"Jimin-ie, bugün herhangi bir işin yok, değil mi?" Merakla ona baktım, "Neden ki? Evet yok" Bir an sevinerek ve heyecanlı bir şekilde, "Bugün seninle birlikte gezsek olur mu? Sana göstermek istediğim yerler var"
Gülümsedim, "Çok güzel olur Kookie!" diyip ona sarıldım. "Bencede!"
Acaba beni nereye götürecekti...
*****
Günlük kıyafetlerimden birini giyerek hazırlandım, aşağı indim. "Hazır mısın?"
Kolunu omzuma attı, diğer eliylede elimi tuttu. Bu şekilde yürüyorduk, yoldan geçerken bir pamuk şekerciye rastladık. "Jungkook! Jungkook! Pamuk şeker!"
O da gördüğünde, "İstiyor musun?" dedi. Ben de hızla "Evet!" dedim. Bir tane pamuk şeker alıp yolumuza devam ettik. Beraber yiyorduk çünkü, böylesi daha güzeldi...
Bisiklet süren çocukları gördük, "Vay, ne kadar güzel sürüyorlar değil mi?"
"Evet, profesyonel olmalılar" Jungkook'un bu söylediğine gülmüştüm. "O kadar da değil!" O da güldü, "Olsun"
Beraber gezen küçük kızları gördük, birisinin elinde lolipop vardı, diğeride elindeki pembe-beyaz tarakla saçını tarayarak geziyordu. "Jungkook bak, ne kadar tatlılar. Keşke onlar gibi küçük kızlarımız olsa..."
"Çok güzel olurdu... Bence de çok tatlılar"
Yürürken ona bir soru yönelttim, "Jungkookie? Biz şu anda Han Nehri'ne mi gidiyoruz?"
"Yoo"
"Nasıl yani? Resmen oraya yürüyoruz"
"Off tamam tamam, evet oraya gidiyoruz. Sana orada bir sürprizim var çünkü"
"Hmm, merakla bekleyeceğim!"
Yaklaşık 15 dakika geçti. Sonunda oraya vardığımızda bir banka oturduk ve nehire bakmaya başladık. Başımı omzuna yasladım, "Kookie, seni çok seviyorum. Seni neden bu kadar çok seviyorum acaba..."
"Bende anlayamıyorum seni neden bu kadar çok sevdiğimi. Belkide güzelliğindendir, hem dış güzelliğin hem de iç güzelliğinden"
"İlk tanıştığımız anı hatırlıyor musun? Bana bakıp, 'Sen yeni gelen öğretmen olmalısın' demiştin" İkimizde güldük, "Evet evet, o zamanlar tam anlamıyla ergendim"
Yaklaşık beş dakika boyunca böyle oturduk, gülüştük ve nefeslerimiz birbirine karıştı. Fakat hiç beklemediğim bir anda Jungkook ayağa kalktı, "Ne oldu Jungkook?"
"Jimin, sana söylemem gereken bir şey var"
Heyecanlanmıştım, bana arkası dönük duruyordu. Eli cebine gittiğinde 'Yoksa aklıma gelen şey mi...' diye düşünmüştüm. Hayır hayır, o olamazdı değil mi? Bana döndü, elinde küçük kırmızı bir kutu vardı.
Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Ne yapacağımı bilemiyordum, neler oluyordu?
"Jimin,"
"J-Jungkook?"
Ve işte o hayatımı sonsuza dek mutlu yaşamamı sağlayacak sözler geldi;
"Jimin, benimle evlenir misin?"
Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı, buraya ilk çıktığımda bunun olacağını asla tahmin edemezdim. O ergen çocukla bir gün aşk yaşayacağımı, ona çok fena aşım olacağımı ve onun bana evlilik teklifi sunacağını asla ama asla tahmin edemezdim...
Ve benim, onun evlilik teklifini kabul edeceğimi...
"Evet!"
Jungkook bana mutlulukla sarıldığında birden yandaki banklarda oturan kişiler bizi alkışlamaya başladı. Onlar kimdi?
Birden Namjoon'u gördüm, sonra Yoongi'yi, sonrasında ise tanıdığımız veya tanımadığımız herkesi gördüm. Her şey planlanmıştı.
"Seni seviyorum Jimin!"
"Bende seni seviyorum Jungkook!"
Ve onu sonsuza dek sevecektim!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Evet gençler bu ficide bitirdik, lütfen şu an yazdığım fice bi bakın o da Jikook. Her neyse, bu zamana kadar yanımda olan herkese teşekkür ederim sizi seviyorum. Final bölüm çok duygusaldı bence dkdlskalzjksjx
Beğendiniz mi? 10 üzerinden bi puan verin dkdlsnskjdjs
