UÇURUM

Mutluluk Gel

Sizi seviyorum umarım beğenirsiniz <3  <3

Uzun uzun yazdım,
Anladılar mı bilmiyorum.
Sustum, konuşmadım. 
Yİne kimse düşünmedi, bilmiyorum. 
Kaçtım, gittim.
Nereye diye sordular herhalde, ben duymadım.
Bağırdım, çağırdım. 
Sevemedim,
Sevmiyorum dedim
Neyim olduğunu merak etmeyen adamları sevdim
Gülümseyeyim diye ömrünü verecek adamları ağlattım
Hatalıydım
Ölmek istedim,
Ölemedim.
Sana sığındım,
Bütün duvarların üstüme yıkıldığını hissettim.
Açtım defteri, kitabı; şiir yazdım.
Okumadın
Anlamak istemedin, sevmedin.
Sevemedin. 
Ama ben çok sevdim.
Senin her bir parçana ayrı ayrı şiir yazdım.
Yine de sevilmedim. 
En sonunda
Sevmemeyi, sevilmemekten daha az acı buldum.
Yenildim. 
Kolum kanadım kırıldı.
Düştüğüm sokaklardan geçmedim. 
Seni öptüğüm sokaklarda bir şey hissedemedim. 
Şimdi ise ne yağmuru hissediyorum ne güneşi
Tek hissettiğim biraz özlem
O da sana değil zaten
Mutluluğa 
Ben mutluluğu özledim.
Sokaklarda kahkahalarla gezmeyi
gülümsemeyi
Fotoğraflarda bile gülümsemeyi beceremez oldum
suratımı astığım sokaklar
caddeler
Şimdi sokağa çıkmıyorum
yazıyorum, okuyorum..
Açıyorum pencereyi
Bağırıyorum
Ben mutluluğu özledim!
Kimse de demiyor ki
"Senin mutluluğun o adamdı,
o şimdi başkasıyla mutlu."
Deselerdi belki bu sefer ölürdüm.
Ölmeyi denerdim,
demediler.
Mutlu olmayı denedim,
Mutsuzluk içinde buldum kendimi.
Ben inkar etmiyorum artık
Mutluluk dediğim sensen
Ben seni çok özledim.
Gel demiyorum gelsen de mutlu olamam
ama benim tek hissettiğim mutluluk
senin yanındaydı. 
Şimdiler de ne sen varsın
ne de mutluluk.
Bu nasıl bir cezaysa artık
Mutsuzluk kokuyorum buram buram
Ayağa kalkmaya çalıştıkça,
mutsuzluğa düşüyorum, acı doluyorum. 
Gel yeter ki gel
Mutlu olamasam da sen gel;
o da yeter bana, gel.