«Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Αύριο αρχίζει η δεύτερη χρονιά μου στο πανεπιστίμιο. Πρώτη μου χρονιά σε φοιτηκή εστία. Δεν μπορεσα να μπω τον περασμένο χρόνο αλλα τα κατάφερα αυτον. Είναι απο αυτές τις πολυκατοικίες με 8 διαμερίσματα το πάτωμα και μία κοινή κουζίνα, δηλαδή ένας λόγος να γίνεις λίγο πιο κοινωνική. Μου ξέφυγε ενα γελάκι. Εγω... κοινονική. Ναι... Όχι!» Η Ολίβια είναι αγχώδεις, αντικοινωνική και εσωστρεφής. Το μόνο που θέλει είναι μια ήσυχη χρόνια στο πανεπιστήμιο. Αυτήν την χρόνια όμως, θα ανακαλύψει πως η ηρεμία τελικά δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε, ούτε και αυτό που πρόκειται να ζήσει κατά τον διάρκεια αυτής της έντονης περιόδου που πιθανώς να μην ξεχάσει ποτέ.