Asi Gelin [Bitti]

12.bölüm

2 Ay Sonra..

Her şey yolunda gidiyordu.. Ateşle yine kavgalarımız devam etsede eskisi kadar degildi. Belkide bir birimize alışıyoruzdur kim bilir. Orhan amcaylada aramız iyi olmuştu Nuran teyzede annemim göstermedigi şevkati gösteriyordu. artık bey hanım yerine amca-teyze diyordum. Ne kadar anne-baba dememi bekleselerde kendimi hazır hissetmiyordum. Bu arada okulumda bitmişti. Ateşin yayınevim olmasını kabul etmedim tabikide. Ateşten ve Ateşin ailesinden başka kimsem yoktu Bende bu yüzden onlara alısmaya çalıştım günümün yarısınıda yazmakla geçiriyordum tabi bu süreçte Ateş meraktan çatlıyordu ona göstermedigim için en sonunda ısrarlarına dayanamayıp söz verdim kitabın ilk okuyucusu olacak diye..

Kahvaltı için Masada yerimi alınca Orhan amca konuşmaya başladı.

"Bugün yola çıkıyordunuz degil mi?" diye sordu.

"Ne yolu? Diye şaşkınca soran Benden başkası degildi tabikide.

"Kızım senin haberin yok mu?" dedi Nuran teyze.

"Yok" dedim Ateşe baktım cevabı yüzünde bulma umuduyla. Ama yanlış insanda cevap arıyordum Ateşti bu sabah ki kavgamız yüzünden ilgilendigi yoktu Benimle.

"Kızım Sedatın dügününe gideceksiniz. Ateş söylemedi mi sana." dedi Orhan bey.

"Söylemedi ama sorun yok efendim" dedim sorun olacagını bilerek.

Kahvaltımı bitirdikten sonra "izninizle Ben odama çıkayım" dedim

Sinir küpü olmuş odada dolanıyorken Ateş odaya girdi.

"Bu olanlardan Benim niye haberim yok" diye sordum sakin olmaya çalışarak.

"İşte şimdi oldu" dedi gayet rahat bi şekilde.

"Ateş unuttuysan diyeyim biz evliyiz. Ona göre davran" dedim.

"Sahi Ada biz evli miyiz?" dedi dikkatli bakarken.

"Sence" dedim.

"Ada evliysek neden aynı yatakta iki yabancı gibiyiz. " dedi.

Evet beyimizin amacı anlaşılmıştı her erkek gibi onunda derdi uçkuruydu.

"Ben ne yapayım ya! Sevmedigim birinin koynuna mı gireyim!" dedim bagırırken.

"Sevmeyi deniyebilirsin" dedi umursamazca.

Sanki beyefendi aynısını yapıyorduda.

"Çık Ateş!" dedim bagırırken.

Amacım bu konunun uzamamasıydı.

Oda dedigimi yaptı ve çıktı.

3 saat sonra..

En son uçakla şehirler arası yolculuk yaptıgımda 12 yaşındaydım. Korktugum için arabayla giderdik hep. Ama Ateşle kavgalı oldugumuz için bi şey diyemedim. Uçak hareket ederken yüzümdeki bütün kaslar gerildi ve Gözlerimi kapattım. 10 dakika sonunda Ateşte fark etmişti.

"İyi misin?" diye sordu.

Cevap beklerken kafamı diger yana koydum. Aradan dakikalar geçtikce korkumda yükseliyodu. En son refleks olarak Ateşe sarıldım.

"Bak bak sarılmak içinde hiç bi fırsatı kaçırmıyo" dedi kahkaha atarken.

"Kapa çeneni" dedim gözlerimi sıkıca kapatırken.

"Sen gerçekten korkuyo musun" diye sordu kollarını bana dolarken.

"Şaka yapıyor gibimi gözüküyorum" dedim ciddiyetle.