Alihan Karasu bir kadına vurulmuştu. O öylesine bir kadın değildi. Çoğu zaman onu nasıl seveceğini, ona nasıl yaklaşacağını bilemezdi insan. Yabani bir çiçek gibiydi bu kadın, ona her zaman 'gelme' derdi.
Fakat aşk kaç heceydi ki? Kaç dilde tam ola...
Selamlar...nasılsınız, iyi misiniz? Sizleri çok özlemişim gerçekten. Benimle Hisset'e gösterdiniz ilgi beni çok ama çok mutlu etti. Umarım beğenerek okursunuz. Yorumlarınızı ne olur esirgemeyin. Benimle Hisset, Sare ve Alihan'ın hikayesi olacak. Serinin ikinci kitabında ise Saruhan'ın hikayesi anlatılacak. Çok heyecanlıyım. Umarımgüzelce devam ederiz, sizleri seviyorum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"..iyi değilim bugün, belki kederden..belki hafifçe yana eğilen başın, ..belki parçalanıp durmak.. ..belki parçası olamamak dünyanın."
Alihan Karasu zorlu bir ameliyattan çıkarken o anda ihtiyacı olan tek şeyin sert bir kahve olduğunu düşünüyordu. Mümkünse iki bardak içebilirdi ancak önce bir şeyler yemesi gerekiyordu. Ameliyat biraz uzun sürmüştü. Dinlenmek istiyordu.
Odasına girerken asistanı Zeynep'in koridorun diğer ucundan ona doğru geldiğini gördü. Elinde de Alihan'ın kahve olduğunu düşündüğü bir bardak tutuyordu. Odaya girip masasına doğru ilerledi ve telefonunu alıp kendini yumuşak deri koltuklardan birinin üzerine bıraktı. Nişanlısı ile sözleştikleri akşam yemeğine kadar biraz dinlenmek istiyordu.
Alihan minnetle kahveyi ondan aldı ve teşekkür etti. Bugün hastanede izne çıkmadan evvel son günüydü. İki haftalık bir izne ayrılacak ve bu iznin iki haftasını da evinde dinlenerek geçirecekti. İkinci haftanın başlangıcında bir tıp konferansına katılması gerekiyordu ama bu dinlenmesine engel değildi.
Zeynep odadan çıkınca yorgun bir şekilde telefonuna baktı. Kız kardeşi Esin'den bir arama vardı, nişanlısı Aslı ise yalnızca bir mesaj atmış ve akşam saat sekizde sözleştikleri gibi onu bekleyeceğini söylemişti. Önce yemek yerler daha sonra da Alihan'ın evine geçerlerdi. Alihan yorgun olsa da onunla vakit geçirmekten keyif alıyordu. Aslı ile bir ihale vesilesiyle tanışmıştı. Aşkın varlığına her zaman inanmıştı çünkü kendi anne ve babası birbirlerini severek evlenmiş ve Alihan ile kız kardeşi Esin mutlu bir evliliğin gölgesinde büyümüşlerdi.
Günün birinde aşık olup evleneceği bir kadın karşısına çıkacak diye düşünürken Aslı Ünay ile tanışmıştı. Dürüst olmak gerekirse birbirlerini tanıma sürecindelerdi, bunun dışında ikisi de mantıklı bir uyum olduğunu düşündükleri için evliliğe karar vermişlerdi. Aslı zeki, çalışkan ve çok yönlü birisiydi. Alihan onunlayken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordu bile. Birbirlerini neredeyse altı aydır tanıyorlardı. Alihan'ın flörte pek vakti olmuyordu ancak Aslı hayatına girdiğinden beri elinden geldiğince ona vakit ayırmaya çalışıyordu. Sorumluluk böyle bir şey olmalıydı. Birkaç ay sonra görkemli bir düğünle evlenmeyi planlıyorlardı. Ondan çok hoşlanıyordu.
