The murderer and the cop (BxB) ON HOLD

9. Harde bewijs

Één dag later

Sander:
Ik zit op het bankje bij het station, ik wacht ongeduldig tot die gestuurde persoon zou komen van de -Shadow killer-. We hadden gister tijd en de specifieke plaats besproken nadat de dame Jansen soort van had bedreigd. Ook had de dame duidelijk gemaakt dat ik in mijn eentje moest komen anders zouden er ergere gevolgen komen. We namen geen enkel risico en ik ging in mijn eentje

Nu zit ik hier, wachtend tot de persoon met het envelop zou komen.

Ik wil net opstaan tot ik een stem hoor aan de andere kant van het reclame bord "Agent Smith?" Ik ga meteen weer zitten en antwoord dan "Ja?" Dan voel ik iets tegen mijn been, even kijk ik naar onder en ik zie dan een envelop die van onder de reclame bord tegen me aan word geschoven "Is dit-" mijn zin word onder broken door een norse ja antwoord van de andere kant.

Ik heb de neiging om even te gaan kijken van wie aan de andere kant zit maar al snel zie ik iemand opstaan en vertrekken, ik kijk hem na ik was te laat om zijn gezicht te zien. Ik richt dan al mijn aandacht op de envelop die ik vervolgens op pak hij voelt licht.

Langzaam sta ik op en kijk ik rond maar volgens mij is die persoon al verdwenen net als sneeuw voor de horizon. Ik ga naar mijn auto om naar het bureau te gaan terwijl er verschillende gedachtens door mijn hoofd gaan.

Even later.

"Bedankt Sander." Zegt Jansen wanneer ik hem de envelop heb gegeven. Jansen scheurt hem open en haalt het kleien papiertje uit, verbaast kijken we er beide naar terwijl Jansen hem op pakt en kijkt wat er op staat. "En?" Vraag ik dan wanneer hij stil blijft "Een adres... er staat erbij dat we moeten gaan kijken." Antwoord Jansen dan. "Gaan we dat doen?" Vraag ik voor de zekerheid, ik zie hem even twijfelen maar knikt dan "Haal agent James en Lara dan gaan we." Zegt hij dan. Ik knik snel voordat ik zijn kantoor verlaat en mijn twee collega's ga halen voor deze missie, ik ben eerlijk gezegd wel bang voor wat we gaan aantreffen stel dat het een val is? Ik schud die gedachtens snel van me af terwijl ik ondertussen aan kom bij onze kantinetje.

Ik vertel mijn collega's dat ze moeten komen om mee te gaan naar het adres, meteen gingen ze akkoord en maakte zich klaar om te gaan.

We zorgen dat we allemaal klaar zijn en voorbereid zijn voor het ergste, ookal gaan we daar niet vanuit. Want het adres ziet er onschuldig uit omdat Jansen het adres opzocht en uit kwam op een woonhuis, maar toch heb ik er een onrustig gevoel over terwijl we naar onze auto's lopen.
Ik stap in en rij achter Jansen aan die voorop rijd richting het woonhuis die werd aangegeven.

Na even rijden komen we aan, het huis lag net buiten de stad een mooie locatie voor een val zonder dat de stad het door zou hebben, weer schud ik de gedachtens van me over een val. Ik stap mijn auto uit en kijk naar Jansen die het huis grondig bekijkt en dan op mij en mijn collega's focust "Blijf dicht bij elkaar en wees voorbereid op alles." Beveelt hij. Ik en mijn collega's knikken zonder aarzeling, we lopen langzaam naar het huis en Jansen belt aan bij de voordeur.

Geen reactie.

Jansen belt nog een keer aan.

Weer niks.

"Hallo? Iemand thuis?" Vraagt Jansen dan.

Weer niks.

Ik bijt op mijn onderliep terwijl Jansen dan toch de deur zonder moeiten ineens open krijgt, maar dan zie ik ineens dat de deur niet eens opsloot was. Ik en mijn collega's pakken voor de zekerheid onze geweren, Jansen kijkt kort opzij naar ons voordat hij dan zachtjes de deur open duwt.

Met onze wapens gereed lopen we naar binnen waar ons een onaangename geur tegemoet komt, ik moet mijn best doen niet te kokhalzen terwijl ik voorzichtig door loop. Ik loop de gang door tot ik de woonkamer bereik, mijn ogen worden groot wanneer ik het tafereel voor me zie.

"Jongens kom hier!" Roep ik dan zo hard mogelijk, Jansen komt als eerst en schrikt overduidelijk als hij de twee lichamen ziet van een nog redelijk jong stel. De lichamen zitten onder de sneeën en het tapijt zit onder het bloed, dan merk ik iets op. Op het raam staat met bloed geschreven 'ik zij al dat ik niet bluf'

Mijn beeld word wazig terwijl ik Jansen in de verten hoor bellen voor een ambulance, alles voelt als een waas.

Deze moordenaar is gestoord...