးေပါ့)
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ လုပ္ငန္းကိစၥေဆြးေႏြးရန္ အေအးဆိုင္
မွာထိုင္ေစာင့္ေနရင္း ေဒၚယုဇနကိုေတြလိုက္ရသည္
"အန္တီ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတာလား
ထိုင္ပါဦးအန္တီ"
"မင္းအေဖ ျပန္လာေတာ့မယ္ဆို
အဲ့တာသိလို႔ အန္တီရန္ကုန္ဆင္းလာတာ
မင္းအေဖကို အျပစ္ေပးဖို႔ အခ်ိန္က်လာၿပီေသြးသစ္
အန္တီ မင္းအေဖကိုေထာင္ထဲထည့္ဖို႔ေစာင့္ေနခဲ့တာ
မင္းကေတာ့ ငါ့သမီးေလးမနာက်င္ရေအာင္အျမန္ဆံုး
ထြက္သြားပါ"
"အန္တီရယ္ ေသြး ဘာလုပ္ေပးရမလဲ အကုန္ေျပာပါ
ေသြးလုပ္ေပးပါ့မယ္ ေသြး မနားကထြက္မသြား
ပါရေစနဲ႔ေနာ္"
ေသြးေတာင္းပန္ေနတာေၾကာင့္ ေဒၚယုဇန ေလသံမာ
ကေန အနည္းငယ္ေျပာင္းသြားသည္
"မရဘူးေသြးသစ္ အန္တီ မင္းကိုေတာ့သနားပါတယ္
သမီးေလးနဲ႔မျဖစ္နိုင္ဘူးေလကြယ္ အနားကအျမန္
ထြက္သြားေပးပါ"
မနဲ႔ေဝးဖို႔ေတြးလိုက္တိုင္း ေသြးမ်က္ရည္ေတြဘယ္က
ေရာက္လာမွန္းမသိေတာ့
"ေသြးအရာအားလံုးေပးပါ့မယ္
ေသြးအန္တီခိုင္းတာ ဘာမဆိုလုပ္ေပးပါ့မယ္
ေသြးရဲ႕အရာရာေပးပါတယ္ အန္တီရယ္
မနားက ထြက္သြားရရင္ ေသြးေသမွာ"
"မင္းေျပာရမခက္ပါနဲ႔ ေသြးသစ္
မင္းအေဖရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကိုေတြးၾကည့္ပါ
ငါ့ခင္ပြန္း ငါ့သမီး ငါတို႔မိသားစုေလးအရာအရာ
ပ်က္စီးခဲ့ရတာ ငါ့သမီးေလးတစ္ေယာက္ထဲ
ဘယ္လိုရွင္သန္ခဲ့ရလဲ မင္းသိလို႔လား"
ေသြးသိပါသည္ ေသြးသိေနပါေသာ္လည္း တစ္ကိုယ္
ေကာင္းဆန္ခ်င္သည္ မနားကထြက္သြားရင္ေသြးဘဝ
ေတြးေတာင္ မေတြးရဲတာမို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းပန္မိ
ေနျခင္းပါ
×××
