FİLE ARKASI

chapter 10: arkadaş

ig: deneyselhisler
tw: deneyselhisler

♥

♪ Taylor Swift, The Man

❝Son zamanların ayrılmaz ikilisi.❞

♥

Pazartesinin antrenman raporunu Koç'a ancak salı günü mail atabilmiştim.

Haftaya aklım on karış havada başlamamın başlıca nedenini Batı Han Egeli'nin dengesiz hareketlerine bağlamak istiyordum çünkü içimde bir çığ gibi büyüyen his karmaşasını reddedip işime geldiği gibi suçu onun üzerine yıkmak çok daha basit geliyordu.

Tıpkı dün ondan kaçmam gibi.

Saçlarıma tutturduğum kalemi çekip aldıktan sonra salınık hâlinin çok daha güzel olduğunu söylediğinde, boynumdaki düdüğü can havliyle öttürüp, kesinlikle kulaklarının zarını zedeleyecek yükseklikteydi, yedek kulübesine nasıl kaçtığımı hatırlayamıyordum bile.

Pekâlâ. Ondan kaçtığımı kabul ediyordum. Eğer bir ilişkide olsaydım kesinlikle romantik olmayan tarafın ben olacağını da biliyordum. Fakat bir noktada bunu engelleyemiyordum çünkü daha önce kalem tutmamış birinden yazı yazmasını istemek kadar, bugüne dek hiçbir ilişkisi olmayan bir kızdan romantik olmasını beklemek bir bakıma aynı sonuca çıkıyordu.

Hiç ilişkim olmamıştı.

Ama buna rağmen ilk öpücüğümü altıncı sınıfta almıştım. O dönem hoşlandığım çocuğu süslü laflarımla kandırarak kızlar tuvaletine çekmemin ve sakızının ağzının kenarına yapıştığı bahanesini öne sürerek dudaklarına kapanmamın hiçbir mantıklı açıklaması yoktu belki de fakat henüz 11 yaşında olan bir kız çocuğunun zihninden doğru bir fikrin çıkması beklenebilir miydi ki?

Ki çok geçmeden bu acemi atağımın cezasını fazlasıyla pahalı ödemiştim.

Çocuğun öğle arasında yediği sucuklu tostun tadını kendi ağzımda hissetmemle birlikte onun suratına karşı öğürmüş, boğazıma kadar gelen safrayı son anına kadar tutarak onu tekmelerimle tuvaletteki temizlik kabininden kovmuştum. Sonrasında ise köşede duran bir vileda kovasının içine midemde ne var ne yoksa boşaltmış ve oradaki iğrenç kusmuğun bana ait olduğunu hiçbir zaman kimseye söylememiştim.

Sonuçta bir noktada hepimizin rezil anıları vardı.

Ve yüzümüzü buruşturmamıza neden olacak bu tür anılar zihnimize yerleşip dikkatimizi dağıtmak için her zaman en kritik noktaları kollarlardı. Dersler, sınavlar ya da cenazeler gibi...

Fakat artık dikkatimi dağıtan ve beni olduğum gerçeklikten çekip koparan şeyler mazide kalmış rezil anılarım değildi; 1.91 boyutlarında vücut bulmuş, esmer ve bedenindeki yağ oranına uyumlu şekilde fazlasıyla iddialı kaslara sahip olan Batı Han Egeli'nin ta kendisiydi.

Bu yüzden hayatım boyunca ilk kez bir derste çok kötü bir şey yapmıştım.

Profesörü dinlememiştim.