Alihan Karasu bir kadına vurulmuştu. O öylesine bir kadın değildi. Çoğu zaman onu nasıl seveceğini, ona nasıl yaklaşacağını bilemezdi insan. Yabani bir çiçek gibiydi bu kadın, ona her zaman 'gelme' derdi.
Fakat aşk kaç heceydi ki? Kaç dilde tam ola...
Nasılsınız? Bu hikaye beni çok heyecanlandırıyor... umarım sizler de beğeniyorsunuzdur... ne olur yorumlarınızı eksik etmeyin, sizleri çok seviyorum! ❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapmayacağımı biliyorum." (Bulantı - Jean Paul Sartre)
"Biliyorsun, beş yıl önce bu teşkilata ilk adımını attığında sana iki kuralı asla yıkmaman gerektiğini söylemiştim. Şimdi söyler misin Sare, o kurallar neydi?"
Sare ellerini önünde kavuşturmuş, başını önüne eğmiş sıkıntılı bir şekilde nefes alıp veriyordu. Ona bir şans veren, onu hapse atmak yerine ekibine alıp eğiten karşısındaki bu adama çok şey borçluydu. Ancak bazen onun bile anlayamayacağı şeyler yaşıyordu, bunu ona nasıl açıklayabilirdi?
"Sare.." Yöneticileri babacan ama sert bir adamdı. Saruhan'ı, Sare'den çok tanırdı ama Sare'ye her zaman daha toleranslı davranırdı. Bir kadın olduğu için değil, kanadı kırık bir kuş olduğu için olduğunu söylüyordu.
Beş yıl önce öldürdüğü adamlar yüzünden yargılanıp ömür boyu hapise mahkum kalacağını düşünürken Saruhan onu Murtaza ile tanıştırmıştı. Saruhan'a verilen Mete Ünay görevi yüzünden Murtaza kendini suçluyordu, ancak bu yine de bir işti. Sare'nin hapse girmesine engel olmuş ve ona sahip çıkmıştı. Ancak bazı kurallar koymuştu. En önemli iki kuralı ise asla yıkmamasını bekliyordu.
Sare kuralın ilkini söyledi. "Asla teşkilata ters düşecek şekilde davranma."
Murtaza orta yaşlı bir adamdı. Kırlaşmış saçlarını elinin tersiyle geriye doğru taradı. Bitkin ve sinirli görünüyordu.
"Kişisel bir davayı kendi başına yürütmeye kalkma." İkinci kuralı bütünüyle çiğnemiş geçmişti. Murtaza da bunu biliyordu. O sabah kalkıp da Saruhan'ın Loki ile geldiğini görmüş ancak söylediklerini duyunca o sabaha hiç uyanmamayı dilemişti. Doktor uyanıktı ancak kız kardeşi hala uyuyordu. Saruhan, "Murtaza seni görmek istiyor." demişti. "Ben de seninle gelmek istedim ama seni yalnız görmek istediğini söyledi."
Bunun geleceğini biliyordu elbette ama o yine de hazırlıklı değildi.
"Bak istersen gelebilirim. Onu benim vurduğumu söyle."
Sare abisine öfkeyle bakmış, "Bunu duymamış sayacağım." demişti. "Onu ben öldürdüm. Cezası neyse çekerim."
Saruhan hep yaptığı gibi onu korumaya çalışıyordu ama Sare buna izin vermeyecekti. "Bana onu nereye götürdüğünü söyle."
Nereye götürdüğünü tahmin edebiliyordu ama yine de belki bir yerlere gömmüş olabilir diye sormak istemişti.
