Schrijfwedstrijd 2021 - gestopt

Opdracht 1 - @Shawnrisesx_

Met een gefronste blik staar ik voor me uit. De mok koffie die eerder nog mijn handen verwarmde is inmiddels al zo ver afgekoeld dat ik beter een ijskoffie had kunnen bestellen. Die zou door het smeltproces misschien langer opwarmend gewerkt hebben. Toch ironisch.., dat je gedachten je zo lang kunnen boeien dat je de tijd volkomen vergeet. Al is dat in mijn geval vaak geen keuze.. Zonder enige vorm van inspraak gaan mijn gedachten vaak met mij aan de haal, zonder dat dat per definitie positieve wendingen zijn. Het tegenovergestelde is helaas waar, de negativiteit neemt vaak de overhand. Op het moment dat er ruimte voor is, komt de piekeraar in mij meteen naar boven. Stress stijgt, onzekerheid neemt toe en paniek nadert steeds dichter en dichter. Al is het iets wat slechts beperkt blijft tot de binnenkant, van buiten is er van de gevechten die in mij woeden vrij weinig te zien. Een lange zucht rolt over mijn zachte lippen, terwijl ik een hand door mijn donkerblonde – bijna bruine – half lange haren haal. Mijn grijs blauwe ogen dwalen af naar buiten, mijn gedachten nog steeds over uren draaiende. Het is niet dat ik mijn gedachten de volledige schuld kan geven. Ik bedoel ik ben 21, bijna 22, winters jong en heb niet het makkelijkste leven gehad tot nu toe. Vele tegenslagen heb ik gekend, de een zwaarder dan de ander. Uiteindelijk cijfer je jezelf steeds meer weg, geloof je de dingen die tegen je gezegd worden met als uiteindelijke gevolg dat je zelf de grootste criticus naar jezelf toe wordt. Muren bouwen zich steeds hoger om jezelf op, denkende dat je jezelf kunt beschermen, terwijl je jezelf alleen maar verder isoleert met de grootste pestkop van allemaal; die kritische stem in je hoofd.

"Hey Daan, kun jij ervoor zorgen dat dat rapport van onze bevindingen geschreven wordt en op het kantoor van Connor terecht komt?" mijn ogen vinden die van mijn collega, terwijl ik zachtjes op mijn lip bijt. Zonder mijn antwoord af te wachten legt hij het dossier met onze aantekeningen over de bewijsstukken daarin opgeslagen al voor mijn neus op tafel. "Je bent een schat. Ik zie je morgen weer, goed?" en wederom zonder op een antwoord te wachten is hij zo snel als hij kwam ook weer verdwenen. Wat zal ik ervan zeggen? De mensen hier weten inmiddels al een beetje hoe ik in elkaar steek. Ik ben een perfectionist die alles voor iedereen om me heen zo goed mogelijk wil doen, vaak mezelf daarin voorbij lopend. Ik ben iemand die iedereen om me heen op plek 1 zet en zelf ergens onderaan bungelt. Men weet toch wel dat ik de taken die verlangd worden op me neem en er voor zorg dat het voor de deadline af komt. Zo ben ik nou eenmaal; en als het om cijfers zou draaien moest het zo perfect mogelijk zijn, geen zesjes cultuur voor mij. Het is een eigenschap van me met gunstige en nadelige kanten, er wordt namelijk vaak door andere misbruik van gemaakt; Daan regelt het toch wel. Maar toch zijn er ook mensen die het kunnen waarderen, het laat passie, ambitie en doorzettingsvermogen zien. Daarnaast blijkt maar weer dat ik iemand ben die altijd voor andere klaar staat. Al zou ik tegelijkertijd wat meer voor mezelf op mogen komen, vechten voor mijn eigen plekje. Iets wat ik nooit geleerd heb aangezien er altijd wel iets belangrijker was in mijn thuissituatie dan datgene waar ik behoefte aan had. Het resultaat? Een verlegen meisje die het binnen sommige dingen moeilijk vind aangeven wat ze nou eigenlijk wil, maar wel goed naar andere kan luisteren en hun problemen wil oplossen. Ik neem mijn ouders overigens niks kwalijk, het is niet dat ze een andere optie hadden. Ik vraag me alleen wel af wat er was gebeurd als ik de aandacht en liefde had gekregen die ik zo hard nodig had en misschien wel nog steeds nodig heb. Misschien dat ik het daarom ook wel zo goed voor anderen wil doen, andere niet tekort wil komen. Puur om te voorkomen dat mensen zich aan de kant gezet voelen, niet gezien of gehoord voelen. Ik weet dat het misschien allemaal vrij complex klinkt, tegenstrijdig af en toe, maar dat kan ik verder ook niet helpen.

Zuchtend sla ik het dossier open, terwijl ik een slok neem van de koude koffie. Toen ik jong was heb ik altijd een aantrekkingskracht gehad met alles wat met de biologie en medische kant van deze wereld te maken had. Later ben ik sterke interesses gaan ontwikkelen in zowel het medische vakgebied van de doktoren als de wereld van forensisch onderzoek terug te zien in CSI. Toch heeft door mijn verleden de medische kant altijd wel een streepje voor gehad. Ik bedoel wat is een betere manier om mensen te helpen dan kijken of je ze kunt genezen? En toch zit ik nu hier aan de lunchtafel van het forensisch lab. Onrecht is iets waar ik heel slecht tegen kan, met dit werk probeer ik dan ook alles binnen mijn macht te doen om te voorkomen dat een dader of daders vrij uit gaan. Dat het slachtoffer de gerechtigheid krijgt die hij of zij verdient, vooral aangezien sommige slachtoffers de mogelijkheid niet meer hebben om voor zichzelf op te komen. Ik kan dan wel moeilijk voor mezelf op komen, voor anderen lukt me dit best aardig. En ook daarin liggen diverse valkuilen verscholen.., ook daar maken veel mensen misbruik van. Buiten het werk om gezien; je komt voor iemand op, je wordt als boeman gezien door de daders en uiteindelijk laat zelfs het slachtoffer je vallen. Dat steekt, laat de twijfels in de mede mens weer stijgen.

Ik ben een jonge vrouw die anders denkt dan de meeste mensen. Ik ben daarnaast ook niet de typische vrouw met jurkjes, rokjes en make-up. Ik ben zelfs niet eens een van de typische jongeren die graag gaan stappen en zich helemaal lam zuipen tot dat het enige wat overblijft van hun ruige stapavond een black out, hoopje kots en mogelijk een one night stand is. Ik kijk liever een film of serie, liggend op bed in mijn vertrouwde slaapkamer. Me druk makend om de kleinste zaken op deze aardbol, zelfs zaken waar ik helemaal niets mee te maken heb laat staan er iets aan kan veranderen. Het ergste is dan ook dat je alleen jezelf er mee hebt, iemand anders zit er niet mee. Ik bedoel kijk je ooit naar die kinderen spelend in de speeltuin, rennend in het park. Zo vrij en naïef allemaal nog, niet kunnen wachten op het moment dat ze volwassen zijn. Door de ouderen van nu worden ze de toekomst genoemd, ik heb sterk met deze kinderen te doen. De prestatie druk waar wij als jong volwassenen inmiddels mee onder vuur gehouden worden, wordt straks ook bij hun aan de schenen gelegd. Om nog niet te spreken over het feit dat je pas op een latere leeftijd beseft hoe de (mede) mens daadwerkelijk in elkaar steekt. Egoïstisch, egocentrisch, de een erger dan de ander. Pas dan komt aan het licht in wat voor een verziekte maatschappij we eigenlijk leven met momenten. En juist op het moment dat je deze 'volwassen' leeftijd hebt bereikt, begin je terug te verlangen naar je vrije zorgeloze kinderjaren. Ook weer zo'n ironie van het leven I guess. Misschien dat ik daarom ook wel eens zo stevig mogelijk probeer vast te houden aan het kleine kind in mij; ik weiger om Disney op te geven.

Terwijl ik de gedachtetrein in mijn hoofd probeer te negeren, ga ik aan de slag met het rapport om er vervolgens voor te zorgen dat deze voor dat ik het pand verlaat op het bureau van mijn baas ligt. Want zo ben ik dan ook weer; ik kom altijd mijn afspraken na. Om vervolgens de koude buitenwereld in te stappen, waar ik weer volledig door mijn gedachten in beslag wordt genomen.

Commentaar van buitenspel
Tops: ...wow! Je schrijft echt goed!

Tips: volgens mij ontbreekt er één komma. Als je het verhaal nog eens met wakker oog had doorgelezen zou ik gezegd hebben dat het perfect was.

Cijfers:
Spelling en interpunctie: 9.9/10
Opdracht: 10/10
Verhaallijn: 9.5/10. Er gebeurd niet bizar veel, maar verhaal het is boeiend van de eerste tot de laatste letter.
realistisch-heid
woordkeuze: 10/10
diepgang: 10/10. Dit verhaal gaat echt diep. Het laat bij mij heel veel vragen achter en ook een soort van 'Stilte'. Die gedachtengangen—wauw.
Totaal: 9.8

Commentaar van mij
Tops: Het is goed, je schrijfstijl is echt mooi!

Tips: -

Cijfers:
Opdracht 10/10
Verhaallijn 8/10
Spelling en interpunctie 9.9/10
Realistisch-heid 10/10
Woordkeuze 10/10
Diepgang 10/10
Totaal 9.7/10

Gemiddeld: 9.8/10