မောင်တို့ဌာနီ(သို့) မောင့်ရဲ့အလင်း(ေမာင္တို႔ဌာနီ) [Complete]

Part~47 (Finale)

'စောစောအိပ်လို့ စောစောထလို့ စောစောလမ်းလျှောက်ကြပါဆို့'

နံနက်(၄)နာရီထိုးပြီဆိုသည်နှင့် ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ လော်စပီကာဖြင့် လိုက်လှုံ့ဆော်သည်။ ဒါက ဒီဇင်ဘာလတိုင်း လွိုင်ကော်မြို့သူမြို့သားများ လမ်းထလျှောက်တက်သည့် အချိန်အခါဖြစ်သည်။ တစ်မြို့လုံး မနက်စောစာထ၍ တညီတညွတ်လမ်းထလျှောက်ကြသည်။

မိမိရပ်ကွက်ထဲက မှိန်းလမ်းမအတိုင်းလျှောက်ပြီး လွိုင်ကော်မြို့လယ်ခေါင်အနားရှိ မြို့နာမ်စေတီ၊ တစ်နည်းအားဖြင့် နာရီစင်အနားတွင် ဝိုင်းရံကာ တစုတစည်းတည်း ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ကြသည်။ ရပ်ကွက်အသီးသီးကလူတွေ စုံပြီဆိုလျှင် သီချင်းဖွင့်၍ကိုယ်ကာယလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်၏။

မနက်၆နာရီခွဲအထိလုပ်ပြီး လာရာလှမ်းအတိုင်း ပြန်သွားကြသည်။ ဒါကိုကြည့်သည်နှင့် လွိုင်ကော်မြို့သူမြို့သားများက ကျန်းမာရေးလိုက်စားသည်ဆိုတာ သိသာနေ၏။

အလင်းခသည်လည်း နံနက်ခင်းတိုင်း ထိုအသံကြားတိုင်း လမ်းထလျှောက်ချင်သည်။ သို့သော်လည်း ဗိုက်ခွဲထားတာအနာမကျက်သေးသောကြောင့် မောင့်ကိုမပြောရဲသေး။ မောင်ကလည်း နှစ်တိုင်းထလျှောက်လို့ ဒီနှစ်လည်းထချင်နေသည်။ သို့သော် အလင်းခအိမ်မှာကျန်နေခဲ့မည်ကို စိတ်ကမချ။

အလင်းခ၏ဗိုက်က အနာများလည်းကျက်နေပြီ။ ရပ်ကွက်လူကြီးလှုံ့ဆော်သံကြားသည်နှင့် စောင်အောက်က ကမန်းကတန်းပြေးထ၍ ပြတင်းပေါက်ပြေးဖွင့်သည်။ ထို့အတူ မိုးရနောင်ပိုင်သည်လည်း နိုးလာ၍ အလင်းခဘာလုပ်မလဲ လိုက်ကြည့်နေ၏။

အလင်းခသည် ရေချိုးခန်းထဲဝင်၍ ရေနွေးဖြင့်မျက်နှာသစ်ကာ အားကစားအင်္ကျီများဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဗီရိုအောက်ဆုံးထပ်မှာ ထည့်ထားသည့် အားကစားဘောဖိနပ်ကိုကောက်စွတ်လိုက်၏။

"အလင်း မနက်အစောကြီး ဘယ်သွားမလို့လဲ..."

"ဟိုမှာလေ ရပ်ကွက်လူကြီးနောက်မှာ လမ်းလျှောက်ထွက်ကြတဲ့ လူအုပ်စုတွေအများကြီး...အလင်းလည်း လိုက်သွားမလို့..."