Letters to the Dead - Joshler

10

Tyler, Josh'a mektup yazarken kendine yazdığı şarkıyı sessizce mırıldanırken önlüğünün ucuyla oynayarak oyalandı.

Hakim sensin, beni özgür bırak...

Doktoru geç kalmıştı ,her zamanki gibi, ve Tyler hikayesinin zihninde kalıcı olmadığını biliyordu. Çevresini saran bu dört duvar onu her zamankinden daha da çok çıldırtıyordu. Her şey çok sıradan görünüyordu. Dr. Hale'ın duvarda asılı duran aile fotoğrafları... Hepsinde de gülüyorlardı. Sanki birbirleriyle olmaktan gerçekten zevk alıyorlardı. Bir aile için çok fazla mutluluk... Tyler bunun mümkün olup olmadığını merak etti.

Dr. Hale hızla odaya girdi , ceketinin önünü tamamen iliklemek için uğraşıyordu.

" Üzgünüm Tyler aslında bugün mesaim yoktu ve gelmeyi de planlamıyordum. Sorun ne?"

"Hikayemi anlatmaya hazırım. Hepiniz geçmişime,  benim böyle olmama sebep açan olaylara, karşı çok ilgili duruyordunuz."

Doktor Hale, Tyler'ın dosyasını ve not defterini bulmak için çabaladı. Cihazdaki kayıt tuşuna basması ile konuştu.

"Devam et, dinliyorum."

Tyler kayıt altına alındığını görmezden geldi , hikayesinin burada bir sır olarak kalmayacağını bilmeliydi. Konuşmaya başlamadan önce boğazını temizledi.

"Benim ailem sizinki gibi değildi. Kesinlikle mutlu olanlardan değildik. Ve birbirimize karşı olan kinimizi büyük sahte sırıtışlar altında saklamaya çalışmazdık. Kavga sesleri dinleyerek yatağımda uzandığım geceler oldu. Annem bağırırdı, babam onu dövmeye başlardı ve ardından çığlıklar da gelirdi. Hiçbir zaman bunun bir parçası olmadım. Onun anneme elini ilk sürdüğü seferi tüm detayları ile hatırlıyorum.
Eli yüzü ile buluştu ve o bunun şiddetiyle yere düştü. İlk tokat ,on iki yıl önce, daha kötüsü de oldu. Duvarlarda o ilk tokatın sesi yankılandı. Onun bu kadar güçlü olmasını beklemiyorduk ama sersemleten bir gücü ve ağırlığı vardı. Eli bomboş olduğu halde bir parça et ile durmaksızın dövülmek gibiydi. Sonrasında ise nefret dolu kelimelerine katlanmak zorundaydık. Onu her dövdüğü zaman sarhoş olmazdı. Sanırım sadece bize patlar ve bizim çığlıklarımızdan zevk alırdı.
Annem ayrıldığında benim de onunla gideceğimi ve şiddetten kaçabileceğimi düşünürdüm. Bunu hep planlardık. Ama bir gün o bu plandan vazgeçti. Bir daha da asla ayrılma konusunu açmadı. Babamı övmeye başladı. Onun tam olarak istediği köleye dönüştü, sanki dövülmek istiyordu. Gerçekten buna hiç anlam veremedim hâlâ da veremiyorum. Tabii ki sonrasında babam ondan sıkıldı. O çığlık atmayı kestikten sonra bunun zevki neredeydi ki? Artık o tahrik eden heyecan yoktu.
İlerlemesi gerekiyordu. Ailesinden gelen çaresizce arzuladığı bu heyecana ulaşmak işin başka bir yol bulmalıydı. Ben geriye kalan tek kişiydim. Geriye kalan ve korkan tek kişi. Benden yararlandı. Benim korkumu,kanımı ve çığlıklarımı iğrenç tutkuları için kullanıyordu. Karşılık verdim ama bundan sadece zevk alıyordu.
Annem bir gün ağzını açtı.Babam bundan pek hoşnut olmadı. Benim yerimi almayı teklif etti. Tanrım, ne kadar da salak bir kadındı! Sonucunda onu da kaldırdı ve ikimizi birden banyoya sürükledi. Titreyen ışıklar... Neden ampulleri değiştirmemişti?
Bizi oturttu ve annemin elini musluğa bağladı. Bana makasın yerini sordu. O makaslar... Onlarla ne yaptığımı size söyleyemem. Onun bana ne yaptırdığını. Bu bir sır. Gerçi bundan zevk aldım. Onun çığlıklarından ve gözyaşlarıyla ıslanan yanaklarına bulaşan kandan zevk aldım. Babamın hissettiği zevki o an anladım. Çok iyi hissettiriyordu."

Tyler genişçe gülümsedi, bu komikmiş gibi bir de kıkırdadı. Dr. Hale notlarına baktı , kafasını salladı.

"Doğru gibi görünmüyor. Josh kim o zaman?"

"Ah salak şey. Josh benim erkek arkadaşımdı. Tabii ki. Bana onu özgür bırakmamı söyledi, onu tekrar yaşatmamı. Anneme ne yaptığımı sen hariç kimse bilmiyor. Herkese annemi öldürdüğümü söylemem doğru olmaz, öyle değil mi? Ah Tanrım! Doktor Hale, bazen çok şapşal olabiliyorsunuz."

"Josh'a bunu yaptığım için memnunum. Beni iyi hissettirdi. Güçlü hissettim."

Tyler, Dr Hale'a yaklaşmadan önce sırıttı. Solgun elleri onun boğazına doğru olan yolu buldu.

"Seni özgür bırakabilirim."

Bir sonraki bölüm FİNAL.