Epilogue:

14 3 0
                                    









KENJIE'S POV.








Isang Taon na ang Nakalipas simula ng Mawala si Louies, pero eto ako ngayon Nangungulila pa den sa kanya, miss na Miss ko na siya.













Kanina pa ako Lakad ng Lakad, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng Mga Paa ko. Pero nasagot yun ng Nasa Tapat na ako Ng Puntod niya.









Umupo ako sa Damo at Hinawakan ko yung Puntod niya, sabi ko sa sarili ko hindi na ako iiyak pa Pero eto ulit ako naguunahan nanaman yung mga Luha ko na Bumagsak sa Mga Mata ko.














" I miss you somuch Babe, masaya ka na ba jan? Siguro madami ka ng Kaibigan jan." Nakangiti kong sabi.












Inaalala ko yung mga mukha niya na Nakanguso kapag nagtatampo siya, miss ko na yung Yakap niya, Yung lambing niya. I miss everything about Him.











" Babe, tulungan mo naman ako Na kalimutan ka, kasi.. kasi pagod na ako eh. Feeling ko Magisa nalang ako kasi Wala ka na. Wala na yung babaeng Mahal ko. I want to move forward ksi diba yun ang Gusto mo maging Masaya ako. Pero hindi ko magawang Maging masaya sa Tuwing naalala ko yung nga araw na Nahihirapan ka pero wala ako sa tabi mo." Naiiyak kong sabi.










" Alam mo Babe, magkakaroon na ako ng sariling Company, nagpapatayo na den ako ng sarili kong bahay. Na Dapat Bahay nating Dalawa pero Siguro Meant talaga na Maging Magisa ako. Are you Proud of Me Babe?" Para akong tangang Naghihintay ng sagot niya.











" Oo naman I'm Sure, kung andito siya Proud na Proud siya sayo." Sabi ni Ate Jhem, na nasa likod ko.










Tumingin ako sa Likod at Hindi lang pala siya ang andito, andito den buong Tropa na nakangiti sa akin.













Umupo den sila Tulad ko, Kinain kami ng Katahimikan, after ng Libing ngayon nalang ulit ako nagpakita sa kanila.
















" Kamusta Ka Kenjie?" Nakangiting sabi Ni Ate Jhem, ngumiti ako ng Mapait at Tumingin ako sa. langit.













" Eto, pilit nagpapakatatag kahit miss na Miss ko na siya, ayaw niya ako malungkot eh pero hindi ko Mapigilan. " Naiiyak na sabi ko, niyakap ako ni Ate Jhem.












" I know Masakit, kahit ako Hindi pa den makapaniwala kahit isang taon na ang Nakalipas. Pero masaya na siya sa Langit, hindi na siya Mahihirapan, yun nga lang Masakit Para sa mga Naiwan  niya dito." Nakangiting sabi ni Ate.











" Pero, alam mo Ken kung andito man si Louies proud yun sayo kasi tinupad mo yung nga Pangarap mo. " Nakangiti pang Dagdag ni Joven.














" Pangarap na sabay naming Binuo, pero magisa akong Tumupad." May Luhang Tumulo sa mga Mata ko.










" Kailangan mo ng Palayain yung sarili mo sa Lungkot Ken, kasi walang mangyayare kung patuloy lang tayo Babalik sa Nakaraan."  malungkot na sabi Reicie.













" Hindi ko alam kung saan ako magsisimula, kung Nung una palang Naniwala ako sa kanya, baka Mas Matagal pa kaming nagkasama." Naiiyak kong sabi.










" Unang gawin mo ay dapat mong matutunang Patawarin ang Sarili mo. Hindi namin hinihiling na Mapatawad mo si Jonette, pero kahit yung sarili mo lang Patawarin mo. Kasi Hindi ka Makakaalis sa nakaraan Kung Galit ka sa Sarili mo. At Paulit-ulit mong sisisihin yung sarili mo sa Nangyare sa kanya. Kasi Walang may gusto nung nangyare." Sabi ni Iyel.











" Iyel is Right Kenjie, you need to forgive yourself, kasi ayaw ni Louies na Malungkot o nasasaktan ka. She Wants you to be happy, pero hindi Ka Magiging Masaya Kung Ikukulong mo yung sarili mo sa Nangyare sa Past. One year na ang Nakalipas, its Time na Ilet go na Ang Nakaraan Kenjie." Nakangiting sabi ni Ate Jhem.












" Pano? Hindi ko alam san ako Magsisimula, wala na siya iniwan niya na ako. Wala na akong kasama, magisa lang ako"  naiiyak ko pa deng sabi sa kanila.










" Bro, hindi ka Nagiisa, kasi Andito kami. Gusto lang namin malaman mo na Lahat tayo ay Nawalan, kami  nawalan ng Kaibigan, at ikaw nawalan ng Babaeng mahal. Sa tingin mo ba Matutuwa Si Louies na nagkakaganyan ka na pasuko ka na?  Tandaan mo nangako ka sakanya bago siya mawala diba?" Seryosong sabi ni Menard.








" Tama kayong Lahat, siguro nga Tama na tanggapin ko nalang Na wala na talaga siya. Na hindi na talaga siya babalik pang muli sa akin. Kasi ang gusto niya ay maging masaya ako Kaya Tutuparin ko Yung mga Pangako ko sa kanya." Nakangiti kong sabi.











" Andito lang kami Ken, kasama mo kami. Tutulungan ka naming makalimutan siya hindi kami aalis Sa Tabi mo Ken" nakangiting sabi ni Ate Jhem.











Ngumiti ako sa kanila At niyakap ko sila ng mahigpit. I'm So Blessed to have them in my Life, na Sila yung mga Kaibigan ko.









" Salamat Guys, Salamat Kasi Nanjan pa den kayo at hindi niyo ako iniiwan. Aayusin Ko buhay ko para kay Louies Pangako." Nakangiting sabi ko sa kanila. Ngumiti sila sa akin at Naggroup Hug Ulit kami.









Masaya kaming Nagkuwentuhan sa Tabi ng Puntod ni Louies, para mafeel namin na Kasama pa ren namin siya Kahit Hindi na. Pangakong magiging masaya na ako at Papalayain ko na Yung sakit na Nandito sa Puso ko.










You are Forever in my Heart, hinding hindi kita Makakalimutan Mahal ko. Isa ka na sa mga Bituin na araw araw komg gugustuhing Makita.




The End.

(BrigBring Series #4 ) Scared to Love Where stories live. Discover now