Zamanın Sonu: Lotaryum

Bölüm 21: "Deatiex Sınavı"

Selamlar...

06.07.2222
Saat:06.06

Alice'ten
Bugün en heyecanlı günlerimden biri olabilirdi. Yıllardır sırf ablamın yanında bir doktor olabilmek için okulunu okuduğum Deatiex sınavı Alex ile olacaktık. Aslında Alex ile tüm bu Deatiex'te doktor olma fikrini bir kenara bırakmayı düşünmüştük, ablamın anne ve babamın yaşadığı olayları anlatmasından sonra. Ancak orada ne olduğunu öğrenmek zorundaydık, eğer oradaki kurallar ablamı da etkileyecek olursa onu yalnız bırakmamak daha mantıklı olurdu.

Tüm bu nedenler bizim sınavı kazanma isteğimiz arttırmıştı. Sınav oldukça zorlayıcı olduğu gibi herhangi bir koruma giysisi giymemize de izin yoktu. Her aşama ikili gruplar halinde yapılırdı, Alex ve ben beraber sınav olacaktık. Deatiex'teki doktorların çoğu gittiği için aşama beşi kaldırmışlardı. Bu sayede sadece fiziksel ve yazılı olan aşamalar için çalışmıştık. Sınavı kazanma olasılığımız diğer senelere göre daha yüksekti.

Saat:10.00

Alice ve Alexandra Deatiex'in sınavına başlamak için bekliyorlardı, sınavın ilk turu olan " Aşama 1: Yazılı" için oldukça iyi hazırlanmışlardı. Belki de en az endişe duydukları aşama bu olabilirdi, onlar ablası ve ebeveynleri sayesinde bu konulara oldukça hakimlerdi. Okulda ders işlerlerken çoğu konuyu biliyorlar sadece detaylı bir tekrar yapıyorlardı. Bu aşama onlar için oldukça basitti.

Sınav olurken herhangi bir görevli onları kontrol etmiyorlardı, Deatiex'in kendisine ait olan sanal gerçeklik gözlükleri ile sınava girdikleri için kimse kopya çekeme imkanı yoktu. Tüm doktor adayları yuvarlak masanın etrafına dizilmiş sandalyelere oturdular. Sandalyeler tüm adayları sabitlediler artık buradan çıkamazlardı. Fiziksel bir sınav olmadığı için ikişerli gruplara ayrılmamışlardı. Alice ile Alex birbirlerine son bir kez baktıktan sonra sandalyelerden çıkan robot kollar hepsine sanal gerçeklik gözlüklerini taktılar.

İkisi de endişeliydi. Çünkü aşamalarda yapılan hataların sonuçlarını çok iyi biliyorlardı. Tüm adaylar soruları okuyor cevaptan emin olduklarında havada belirli bir yerlere basıyorlardı. Alice, Alex ve bazı adaylar soruları olabildiğince hızlıca cevaplarlarken bazıları soruların çoğunu çözemiyor eğer çözerlerse bu uzun bir süre alıyordu, çoğu daha ilk aşamadan umutsuzluğa kapılmıştı. Alice ve Alex sınav olurken Myra onları düşünmekten işine ve yakın zamanda yapacağı büyük deneyine odaklanmada sıkıntı çekiyordu.

Saat: 11.30

Alex'ten
Sınavımı bitireli yarım saat oluyordu. Sınav biter bitmez sanal gerçeklik gözlüğü kaldırılmıyordu, diğer herkesi beklemek zorundaydınız. Ekranda sürenin bitişi için sayaç varken, kimlerin sınavını tamamladığını görebiliyordum. Alice, ben ve bir kız dışında hiç kimse sınavı daha bitirmemişti. Eğer sınavdan sonra gözlükler gözünüzden alınmazsa bu ilk aşamayı kaybetmişsiniz demektir. Gözlükten bir sıvı salgılanır ve gözlerinize gelirdi bu sıvı sayesinde her şeyi unuturdunuz.

Sonunda sınav süresi bittiğinde sanal gözlük gözümden robot kollarla kaldırılmıştı. Gözlerimle Alice'i ararken onun da bana baktığını gördüm. İçimden gelen heyecan dalgasının ana sebebi ikimizin de bu aşamayı geçmiş olmasıydı. Yirmi kişiydik ve sadece sekiz kişinin gözlüğünün olmadığını anladım. Aniden on iki kişi çığlık attı ve tüm hafızaları silindi, tüylerim ürpermişti.

O an eğer kazanamasaydım aynı şeyin bana da olabileceğini hissettim, tüm gerçeklerimin bir anda yalan olabileceğini. Bu korkunçtu. On iki kişinin sandalyesi akıllı zeka sayesinde odadan çıkarıldı ve hepimizin önünde hologramdan bir tablet çıktı, sonuçlarımız gözüküyordu. Sadece iki soruda yanlış yapmıştım, Alice'e baktığımdaysa bana parmağıyla üç yapıyordu. Bu oranlar oldukça iyiydi. Ablamı ya da Alice'i orada yalnız bırakmayacaktım. Alice ile yirmi dakikalık ara için dışarıya çıktık. İkimiz de başardığımız için mutluyduk, ancak sınavı kesin kazanmış gözüyle bakamıyorduk. Daha geride üç aşama daha vardı.