Asi Gelin [Bitti]

16. Bölüm..

"Tamam Ateş hazırım" diye geldim Ateşin yanına.

"Emin misin" diye sordu.

"Emin oldugumu daha kaç defa diyecem" diye bagırdım Ateşe.

"Ben sadece seni düşünüyorum." dedi.

Ve heralde haklıydı. Anneme duydugum öfkeyi Ateşten çıkartmamalıydım hele şu an Ateşe okadar ihtiyacım varken.

"Biliyorum ve onun içinde teşekkür ederim" dedim yumuşak bi ses tonuyla.

Arabaya geldigimizde ikimizde konuşmuyorduk. Ateş yola odaklanmıştı.

"Ateş dur" dedim bagırarak.

"Ne oldu?" diye sordu.

"Nefes.. Nefes alamıyorum" dedim.

Ateşte arabayı durdurunca kendimi arabadan dışarıya attım.

"İstemiyorsan gitmiyelim" dedi yanıma gelirken.

"Hayır.. Hayır gidelim sadece ihtiyacım olan biraz zaman" dedim derin derin nefes alırken.

"Ada" derken konuşmasına fırsat vermeyip konuştum.

"Bugün yapamazsam hiç yapamam onun için gitmemiz lazım" dedim çaresizce.

"Sen nasıl istersen" dedi ve yanımda durdu Ben kendimi hazır hissedene kadar.

Ateş yanımda sessizce dururken bende düşündüm.. Acaba dogrusunu mu yapıyordum? Annemle konuşmam gerekiyior muydu? Ya da onu dinlemek istiyor muydum? Bunları bilmeden konuşmaya başladım.

"Tamam gidelim"

"Hazır mısın?" diye sordu.

"Degilim ama gidelim" dedim gülmeye çalışırken.

Ve arabaya geçtim Ateşte arkamdan geldi.

"Ben yanındayım merak etme" dedi.

"İşte onun için korkuyorum" dedim sırıtırken.

"bak eve giderim" dedi.

"Yok ya şaka yaptım" dedim muzipce.

Yetiştigimizde bu sefer Ateşin elinu tutan Ben olmuştum.

"Ateş bak biz severek evlendik" dedim.

"Elime düştün yani" dedi gülerken.

"Ters bi şey yap gör bak Sana neler yapıyorum" dedim.

"Roller mi degişti?" diye sordu.

"Kafanı gözünü patlatmamı istemiyorsan sus" dedim gerildigim her halimden belli olarak.

"Bilmiyorum Ada ödülüme baglı" dedi.

"Ateş sus ve gülümse" dedim. Annem bize baktıgı için.

"Tamam ben gülümserimde sakin ol" dedi.

"Demesi kolay diyerek" Annemin oldugu masaya geçtik.

"Hoş geldiniz çocuklar" diyerek Beni öpmeye çalıştı. Kendimi geri çekerek oturdum. Ateşte merabalaştıktan sonra oturdu.

Siparişleri verdikten sonra Ateşi göstererek konuşmaya başladım..

"eşim Ateş"

Nedense Ateşi gururla tanıtmıştım. Hergün kavga ettigim insana saygı mı duyuyordum şu an. Ama bu düşüncelerimi bölen annemin neşeli sesi olmuştu.

"Aaa inanmıyorun ciddi misin kızım" dedi.

"Sencede biraz abartmadın mı?" dedim alayla.

Sonra ciddi bi şekilde