Dementedly Inlove (completed- not edited)

Chapter 23

"You can see me STRUGGLE, But you will never see me QUIT!"

__________

Xander's POV

Ibinato ko ng ubod na lakas ang cellphone ko sa dingding ng kwarto ni Ashley pagkatapos na mabasa ang mensahe. Nakita ko pa kung paano iyon bumagsak sa sahig at napira piraso.

Binasag ko ang lampshade sa table, Binalibag ang maliit na upuang malapit sa akin. I groan in frustration. Ginulo ko ang buhok ko hanggang mapagod sa pagwawala. the heck. she can't just leave me like that.

I can't believe she left.

Scaping from me is not a good idea baby. You are just making me piss. You are just unleashing the beast inside me. And this is not good.

"she scaped?"-i mumbled angrily.

"Fvck"-I curse from the bottom of my lungs. No. no.

I don't know why I'm feeling this way. Umalis siya. She left me. Hanging. Pvtang Ina...

Nanginginig ang buo kong katawan dahil sa galit.

Mahal na mahal ko siya at hindi ko kakayanin kapag nawala siya. She's my life. My queen. My one and only baby.

Fuck you for leaving me baby.

I stood immediately. Tiim ang bagang at kuyom ang kamao akong humakbang.

"You can't just leave me like this, baby. I will find you. And if I found you, there's no way in hell I will let you go again."-I utter with full of anger. I want to shout in so much anger but i'm calming myself.

she left me without saying anything? Fuck it Ashley. You are mine. you can run but you can't never hide. mahahanap at mahahanap parin kita. Kahit saang sulok ka pa ng mundo magtago, mahahanap kita.

"I need to find her! you can't leave me just like this Ashley"

"do she think makakatakas siya sa akin?"*an evil grin plastered across my lips. "I wouldn't let you, Ashley. I'm so damn inlove with you!, sa akin ka lang. papatayin ko lahat ng sa gabal sa pagmamahalan natin, I'll make sure of that."

Pabalik balik akong naglalakad sa kanyang silid habang inaantay ang inpormasyong makakalap ni Ian. I texted him na hanapin niya si Ashley.

Galit ako. Hindi kay Ashley pero sa sarili ko.

From PI:

Boss, nasa DXF hotel si ma'am Ashley ngayon. Nakuha ko narin ang room number niya. Room #***

After kong maalala ang text ni Ian, i immediately run my car faster. fvck. Ashley wag mo akong subukan. Not minding the road signals, I run my car fully speed. Muntik pa akong makabangga pero mabilis akong umiwas.

I badly want to be with her. again.

Mabilis akong dumeretso sa Hotel.

______________

Ashley's POV

Tahimik akong natutulog ng makarinig ako ng katok mula sa labas ng tinutuluyan kong hotel. Sino naman yan? Maybe it's Aica? Sa kanya ko lang sinabi kung saan ako nag sta stay ngayon.

Baka siya na nga iyan. Mabilis akong bumangon at lumapit sa pintuan at excited na binuksan ang pintuan.

"Mabuti naman Aica at duma-----"-Ang masayang mukha ko ay biglang nawalan ng kulay ng makitang hindi si Aica ang nasa harap ko kundi si Xander.

Bat ang dali niya ata naman akong nahanap?

"Do you think escaping from me baby a good idea?"-Hindi ko alam kung galit ba o naiinis siya ng sabihin niya iyon. Dahil sa kabang naglalaro sa aking sistema ay isasara ko sana ang pintuan ngunit mabilis niyang tinabig ang kamay ko at itnulak papasok.

Sheet!!!! sheet! sheet! sheet! paulit-ulit kong mura sa isip ng makitang inilock niya ang pinto.

"X-xande-r"-nauutal kong sambit sa pangalan niya ng magsimula itong maglakad palapit sa akin.

"Why did you escape?"-Madilim ang matang tumitig sa akin. "Balak mo ba akong baliwin? Ha? Alam mo ba kung anong naramdaman ko ng malamang umalis ka? Na tinakasan mo ako? Para ano? Para makalayo sa akin? Ano bang hindi mo maintindihan, mahal na mahal kita at hindi ko kakayanin pag nawala ka sa akin."-Lumambot ang kanyang mukha at naglakad ulit palapit sa akin.

"No, wag kang lalapit!"-Tarantang aniko at napa atras. His intense eyes is looking at me straightly.

"Please baby, I won't hurt you."-Nakiki-usap ang matang sabi niya.

"You can."-i said slowly and look down.
Ayoko ng ganito.

"Baby, trust me. I will not hurt you. Never. I would rather hurt myself than you."- Nagsimula ulit siyang humakbang palapit sa akin. Nag-angat lamang ako ng tingin at nanatili sa kinatatayuan ko.

"You are a killer?"-As I met his gaze, I ask bravely. Sandali siyang natuod sa kanyang kinatatayuan.

"Yes"-Deretsong sagot niya. "But I don't kill for no reason. Baby, if that's the problem then I'll stop. I'll stop for you"-Humina ang boses niya. "Please don't leave me, I love you so much. That i reach the highest peak of love, that I don't want to lose you, baby."-Confessing his feelings infront of me is making me weak.

Looking in his eyes, seriousness is what I see.

"And yes baby, I don't deny the fact that I can kill. Pero hindi ako pumapatay ng walang kasalan sa akin. Hindi ko sinabi sayo dahil alam kong ganito ang mangyayari."

Hindi ako nagsalita at pinakinggan lang siyang magsalita. Hinayaan ko siyang mag-explain.

"Na oras na malaman mo ay iiwan mo ako. At hindi ko iyon gusto. Masyado kitang mahal para pakawalan. Tawagin na nila akong makasarili, possessive o obsess ay wala akong paki-alam. I want you alone. Hindi ko gustong nakikita kang hinahawakan, pinagsisilbihan at inaakit ng iba. Hindi ko makontrol ang aking sarili. Lahat ng gustong umakit sayo ay tinatapos ko. Alam mo kung bakit?"-Ngayon ay mas naging seryoso na siya. Nakakatakot ang kanyang mga tingin.

"Dahil kaya kong gawin ang lahat para lamang manatili ka sa akin. Sa akin lang. Kahit ang pumatay ay pinasok ko dahil ayokong nababastos ka."-Kitang kita ko kung paano niya inihilamus ang mga palad niya sa kanyang mukha.

He looks frustrated.

"Hindi iyan ang Xander na nakilala at minahal ko."-i mumbled as if he didn't hear. "Dahil ang Xander na kilala ko ay hindi ganyan mag-isip. You are so childish Xander."
-matapang na saad ko, nagsisimula ng mamuo ang luha ko.

"Ang Xander na minahal ko ay hindi papatol sa mga mababang tao. Ang Xander na minahal ko, hindi mababaw mag-isip. Hindi mo kailangang dungisan ang kamay mo para masabing mahal mo ako."-i shouted at him at ang mga luhang pinipigilan ko kanina ay masaganang umagos sa aking mukha.

"Baby"-Mabilis siyang lumapit at yinakap sa akin ng mahigpit. "I'm sorry. Hindi ko alam na ganito ang magiging epekto ng mga kagagawan ko. Please baby forgive me."-He mumbled near my ears while caressing at my back.

Umiling iling lang ako. Hindi ganun kadaling kalimutan ang mga ginawa niya.

"Please baby, I'll make it up. I will stop on doing that thing, baby. For you. Just please forgive me."-he hugged me tighter.

"But it's not easy to forgive you, Xander."-i said at kumawala sa kanyang hagkan ngunit mas hinigpitan niya pa ang pagkakayakap.

"Hayaan mo muna akong maka pag-isip isip Xander. Mag-usap nalang ulit tayo kapag handa na akong patawarin ka. Mahal kita pero hindi ganun kadaling kalimutan ang iyong ginawa. Nandamay ka ng mga inosenteng tao."-Naramdaman ko ang marahan niyang pagtango sa aking balikat at unti-unting kumalas sa pagkakayakap sa akin.

"I understand baby. But please, I'm begging you, don't leave me!"-Tumango ako sa kanya. I won't baby.

"I love you, baby. So much"-Hindi ko inaasahang hahalikan niya ako.

Natuod ako sa aking kinatatayuan at nakita ko siyang lumabas sa aking kwarto.

________
A/N: How's the chapter?🥰

Thanks for reading!❣️

Comment&Vote♡