Asi Gelin [Bitti]

14. Bölüm..

Ben bu bölümü yazarken baya eglendim sizinde okurken eglenmeniz dilegiyle iyi okumalar :)

"Bi çocuk belkide evliligimizi düzeltir belkide yaralarını sarar ve hatta yaralarımızı bizi bile toparlar evliligimizi kurtarır" diye açıklama yaptı.

Cevap veremedim şoktan kurtulamamıştım çünkü.

Acaba haklımıydı Ateş. Acaba düşündügü evliligimizmiydi. Ya da aklında başka bi şey mi vardı. Dügün boyunca kafamda milyonlarca soru geçti. Dügünü bu sorularla geçirmiştim.

Herkesle vedalaştıktan sonra uçaga bindik. Ateş her ne kadar arabayla gidebiliriz desede bukadar yorgunlugun üstüne kabul etmedim.

Uçak hareket etmeden Ateş konuşmaya başladı.

"Şimdi sarıl istersen daha rahat olur" dedi gülümserken.

"Ateş burada korkudan ölürken sus istersen" dedim.

"Ada bukadar korkmaya gerek yok" dedi alayla.

"Hıhı" derken uçak hareket etti.

Gözlerimi kapattıgım sırada Ateş beni kendine çekti ve sardı kollarını bana sıkıca.

"Uyumaya çalış" dedi.

"Uyuyamam ki. Eskiden babam masal anlatırdı uyumam için ama oda yok şimdi" dedim umutsuzca.

"Ben anlatayım o zaman" dedi.

"Sen ve masal anlatmak. Karizmayı çizdirmiyesin dedim" sırıtırken.

"Sen şimdi görürsün" dedi

Ve anlatmaya başladı.

"Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalvur zaman içinde bi prens varmıs prens okadar iyi niyetli ve yakışıklıymış ki herkes hayranmış ona. Birde kötü kalpli kralın kızı varmış. Kötü kalpli kral kızını evlendirmek istemiş prenseste şiddetle karşı çıkınca evden atmakta bulmuş çareyii. Ve kız sokaklarda perişan olacakken prens bulmuş prensesi kader o ki şiddetle karşı çıktıgı prense kendisi mecbur kaldıgı için evet demiş ve evlenmi.."

Ateşin sözünü böldüm ve "ama bu bizim hikayemiz" dedim uykuma karşı koyarken.

"Öyle mi" dedi gülümserken.

"Evet bide kendini okadar överken Beni niye es geçiyosun" dedim hesap sorarcasına.

"Bi susta devam edeyim" dedi azarlarcasına.

Tamam anlamında kafamı sallayınca Ateşte devam etti anlatmaya..

Gözlerimi açtıgımda yatagımda Ateşin yanındaydım.

Ben hangi ara buraya geldigimi düsünürken uçakta Ateşin masal anlattıgını anımsadım ve hemen Ateşi uyandırdım.

"Ada ne yapıyosun" dedi gözlerini açmaya çalışırken.

"Masal" dedim. "Masalın yani masalımızın sonu nasıl bitti"

"Bizim masalımız daha bitmedi" dedi ve yarı açık gözüyle göz kırpıp duş almak için banyoya gitti.

Haklıydı galiba bizim masalımız bitmemişti. yaşayıp görecektik.

gülümsüyererek yataktan çıktım ve üstümü degiştirdim. Hemen laptopu açıp yazmakta oldugum kitaba devam ettim.

"Aç karınla bi şey yazılmaz" dedi Ateş.

"Sen hangi ara banyodan çıktın? dedim Ateşe dogru dönerek.

"20 dakika oldu" dedi kol saatini takarken.

"İnsan bi ses çıkartırdı" dedim.

"Hıhı ses çıkartayımda ilham perilerim kaçtı diye azarla Beni" dedi.