ᴄʜʀᴏᴍᴀᴛɪᴄᴀ // кιтα ѕнιηѕυкє

~Chapter Six

Kafamı kaldırdığımda Kita-kun ile göz göze geldim ve öksürmeye başladım. Hemen yanıma gelip eli ile sırtıma vurdu hafifçe.

Utanmıştım.

Biraz daha büyük annesi ve onunla zaman geçirdikten sonra kalkmaya karar verdim.

"Geç oldu ben artık kalkayım"

"Ben bırakırım seni"

Onaylarcasına kafamı salladım. Ayağa kalkıp ayakkabılarımızı giydik. Kita-kun evin önüne kadar benimle yürüdü. Evin önüne geldiğimizde Kita-kun bekledi. Büyük ihtimalle eve girmemi bekliyordu.

Yanına son kez gidip o ne olduğunu bile anlamadan ona sarıldım. Tabi şaşırdığı için tek bir cümle bile söyleyemedi. Onun karşılık vermesini beklemeden yanağından da öptüm.

"Umarım sonra tekrar görüşürüz Kita-kun"

Işık hızında kapıyı açarak içeriye girdim. Kapıyı kapattıktan sonra sırtımı kapıya yaslayarak aşağıya bıraktım kendimi.

Birkaç saniye sonra toparlanıp camdan baktım. Elleri ceplerinde yavaşça eve doğru yürüyordu.

Bunu yaptığıma inanamıyordum. Eve geldiğimde ölüm sessizliği vardı. Rintarou'ya bir kaç kez seslendim. Fakat ses yoktu.

Birkaç kez daha seslendim fakat cevap veren yoktu her odaya göz attım. Farkettim ki Rin evde değildi. Bana söylemeden nereye gitmişti? Başına bir iş mi gelmişti?

Salonda ki koltuğa oturup onu beklemeye başladım.

Sabah olup gözlerimi açtığımda okul saatinin çoktan geçtiğini ve salonda uyuduğumu gördüm.

Bu da Rin hiç eve gelmedi demekti.

Son derse koşsam bile yetişemezdim fakat antrenmanları kaçırmamak için hızlıca giyinip çantamı sırtıma aldım.

Hiç yoktan yok yazılmıştım ama aklımda ki tek kişi Rindi.

Okuldaki spor salonuna girdiğimde herkes oradaydı.

Rin de dahil.

Hızlıca ona ilerleyip çökmül göz altlarım ile yüzüne baktım.

Ağzını bile açmadan yüzüne hayatımda attığım en sert tokatı attım.

Rinde saçımı çekmeye başlamıştı. Bende yüzünü çiziyordum ama küçük kızarıklıklardı aynı anda nerdeydin sen diye bağrınıyordum.

Herkes başımıza toplanmıştı ama umrumda değildi.

Aynı attığım gibi hayatımda yediğim en sert tokadı da yemiştim.

Onun attığı tokattan sonra bir ses bütün spor salonunda yankılandı.

"YETER."

Duyduğumuz otoriter sesle ikimizde durduk ve ben biraz geri çekildim. Ben ona bu kadar sert vurmamıştım...

Dudağım patlamıştı ve kanlar yere damlıyordu aynı şekilde gözyaşlarım da.

"Su-Suo"

"...."

Kita-kun omuzlarımdan tutup beni bir yere götürüyordu. Aynı şekilde Osamu da Rin'i ters istikamette bir yere götürüyordu.

Dışarıya çıktığımızda yere çöktüm ve ağlamaya başladım. Kita-kun da yanıma çöktü aynı şekilde.

Bana uzatılan mendili aldım ve sertçe gözyaşlarımı silmeye başladım. Ne kadar sert silersem sileyim yine de akıyordu.

Kita senpai verdiği mendili elimden aldı ve yavaşça silmeye başladı.